ΟΔΟΙ – ΔΡΟΜΟΙ – ΣΤΡΑΤΕΣ

Είναι αλήθεια πως ο Δήμαρχός μας με εντυπωσιάζει, με την ευρυμάθειά του αλλά και με τις νέες φρέσκες και εφαρμόσιμες ιδέες που έχει.

Γυρίζοντας από το χωριό μου, που ήμουνα χωρίς τηλεόραση, έπεσα πάνω σε μια πρωινή εκπομπή που είχαν τρεις δημοσιογράφοι καλεσμένο τον Πρόεδρο της ΚΕΔΕ και Δήμαρχο στο Δήμο ΤΡΙΚΚΑΙΩΝ και μιλούσαν εκείνη την ώρα για τις μάσκες και το φιάσκο που έπαθαν ανοίγοντας τα κουτιά με τις χιλιάδες μάσκες, που είχαν παραλάβει όλοι οι ΔΗΜΟΙ για να προωθήσουν στα σχολεία του Δήμου τους. Στην ερώτηση, που του κάνανε, αν τις είχε δει τις μάσκες και αν ναι, τι έγινε, Τις είδε, είπε, και απευθύνθηκε στους υπεύθυνους της παραγγελίας, να τους πει το λάθος τους. Όσο και αν προσπάθησαν και οι τρείς να του αποσπάσουν το όνομα του υπεύθυνου, ο Δήμαρχος σφίγγα δεν τον (τους) κατονόμασε. σαν το χέλι, γλίστρησε. Ένιωσα ένα είδος υπερηφάνειας, είπα δεν είναι μαρτυριάρης.

Και όπως είχα πολλές ημέρες στο χωριό, είπα να κάνω μια βόλτα μέσα στην Πόλη μας, για να δω και να καμαρώσω από κοντά τα έργα στο Κέντρο, γύρω από τις πλατείες, που όπως μου είπαν γίνονταν, οργασμός από έργα, τεχνικούς  και εργάτες, παντού ξήλωμα, άλλαζε όψη η πόλη, Έτσι ιδίοις όμμασι, καμάρωνα το μεγάλωναν τα πεζοδρόμια, των γύρω πολυκατοικιών αλλά μοιραία στένευαν οι δρόμοι. Τέλος πάντων όπως το δει κανείς, άλλωστε δεν είναι ο μόνος δήμαρχος που φτιάχνει το Κέντρο της πόλης. Την βιτρίνα που λένε. Αυτό βέβαια αρέσει στους επισκέπτες και περαστικούς, αδικεί όμως τους ντόπιους, τις συνοικίες και τις γειτονιές. Εκεί δεν έχει να επιδείξει  και μεγάλο έργο ή μάλλον καθόλου, Προχωρώντας κάνοντας βόλτα στην άκρη του Ληθαίου, μπαϊλντισμένος από την ζέστη εκείνης της μέρας, είπα να καθίσω σε κανένα παγκάκι του, Στα περισσότερα φαρδιά πεζοδρόμιά του ήταν κλεισμένα με τέντες, τραπέζια και καρέκλες. Τελικά μεγάλη άνθηση έχουν αυτά τα επαγγέλματα, της απραξίας, που είναι το νέο μαύλισμα για μαθητές, νεολαίους, άνεργους. Παντού τραπέζια, παντού καρέκλες, παντού τέντες, και πολλούς ανεμιστήρες να τους αερίζουνε. Αφού δεν βρήκα κάποιο παγκάκι, να καθίσω χωρίς να πληρώσω, άρχισα να γυρίζω έτσι άσκοπα

Μπήκα μέσα στα Μανάβικα εκεί είδα το χειρότερο απ όλα. κοίταζα τις Πινακίδες των καταστημάτων, να φρεσκάρω την μνήμη μου Η ματιά μου έπεσε πάνω σε μία πινακίδα που έγραφε (ΟΔΟΣ ΓΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ)

