Κάποιες παλιότερες εποχές στίχοι τραγουδιών δημοτικών πιότερο έκλειναν μέσα τους τον πόνο για την άλωση της Πόλης και το πάρσιμο της Μεγάλης Εκκλησιάς από τους Οθωμανούς , στύλωναν την πίστη των Ελλήνων ότι «πάλι με χρόνια με καιρούς….». Θρύλοι πολλοί γράφτηκαν για την πόλη των πόλεων, την Βασιλεύουσα την πανέμορφη Κωνσταντινούπολη. Όσοι ταξίδεψαν κατά τα στενά του Βοσπόρου, τη θάλασσα του Μαρμαρά και τον Κεράτιο, έχουν βιώσει με το δικό τους τρόπο το μεγαλείο, την λαμπρή ενέργεια που πηγάζει από αυτό το αρχιτεκτονικό οικοδόμημα. Μόνο που το δέος δεν είναι για την κατασκευαστική μοναδικότητα, μα περισσότερο για την αίγλη των αιώνων, την θρησκευτική της αφεντιά την Ορθόδοξη πίστη.
Ένα μνημείο που αιώνες στέκεται χωρίς να δείχνει ίχνη παλαιότητας, γιατί πρεσβεύει πάντα το νέο το καινούριο το αψεγάδιαστο. Κι αυτό το οφείλει στο ότι εκπροσωπεί τον ένα Θεό. Κι όμως με την άλωση άρχισε να εκπροσωπεί κι έναν άλλο Θεό ξένο για μας, εχθρό Θεό με ένα περίεργο όνομα σιχαμένο για τους περισσότερους από μας. Κι αφού για εκατοντάδες χρόνια μιάνθηκε η Αγία τράπεζα της Μεγάλης Εκκλησιάς, πριν από κάποιες δεκαετίες ένας Τούρκος θέλησε να κάνει άνοιγμα στην Δύση και την έκαμε Μουσείο μέγα και τρανό, να θαυμάζεται από εκατομμύρια επισκέπτες. Αυτός ο Τούρκος είναι εκείνος που ξερίζωσε εκατομμύρια ανθρώπους Έλληνες κι όχι μόνο από τα σπίτια τους και σκότωσε με τις ορδές του εκατοντάδες χιλιάδες .
Με την ανακοίνωση της λειτουργίας της Αγίας Σοφίας ως τεμένους, ένα σφίξιμο το ένιωσα. Λυπήθηκα μα και προβληματίστηκα. Σκέφτηκα….. ας αφήσουμε τους «γείτονες» κι ας πιάσουμε τους εαυτούς μας. Παρατηρώ τις αλλοπρόσαλλες ανακοινώσεις που αγγίζουν τα όρια του ύψους ή του βάθους, του φωτός ή του σκοταδιού, από ειδικούς ,από ανειδίκευτους, από σοφούς, από μωρούς. Μια τρικυμία εν κρανίω την πήρα. Εκείνο που αναρωτιέμαι είναι πως μια φορά να μονιάσουμε για ένα ζήτημα σοβαρό δεν γίνεται. Πιστέψτε με ….αν για το θέμα της Αγίας Σοφίας, που το θεωρώ και λίγο υποκριτικό, λειτουργούμε τοιουτοτρόπως, σε ζητήματα ζωής και θανάτου τι κάνουμε;….. περιμένουμε χείρα βοήθειας από την Δύση! Ποια ακριβώς δύση; Εκείνη που οι σταυροφόροι της ασέλγησαν στην Εκκλησιά της Πόλης; Η Δύση που μόνο συμφέροντα υλοποιεί από το 1821 και μετά στην κούτρα μας. Το χειρότερο είναι πως εμείς τους έχουμε δώσει τα ηνία, γιατί απλά λειτουργούμε ως υποστηρικτές των «φραγκολεβαντίνων» ή «άλλων δυνάμεων».
Λυπάμαι από την άλλη και τους πολίτες της Τουρκίας. Τους σκεπτόμενους που βλέπουν το μέλλον. Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί, μα δυναστεύονται από ένα καθεστώς περίεργο που στηρίζεται σε βάσεις των γνωστών δυτικών πολιτισμών, όπως αυτοί που ξεπάστρεψαν εκατομμύρια ιθαγενείς όταν θέλησαν να δημιουργήσουν ένα «έθνος» . Όταν οι σκλάβοι κοσμούσαν τις απαστράπτουσες αυλές των μεγάρων τους. Μωρέ τίποτε δεν άλλαξε τίποτε!…
Η Αγία Σοφία η Μεγάλη Εκκλησία, το μοναδικό αυτό μνημείο, δε χάνει τίποτε από την αξία της, όχι σα μνημείο μα σαν έννοια τόπου λατρείας των Ορθοδόξων χριστιανών. Όπως αναφέρει κι ο Μητροπολίτης Αργολίδας Νεκτάριος…. «Ένας πιστός μουσουλμάνος, αισθάνεται άνετα όταν βρίσκεται στο Μπλε Τζαμί. Το ωραιότατο κατά τα άλλα, κτίριο αυτό, τον εκφράζει. Εκφράζει την πίστη του σ’ ένα Θεό όπως τον θέλει το Κοράνιο. Πώς μπορεί όμως να αισθανθεί άνετα σ’ ένα ναό την Αγία Σοφία, που εκφράζει έναν άλλο Θεό που δεν έχει σχέση με τον Θεό που πιστεύει; Όλα αυτά, είναι αντίθετα με την πίστη του. Θα ‘λεγα η Αγία Σοφία, αναιρεί την πίστη του μουσουλμάνου».
Εν κατακλείδι να γνωρίζουμε ότι κάθε αλαζόνας που νομίζει ότι κρατάει στα χέρια του την εξουσία του σύμπαντος κόσμου, κάποια στιγμή, αργά ή γρήγορα θα διαψευστεί. Η ιστορία το έχει δείξει πολλές φορές. (Ισχύει για όλους μας!!!)
ΥΓ: Πραγματικά οι βυζαντινοί μαχητές των σημαιών των μπαλκονιών και των συνάξεων που βρίσκονται; Οι ρητορεύοντες άρχοντες ημών και οι χειροκροτητές τους διάγουν την θερινή ραστώνη; Άλλωστε άσε βρε αδελφέ, ποιος κουτός Έλλην θα νοιαστεί για ένα γήπεδο με το όνομα Αγιά Σοφιά;;;;……. Όταν δείτε τα ευζωνάκια σφυρίξτε μου κλέφτικα να βάλω το φέσι γιατί μας φεσώσανε κανονικά… όχιιι οι γείτονες μα οι άλλοι με τα φράκα τις γραβάτες και τα βαλς!
Ο κατά συρροή ονειροπόλος
Δημήτρης Νούλας