Ο Ποιμενάρχης που από τις πρώτες ημέρες που τοποθετήθηκε στην Εκκλησία των Τρικάλων βρισκόταν κοντά στο ποίμνιό του. Κοντά στον απλό άνθρωπο. Ιδίως, κοντά στον πονεμένο άνθρωπο, αυτόν που υπέφερε, πεινούσε, ζητούσε και ήξερε ότι κοντά στον Αλέξιο θα έβρισκε. Από το υστέρημά του και από το περίσσευμα της καλοσύνης του.

Και βέβαια, θα έβρισκε από το περίσσευμα της διακριτικότητάς του, γιατί ο Αλέξιος ήταν άνθρωπος ήπιος και χαμηλών τόνων, επιεικής στα σφάλματα των άλλων και αυστηρός στα ατομικά του.

Ήταν ένας άνθρωπος ευγενής και γλυκομίλητος. Ένας αληθινός ηγέτης της προσφοράς. Είθε ο Θεός την Αγία του ψυχή να έχει μαζί Του.