Δηλαδή; τίποτα! Ένα βρίσιμο στο θεσμό του Πατριάρχη ή ήταν κάποιο επίθετο Πατριάρχης; Αλλιώς είναι μια αρρωστημένη εξυπνάδα δήθεν Δημοτικής γλώσσας. Οδεύουν οι υπεύθυνοι του Δημαρχείου σε λάθους δρόμους. για κάποια στιγμή το διάβασα Γ(ου}ρούνι Πατριάρχη. Άργησα να καταλάβω πως εννοούσαν τον ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΓΡΗΓΟΡΙΟ Ε’ που τον κρέμασαν στην Κεντρική Πύλη του Πατριαρχείου μετά την λειτουργία του το ΠΑΣΧΑ, ήταν 10 Απριλίου  1821. Π.Η. Μία ομάδα τριών Εβραίων αγόρασαν το πτώμα του, το περιέφεραν στους δρόμους και το έριξαν στον Κεράτιο κόλπο. Τα ονόματα των τριών αυτών Εβραίων διεσώθησαν Μουτάλ, Μπιταχί και Λεβύ. Την δε σκηνή της περιφοράς του σκηνώματος, από τους τρεις Εβραίους έχει αποδώσει παραστατικά σε πίνακά του ο Γερμανός ζωγράφος Πέτερ φον Ες.  Ο Κεφαλλονίτης πλοίαρχος Νικόλαος Σκλάβος, περνώντας από εκεί, βρήκε το σκήνωμα και το μετέφερε στην Οδησσό, όπου και ετάφη στον ελληνικό ναό της Αγίας Τριάδος. Η ζωή, το έργο. και η πορεία του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ Έχει γραφτεί από πολλούς ιστορικούς που έχουν αναλύσει με μεγάλη επάρκεια το βίο του. Όπως και ο Τρικαλινός από την Καστανιά Καλαμπάκας Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός.  Που στις 14 Ιανουαρίου του 1819, ο νέος Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ τον γνωρίζει με τον αρχίατρο  του σουλτάνου Μουσταφά Πεχξέτ, ο οποίος τον εφοδιάζει με την  απαιτούμενη άδεια. Εργάζεται ως γιατρός τα επόμενα δύο χρόνια και στις 20 Φεβρουαρίου του 1820 ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄ τον τιμά με το αξίωμα του «αρχιμανδρίτου του Οικουμενικού

θρόνου» αναθέτοντας του συγχρόνως καθήκοντα ιεροκήρυκα. Όταν ακούστηκε πως θα ξεσπάσει στο Μωριά  η επανάσταση, ο Γιατρός του Σουλτάνου που παραδέχονταν την Ιατρική του πληρότητα του είπε; όπως γράφει ο ίδιος ο Διονύσης « … δεν απέρασε πολύς καιρός και ο Κόσμος τότε ανακατώθη, εν μια δε των ημερών, εις την οποίαν τότε εγίνετο το συμβούλιον παρά του σουλτάνου και των λοιπών εγκρίτων της αυλής του, δια να κακοποιήσωσι τους Χριστιανούς, ο άνω θεραπευθείς Τεσερφατσή Εφέντης, μοι λέγει μυστικώς εις την οικίαν του, ότι δια δύω, ή τρεις ημέρας, αφεύκτως πρέπει να αναχωρήσω από την Κωνσταντινούπολιν, και ύστερον, ας επιστρέψω, και τότε εάν θέλω να με κάμωσι και Πατριάρχην σχεδόν, επειδή και τότε οι Τούρκοι είχον σκοπόν να θανατώσωσι τον Πατριάρχην και τους Χριστιανούς της πόλεως, τούτο ακούσας ετρόμαξα…».

Ο Γρηγόριος Ε΄ διετέλεσε τρεις φορές Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως. Αναγνωρίστηκε εθνομάρτυρας, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο τιμώντας τη μνήμη του στις 10 Απριλίου, ημέρα του απαγχονισμού του. Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, το 1872, μπροστά στον ανδριάντα του Γρηγορίου Ε, στα προπύλαια του Πανεπιστημίου,  απήγγειλε αποδίδοντας θαυμάσια, το ποίημά του. Πως μας θωρείς ακίνητος…..

ΛΊΓΟΙ ΣΤΊΧΟΙ ΑΠΌ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗ

Πώς μας θωρείς ακίνητος; Πού τρέχει ο λογισμός σου,
τα φτερωτά σου τα όνειρα; Γιατί στο μέτωπο σου
να μη φυτρώνουν, γέροντα, τόσαις χρυσαίς αχτίδες,
όσαις μας δίδ’ η όψη σου παρηγοριαίς κ’ ελπίδες;…

*******

Κι’ όταν το χέρι εχόρταινε κ’ έπεφτε στομωμένο
να ξανασάνη το σπαθί στη θήκη ξαπλωμένο,
εφώναζε ο αντίλαλος… “Χτυπάτε, πολεμάρχοι!…
Απ’ άκρη σ’ άκρη ο χαλασμός… Κρεμούν τον Πατριάρχη!’

********

Το μάρμαρο μένει βουβό… Και θα να μείνη ακόμα
ποιος ξέρει ως πότ’ αμίλητο το νεκρικό του στόμα…
Κοιμάται κι’ ονειρεύεται… και τότε θα ξυπνήση,
όταν στα δάση, στα βουνά, στα πέλαγα, βροντήση
το φοβερό μας κήρυγμα… “Χτυπάτε, πολεμάρχοι!…
Μη λησμονείτε το σχοινί, παιδιά, του Πατριάρχη!’

