Ζητούμενο και αναγκαίο αγαθό για όλους τους ανθρώπους η Ειρήνη. Ευχή όλων να μην ξεσπάσει ποτέ ξανά πόλεμος, πουθενά, για κανέναν λόγο.
Δυστυχώς, συχνότατα τα γεγονότα δε συμβαδίζουν με αυτή την επιθυμία. Ο πόλεμος στην Ουκρανία ξέσπασε, επηρεάζοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Θέλουμε να τελειώσει άμεσα, το συντομότερο δυνατό. Θέλουμε η Ειρήνη να ξαναβρεί τη θέση της στις καρδιές και την καθημερινότητα των λαών.
Αυτές τις σκέψεις και αυτές τις επιθυμίες, τις κάνουμε εικόνα, στο 6οΓΕΛ Τρικάλων.
Παρακολουθούμε καθημερινά την εξέλιξη του πολέμου, ενημερωνόμαστε, συζητάμε, συνεργαζόμαστε και στέλνουμε το δικό μας μήνυμα ειρήνης… μ’ ένα γκράφιτι σε έναν «λερωμένο» τοίχο του σχολείου μας… Στον τοίχο των πίσω αιθουσών, που φιλοξενούσε μέχρι τώρα βρισιές και βωμολοχίες, σαν ένα απροσδιόριστο ξέσπασμα διαμαρτυρίας -για τη ζωή την άδικη, τη χωρίς νόημα, για τα ανεκπλήρωτα όνειρα, για την ελπίδα που καθημερινά διαψεύδεται, για το αβέβαιο αύριο, για τηναποστεωμένη εκπαίδευση-γραμμένες από άγνωστους νέους/μαθητές, συμμαθητές μας, λαθραίους επισκέπτες των απογευματινών ωρών.
Σ΄ αυτόν τον τοίχο αποφασίσαμε να ξεσπάσουμε τη δική μας ανησυχία, αναστάτωση, οργή για τις αποφάσεις των ιθυνόντων του κόσμου και τηδυστυχία που σκορπούν γύρω τους… ζωγραφίζοντας ένα γκράφιτι με ξεκάθαρο νόημα, με συγκεκριμένο μήνυμα, με απλό αλλά ιδιαίτερο συμβολισμό: ένα πιστόλι που πυροβολεί μόνο με λουλούδια -γιατί επιμένουμε στην ειρήνη- και στίχουςποιητών (Δ. Σολωμού, Γ. Ρίτσου, Ν. Βρεττάκου, Μ. Αναγνωστάκη, Τ. Μίλτον) -γιατί εξακολουθεί να μας δονεί η διαχρονικότητα των νοημάτων τους.
Και νιώθουμε όμορφα, επειδή ανήκουμε σε εκείνους που προσπαθούμε να ακουστεί η φωνή μας, ζητώντας ο πόλεμος να τελειώσει, και όχι στους ειδήμονες του πολέμου.Και μεγαλώνει η ελπίδα μας για το ζωντάνεμα του σχολείου μας, με εμάς μέσα σ’ αυτό,για να μαθαίνουμε, να σκεφτόμαστε, να κρίνουμε, να δραστηριοποιούμαστε, να συμπαραστεκόμαστε, να ξεσπάμε, παλεύοντας για την ίδια τη ζωή -την ομορφιά της ζωής-, αποδιώχνοντας την ασχήμια και καταδικάζοντας κάθε βία, αντιλαμβανόμενοι τα όποια προσχήματα.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, μη χάνοντας την ευκαιρία, αναλάβαμε ακόμη μια δράση με «όπλα» μας τον λόγο, τον κινηματογράφο, τη μουσική και τον στίχο.
Μια ραδιοφωνική εκπομπή“επιΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ” (Δευτέρα 16/5 στις 20:00), στο Μαθητικό Ραδιόφωνοhttp://europeanschoolradio.eu/el,όχι για τον πόλεμο, αλλά εναντίον του. Με αντιπολεμικά τραγούδια και ταινίες, γνωστές και λιγότερο γνωστές. Με μηνύματα που δίνονται με απροκάλυπτο τρόπο, αποτυπώνοντας έντονα το βίαιο και επαχθές, το ολέθριο και αποτρόπαιο, το ανήθικο και αναίσχυντο κάθε πολεμικής σύγκρουσης. Ακούστε το!
Από τους μαθητές/τριες: Κατερίνα Πολυγένη, Βαγγέλη Φάλια, Ελισάβετ Καλαρούτη, Ζωή Μπιλιάλη, Δημήτρη Μπλουγούρα, Κωνσταντίνο Κατσαμπέα, Γιώργο Σδράκα, Λευτέρη Σκουλή.
Συντονίστρια καθηγήτρια: ΛουίζαΠαπάντου