4 Ιουνίου 1907: Η μεγαλύτερη καταστροφή των Τρικάλων

Χωρίς καμιά μνήμη και μνημείο των θυμάτων

Βιβλική η καταστροφή των Τρικάλων.

4 Ιουνίου 1907, ένα ακόμη τραγικό γεγονός που επί 100 και πλέον χρόνια η πόλη των Τρικάλων δεν τιμά και δε μνημονεύει!

Η καταστροφική πλημμύρα που συνέβη στα Τρίκαλα τη νύχτα της 4η προς 5η Ιουνίου ήταν μια βίαιη αντίδραση της φύσης από την παραβίαση των φυσικών ορίων της και σε τεχνητές παρεμβάσεις για να απελευθερωθούν επίμαχα κομμάτια Γης που θα έφερναν κέρδος και πλούτο σε αδίστακτους οικοπεδοφάγους .

Ο μεταπρατικός φεουδαλικός αστισμός ο οποίος αναπτύχθηκε αμέσως μετά το Μνημόνιο-συνθήκη της προσαρμογής και της προσάρτησης το 1881 έδωσε τη δυνατότητα σε πλούσιους παράγοντες της Ευρώπης και σε αξιωματούχους και οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες της Ελλάδας να αγοράσουν κοψοχρονιά όλη τη θεσσαλική γη και στη συνέχεια να τη λεηλατήσουν ανεξέλεγκτα.

Οι «φυτευτοί» κεφαλαιούχοι του εξωτερικού με παιδεία φεουδαλικού αστισμού, την οποία απέκτησαν, σε χώρες του τρίτου κόσμου, δρούσαν στα Τρίκαλα ως αποικιοκράτες.

Αλλά, και το καθεστώς του Μνημονίου-συνθήκης της βίαιης προσαρμογής μετά το 1881 (της κυριαρχίας των μηχανών) άνοιξε την όρεξη , στο όνομα της ανάπτυξης, σε κάθε αυθαιρεσία.

Από το 1881 η Θεσσαλία αρχίζει να λεηλατείται συστηματικά από τους φυσικούς της πόρους, οι οποίοι συνέβαλαν στην ισορροπία των ξαφνικών και των υπερβολικών καιρικών αλλαγών (των έντονων βροχοπτώσεων).

Οι ανεξέλικτες τεχνικές παρεμβάσεις πολλαπλασιάζονται μετά το 1881 με αποτέλεσμα να μην έχει το απαιτούμενο φυσικό κοντρολάρισμα η φυσική ροή των νερών και να συσσωρεύονται σε τεχνικές λεκάνες οι οποίες από την υπερφόρτωση ξεσπούν ενίοτε σε καταστροφικές πλημμύρες.

Η πλημμύρα το 1907 ήταν το αποτέλεσμα της αλόγιστης και ανεξέλεγκτης λεηλασίας των φυσικών πόρων, της γης και των τεχνικών παρεμβάσεων με μόνο σκοπό να μεγιστοποιήσουν το κέρδος σε βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης και των φυσικών πόρων.
Η καταστροφή των Τρικάλων ήταν βίαιη, βιβλική και ολική και κανείς δεν αποζημιώθηκε ποτέ τόσο για τη απώλεια της οικίας του όσο και για την απώλεια της ζωής και οποιανδήποτε άλλου αγαθού.
25 χρόνια ζωής είχαν τα Τρίκαλα το 1907 μετά το Μνημόνιο του ξεπουλήματος της γης, των φυσικών πόρων και άλλων δικαιωμάτων και αγαθών που υπογράφτηκε το 1881.

Για έξη μήνες ο πληθυσμός των Τρικάλων και των γύρω οικισμών και χωριών ζούσαν σαν πρόσφυγες και οι επιζώντες μέσα στα ερείπια έδιναν την εικόνα των θυμάτων μιας βομβαρδισμένης πόλης.

Η πόλη ερήμωσε τα υπόλοιπα δυο χρόνια και το κύμα της μετανάστευσης προς την Αμερική γιγαντώθηκε.
Όμως, κάποιοι ωφελήθηκαν από την καταστροφική πλημμύρα.
Μετά από μια καταστροφή ή καταστροφικό πόλεμο, κάποιοι κερδίζουν πάντα.

Η ελεύθερη γη που είχε απελευθερωθεί από τις παράγκες και τις καλύβες που είχαν συσσωρευτεί εντός και πέριξ της πόλης από άκληρους, άστεγους, φτωχούς και προλετάριους εκείνης εποχής σε μια νύχτα ή παρκάροντας αζήτητη για λίγα χρόνια πέρασε μετά σε άλλα χέρια.

Οικοπεδοφάγοι είναι εκείνοι που προξενούν συνήθως πυρκαγιές και καταστροφικές πλημμύρες για να εξοντώσουν όλους τους παρίες εντός και πέριξ των πόλεων και τους φυσικούς δημόσιους πνεύμονες, οι οποίοι εμποδίζουν την δήθεν «αστική ανάπτυξη».

Η Βοήθεια του κράτους μηδαμινή, έως προκλητική.

Επί μέρες στην πόλη πλανάτε η μυρωδιά του θανάτου από τα δεκάδες θύματα που βρίσκονταν επί μέρες εγκαταλελειμμένα σε κάθε γωνιά της πόλης. (πάνω από εκατό τα θύματα. Σε μια μόνο οικία θάφτηκαν 42 άτομα που κατέφυγαν για να γλυτώσουν)

Η Βοήθεια που έφτασε από διαφόρους φορείς, έγινε αντικείμενο πολιτικής διένεξης των αντίπαλων πολιτικών ομάδων των Τρικάλων.
Δείγμα, ότι η διαχείριση της βοήθεια είχε πολλαπλό ενδιαφέρον!
4 Ιουνίου 1907, ένα ακόμη τραγικό γεγονός των Τρικάλων που επί 120 χρόνια η πόλη των Τρικάλων δεν τιμά και δε μνημονεύει!

Περιμένοντας την επόμενη καταστροφή, από τη λεηλασία της Τρικαλινής γης και των δημοσίων φυσικών πόρων και χώρων που συνεχίζεται ακόμη.

Τα παλούκια και οι φράκτες των οικοπεδοφάγων και οι καταλήψεις των δημόσιων χώρων σε αγαστή συνεργασία και διαπλοκή με πολλές αρχές είναι ορατά και τα συναντά κανείς σήμερα σε κάθε γωνιά, δρόμο, δάσος, λόφο και ποταμό της πόλης των Τρικάλων.

Φωτο : Το σπίτι που βρήκαν το θάνατο 42 άτομα

Βασίλης Πάνος