Η ηγεσία του Δήμου Τρικάλων τον τιμά με μία πινακίδα

ΟΔΟΣ ΓΡ. ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ

Πιστεύω πως τον κρέμασαν ακόμα μία φορά 

Βαδίζοντας είδα την πινακίδα του  Οδός Χ. Χατζηπέτρου, ανέπνευσα για μια στιγμή, αναθάρρησα, τους τοπικούς Ήρωες δεν θα τους πείραξαν σκέφτηκα, μια και όλοι γνωρίζουν, λίγο πολύ την ιστορία τους. Άλλη μία, όμως κρυάδα στην πραγματικότητα διέτρεξε το κορμί μου. Οδός Στουρνάρα,  έτσι τίποτα άλλο, ούτε το μικρό όνομα ούτε καν το πρώτο γράμμα του ονόματος. Εδώ θύμωσα, Ποιον εκπροσωπεί η ΟΔΟΣ ΣΤΟΥΡΝΑΡΑ; κύριε της Δημαρχίας; Μήπως είναι ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδας, Μήπως είναι ο Νικόλαος Στουρνάρας ο Ευεργέτης από το Μέτσοβο; ή μήπως είναι ο Στρατηγός Νικολός Στουρνάρης – ρας; Ποιος φωτισμένος νους τα σκέφτηκε όλα αυτά;

Με έπιασε μία μανία να δω και άλλους δρόμους. όπως βάδιζα, πήρε το μάτι μου, στο παλιό Δεσποτικό, πινακίδα καινούρια στην οδό Ιπποκράτους.

Αλλά έγραφε (οδός Ιπποκράτη) Δεν μου έκατσε καλά, Σκέφτηκα λάθος θα έγινε από κάποιον σκληρό Δημοτικιστή, Πήγα ακριβώς απέναντι, είναι στην συμβολή, Μαυροκορδάτου και Ιπποκράτους, εκεί η πινακίδα έγραφε Οδός Ιπποκράτους. Με έβαλε σε περιέργεια και άρχισα να κοιτάζω τις πινακίδες στους δρόμους. Λίγο ποιο πάνω βρήκα Οδός Α. Βαλαωρίτου – και απέναντι πάλι Α. Βαλαωρίτη: Και ποιο πάνω από το ένα μέρος Ιάσονα και από το άλλο Ιάσονος. Προχώρησα έφτασα στην Οδό Αριστοτέλους, αυτόν σκέφτηκα δεν θα το άλλαξαν θα σεβάστηκαν (πέρα από τον μεγάλο Αριστοτέλη που διδάσκεται και θα διδάσκεται παγκόσμια) και το τραγούδι στην οδό Αριστοτέλους. Σιγά μην τα σεβάστηκαν όλα αυτά και εδώ ΟΔΟΣ Αριστοτέλη. Πήγα να δω πως τον Σωκράτη της Αρχαιότητος δεν θα τόλμησαν να το αλλάξουν από Σωκράτους σε Σωκράτη κι εδώ γελάστηκα. Και εκεί κανένα σεβασμό στο παρελθόν, σε αυτά τα τρανά ονόματα που κοσμούν τους δρόμους μας, τις στράτες μας την ιστορία μας, το παρελθόν μας, τις ρίζες μας. Κανένας δεν ξέρει στο Δημαρχείο πως το τράνεμα του ΔΕΝΔΡΟΥ του μέλλοντός μας, δεν αναπτύσσετε, δεν καρπίζει, δεν βγάζει νέους κλώνους χωρίς τις ρίζες που έρχονται από μακριά; από περασμένες χιλιετίες;.

Πρέπει να πω και την αλήθεια! όταν είδα την πινακίδα Οδός Αριστοτέλη το μυαλό μου πήγε στον Αριστοτέλη Ωνάση, η οδός Σωκράτη στο Σωκράτη Κόκκαλη, η οδός Στουρνάρα στον Διοικητή της της τράπεζας της Ελλάδας  κ.λ.π.

Τι ακριβώς θέλετε να αποδείξετε; την ευρυμάθειά σας; την έλλειψη αισθητικής; την έλλειψη ιστορίας; ή των παιδιών την αγραμματοσύνη πως όλα τα χάφτουνε;

Η πλούσια γλώσσα μας δεν χρειάζεται κάθε φορά, αλλαγές, να διευκολύνει τι; ποιος δεν λέει! ποιος δυσκολεύεται να το πει Σωκράτους, Αριστοτέλους, Ιπποκράτους, Ιάσονος  κ.λ.π. έτσι ταιριάζει όταν χρησιμοποιούμε το ΟΔΟΣ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ, είναι εύηχο.  Αν νομίζεται πως διευκολύνεται κάποιους με αυτή την αλλαγή και τον τρόπο αυτό την Δημοτική γλώσσα, κάνετε λάθος, Δεν είναι δημοτική γλώσσα αυτό, αν θέλετε να εντυπωσιάσετε χρησιμοποιείστε ο Δρόμος του Σωκράτη, Η Στράτα του Ιπποκράτη

να έχει και ποικιλία…ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ; ΝΑ ΘΥΜΩΝΕΙΣ; ή το χειρότερο ΝΑ ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ;    

Μίμης Οικονόμου