Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Όσοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν την εκδήλωση μπορούν να συμμετέχουν μέσω του παρακάτω συνδέσμου:
Οι πρώτες μας διαδρομές στους άδειους δρόμους μιας πόλης σε καραντίνα κι εγώ τόσο απρόσμενα αρχίζω να σε ερωτεύομαι.
Κάποιος που τον είδε να τρέμει από τον πυρετό ειδοποίησε τον καπετάνιο και εκείνος εγκατέλειψε το γλέντι φέρνοντας μαζί του και τον γιατρό του πλοίου φοβούμενος πως ήταν μία περίπτωση χολέρας, κι ο γιατρός για μεγαλύτερη προφύλαξη τον έστειλε στην καμπίνα της καραντίνας με ένα καλό φορτίο από βρωμιούχονάτριο.
Όταν γινόμαστε ένα, όταν ο κόσμος σου και ο κόσμος μου συναντιούνται, όταν η λαχτάρα μου να ακούσω τη φωνή σου κυριαρχεί στη μέρα μου, όταν ακουμπάς στο στήθος μου κι όταν αποκοιμιέμαι στο δικό σου, ακούγοντας μόνο τον χτύπο της καρδιάς σου, ο χρόνος χάνεται, σταματάει να μετράει και να έχει σημασία.
Πήρε το χέρι της και το έβαλε στο στήθος του: η Φερμίνα Δάσα ένιωσε σχεδόν στην επιφάνεια του δέρματος την ακούραστη γέρικη καρδιά να χτυπάει με τη δύναμη, τη βιασύνη και την ταραχή ενός εφήβου. Εκείνος είπε: ο υπερβολικός έρωτας είναι το ίδιο κακός όσο και η έλλειψη του έρωτα. Το μόνο που μπορούσε να τα ξεπεράσει όλα ήταν η περίπτωση της επιδημίας πάνω στο πλοίο. Τότε κηρύσσονταν σε καραντίνα, σήκωναν την κίτρινη σημαία και έπλεαν σε κατάσταση ανάγκης. Έτσι και αλλιώς όλοι ήξεραν πως η εποχή της χολέρας δεν είχε περάσει παρά τους χαρούμενους υπολογισμούς των υγειονομικών αρχών.
Μου κρατάς το χέρι και είμαι ευτυχισμένη που ενώνονται τα δάχτυλά μας, ενώνονται όπως κι εμείς και βυθίζομαι μέσα σου όπως το ποτάμι στη θάλασσα.
Χωρίς κανέναν φόβο…
Γιατί είχαν ζήσει αρκετά για να καταλάβουν πως ο έρωτας είναι έρωτας σε οποιαδήποτε εποχή και σε οποιοδήποτε τόπο, αλλά γινόταν πιο έντονος όταν βρισκόταν κοντά στον θάνατο.
Ύστερα κοίταξε τον Φλορεντίνο Αρίσα, την ακατανίκητη ψυχραιμία του, τον ατρόμητο έρωτά του και τον τρόμαξε η αργοπορημένη υποψία πως είναι η ζωή περισσότερο από τον θάνατο αυτή που δεν έχει όρια….
