Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Πρόκειται ίσως για την καλύτερη ελληνική κωμωδία όλων των εποχών, με τον Κώστα Χατζηχρήστο ως Ζήκο στον καλύτερο ρόλο της καριέρας του.
Ο Ζήκος κέρδισε τους θεατές με το θράσος και τις αξέχαστες ατάκες του που εκτοξεύονται σε ρυθμό πολυβόλου!
Το σενάριο των… επτά σελίδων
Η ταινία είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο των αδερφών Γιαννακόπουλων. Ο ίδιος ο Χατζηχρήστος απευθύνθηκε στο συγγραφικό δίδυμο και ζήτησε να του γράψουν ένα έργο για να το μεταφέρει στον κινηματογράφο. Τα δυο αδέρφια απάντησαν ότι δούλευαν πάνω σε μια ιδέα, αλλά ότι είχαν γράψει μόλις εφτά ή οκτώ σελίδες, όπως αφηγείται ο καλός φίλος του ηθοποιού Βύρων Μακρίδης στη «Μηχανή του Χρόνου».
Παρά το γεγονός ότι επί της ουσίας σενάριο δεν υπήρχε, ο Χατζηχρήστος ενθουσιάστηκε από την κεντρική ιδέα και αποφάσισε να πάρει το ρίσκο να ξεκινήσει τα γυρίσματα της ταινίας. Ήταν το έμφυτο ταλέντο του στον αυτοσχεδιασμό που στην πραγματικότητα έφερε στη «ζωή» την ταινία ο «μπακαλόγατος», αφού ο ηθοποιός έπλασε το ρόλο μόνος του και μάλιστα την ώρα του γυρίσματος.
Η ιστορία του μπακαλόγατου
Ο Ζήκος ο μπακαλόγατος, αφελής αλλά ετοιμόλογος, δουλεύει στο μαγαζί του κυρ Παντελή και είναι ερωτευμένος με την Φιφίκα. Το αφεντικό του, είναι τσιμπημένο με την νεαρή Λίτσα και βάζει προξενήτρα για να τη ζητήσει από τον πατέρα της. Τα πράγματα όμως δεν έρχονται όπως σχεδιάζουν υπάλληλος και αφεντικό καθώς προκύπτουν και άλλοι υποψήφιοι γαμπροί…
Ο Μπακαλόγατος είναι μια από τις πιο αγαπημένες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου και αυτή που ο Χατζηχρήστος θεωρούσε την καλύτερή του.
Πρόσφατα την είδαμε και στην έγχρωμη έκδοση της. Θα πάμε μια βόλτα μέχρι το Μεταξουργείο στο μπακάλικο που γυρίστηκε η ταινία που θα μας βάλει στο κλίμα της εποχής ή στο πνεύμα των στίχων «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».
Σήμερα το μπακάλικο του Ζήκου ονομάζεται Ακροβάτης και είναι ένα μουσικό μεζεδοπωλείο και βρίσκεται στην περιοχή του Μεταξουργείου
Το κτίριο όπου στήθηκε ο Ακροβάτης είναι του 1889
Έχει οκτάμετρες ξύλινες πόρτες, κάγκελα στα παράθυρα που στέλνουν κινούμενες σκιές στους πέτρινους τοίχους, ζωγραφιστά ταβάνια στη μια αίθουσα, πέτρινα σκαλοπάτια που οδηγούν στον κάτω χώρο
Ο σοβάς στους τοίχους, χαρακτηριστικό της τότε εποχής, είχε αφαιρεθεί από τον ιδιοκτήτη
Η πρώτη του χρήση ήταν σχολή χορού. Η μια αίθουσα, κάποια στιγμή της ιστορίας του έγινε ξυλουργείο, ενώ η άλλη, το γνωστό μπακάλικο της γειτονιάς «Η χρυσές καρδιές»
Πέρασαν από εδώ ιερά τέρατα του παλιού ελληνικού κινηματογράφου για να πιούν ένα ουζάκι με δυο ελιές, λίγη μορταδέλα, μια φέτα ντομάτα
Ο Ακροβάτης το 1937, όταν ήταν Χρυσές Καρδιές
enimerotiko.gr
