Η απάντηση του Γιάννη Μπέζου στους επικριτές του! «Περαστικά τους»

«Το ότι ένα πρόσωπο έχει μια ισχυρή δημόσια εικόνα ή ένα δημόσιο βήμα δεν σημαίνει ότι την ίδια στιγμή μπορείς εύκολα να του αποσπάσεις την οικειότητα».
Στο περιοδικό People και τη Φανή Πλατσατούρα έδωσε συνέντευξη ο Γιάννης Μπέζος, ο οποίος απάντησε για τη σχέση του με τον κόσμο, για το αν είναι εύκολος άνθρωπος στις συνεργασίες του και τη ζωή του, αλλά και για όλα αυτά που γράφονται στο διαδίκτυο.

Παρεξηγημένος νιώθετε όλα αυτά τα χρόνια;

Καθόλου! Πρώτα πρώτα δεν έχω καμιά επαφή με τα ηλεκτρονικά μέσα. Πήγα σε ένα μαγαζί να πάρω κινητό και με το ζόρι κατάφερα να βρω ένα που να έχει κουμπάκια. Ήταν όλα τελευταίας τεχνολογίας. Δεν έχω καμιά επαφή με το Διαδίκτυο, ούτε το παρακολουθώ και ούτε με ενδιαφέρει. Δεν με απασχολεί, λοιπόν, τι λέει ο ένας και ο άλλος για μένα στο Διαδίκτυο. Και δεν με απασχολεί, γιατί από τη στιγμή που είναι ελεύθερο και γράφει ο καθένας ό,τι θέλει δεν μετράει η γνώμη του. Είναι «verba volant» που έλεγαν οι Λατίνοι. «Λόγια που φεύγουν, λόγια που πετάνε». Για μένα, μετράει η γνώμη αυτού με τον οποίο συνομιλώ και απευθύνομαι στη ματιά του.

Πιστεύετε ότι οι ίδιοι άνθρωποι που γράφουν για εσάς όλες αυτές τις αρνητικές γνώμες στο Διαδίκτυο, αν ήταν απέναντί σας θα φερόντουσαν τελείως διαφορετικά;

Δεν θα υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι απέναντί μου. Δεν θα υπήρχε περίπτωση να ’ρθουν απέναντί μου, ούτε μία στο εκατομμύριο. Δεν θα αντέχανε! (γέλια) Που να σας πω και κάτι; Είναι ελάχιστοι αυτοί! Μας κάνει εντύπωση, γιατί λένε «Έγραψαν εκατό άνθρωποι αυτό». Ναι, αλλά εκατομμύρια άλλοι δεν γράψανε. Όλους αυτούς εγώ τους αποκαλώ «επαγγελματίες γκρινιάρηδες». Οι επικριτές μου είναι άνθρωποι που δεν τους αρέσει τίποτα. Τους απαντώ «περαστικά»!

Νιώθετε ότι έχετε δημιουργήσει εχθρούς;

Δεν έχω αντιληφθεί κάτι, για να πω την αλήθεια. Δεν νιώθω, όμως, να έχω.

Και γιατί να έχει, άλλωστε, ένας καλλιτέχνης, έτσι;

Θα μπορούσε να έχει! Έτσι θα μπορούσα κι εγώ να έχω κάποιους αντιπάλους, αλλά εχθρούς, με την έννοια ότι με εχθρεύονται και με φθονούν, όχι, δεν έχω καταλάβει κάτι τέτοιο. Τουλάχιστον από την πλευρά του κοινού. Και το κοινό γιατί να σε εχθρεύεται, εδώ που τα λέμε;

Θα λέγατε ότι είστε αυτό που ονομάζουμε «εύκολος άνθρωπος» στις συνεργασίες αλλά και στη ζωή σας;

Οι άνθρωποι εμπεριέχουν τα πάντα μέσα. Μπορεί να είναι ευνοημένοι αλλά και καταραμένοι πολλές φορές. Εξαρτάται τι ζητάει ο άλλος από σένα. Και εξαρτάται κάθε φορά αν έχεις τη δύναμη μέσα σου να επιλέγεις με ποιον θα συνομιλήσεις. Εγώ δεν συνομιλώ με όλους τους ανθρώπους. Η αλήθεια είναι αυτή! Δεν έχω να πω τίποτα με ορισμένους. Συνομιλώ με αυτούς που επιλέγω εγώ. Το ότι δεν μπορούν να με επιλέξουν οι άλλοι, αυτόματα με χαρακτηρίζει δύσκολο. Υπερασπίζομαι τη φήμη του δύσκολου ανθρώπου, αλλά η τελική επιλογή είναι αυστηρά δική μου. Και δεν έχω χάσει τόσα χρόνια, σας βεβαιώ γι’ αυτό.

Έχεις πάντα την πολυτέλεια να επιλέγεις; Μπορεί αυτός που δεν θέλεις να συνομιλήσεις να είναι το αφεντικό σου, ο σκηνοθέτης σου ή ο συνάδελφός σου πάνω στη σκηνή.

Μπορείς με έναν τρόπο! Αλλά προϋποθέτει να αξιολογείς σοβαρά τον εαυτό σου. Και να τον σέβεσαι. Το ότι ένα πρόσωπο έχει μια ισχυρή δημόσια εικόνα ή ένα δημόσιο βήμα δεν σημαίνει ότι την ίδια στιγμή μπορείς εύκολα να του αποσπάσεις την οικειότητα. Εγώ κυκλοφορώ συχνά με το μετρό, πάω και ψωνίζω στο σουπερμάρκετ, κάνω τις δουλειές που κάνουν και όλοι οι άλλοι άνθρωποι. Και συχνά με ρωτάνε «Δεν σας ενοχλεί ο κόσμος;». Όχι, δεν με ενοχλεί. Κανείς δεν σε ενοχλεί αν δεν θέλεις να σε ενοχλήσει. Ούτε μπορεί κανείς να σου πιάσει κουβέντα χωρίς λόγο.

Υπάρχουν πολλοί που το επιθυμούν αυτό το πράγμα και το επιδιώκουν. Εγώ δεν είμαι ένας από αυτούς. Δεν αρνούμαι να μιλήσω με τους ανθρώπους, αλλά επιδιώκω να συνομιλώ κάθε φορά μέσα από το έργο μου. Και όταν θα συνομιλήσω με τον κόσμο, θα επιλέξω εγώ με ποιους θα το κάνω. Και αυτό δεν είναι σνομπισμός. Θα το πω πιο ανοιχτά: Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίσοι, αλλά δεν είμαστε ίδιοι. Και ναι, ακούγεται αριστοκρατική αυτή η αντίληψη και εστέτ. Και επειδή πάλι θα βρεθούν κάποιοι να πουν διάφορα, τους προκαλώ για άλλη μια φορά, δηλώνοντας: «Είμαι αριστοκράτης και εστέτ»!