“Τελικά, ποιος είναι με το κεφάλαιο και ποιος με τον λαό;”

Του Γιώργου Καίκη, δημοτικού συμβούλου Τρικάλων της Λαϊκής Συσπείρωσης

Μπορεί η απαράδεκτη διαδικασία των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) να έγινε «ψωμοτύρι» από την προηγούμενη συγκυβέρνηση, ωστόσο,  φαίνεται πως και η σημερινή συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ  έχει βαλθεί να ξεπεράσει τους προκατόχους της.

Σχεδόν “πατριωτική”  χαρακτήρισε αυτή την πολιτική πράξη ο εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ (βλ Φυσάει Κόντρα)   στο Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων,  προσπαθώντας απεγνωσμένα να μας πείσει για την αναγκαιότητά της.

Ας πάρουμε , όμως, τα πράγματα με την σειρά.

Μέσα σε ένα μήνα η συγκυβέρνηση έφερε όχι μόνο μία, αλλά δύο ΠΝΠ, υιοθετώντας πλήρως τις διαδικασίες που μέχρι χτες κατάγγελλε.

Τι έγινε, λοιπόν; Γιατί από κει που μέχρι χτες, ως αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά και στις προγραμματικές τους δηλώσεις ως κυβέρνηση, μας έλεγαν ότι δεν πρόκειται να φέρουν ούτε μισή Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, τους έπιασε τώρα τέτοια πρεμούρα;

Μια ματιά στο ίδιο το περιεχόμενο των δύο ΠΝΠ είναι κάτι παραπάνω από αποκαλυπτική. Αυτό που  «τρώει» τη σημερινή κυβέρνηση είναι το ίδιο που έτρωγε και θα τρώει κάθε αστική διακυβέρνηση, δηλαδή την εξυπηρέτηση με κάθε τρόπο των αναγκών του κεφαλαίου, που είναι αλληλένδετη με την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής. Την ώρα που η πρώτη ΠΝΠ χαρίζει εκατομμύρια στο κεφάλαιο, έρχεται και η δεύτερη να  βάλει πιο βαθιά «χέρι» στα ταμειακά διαθέσιμα των δημόσιων οργανισμών – μεταξύ αυτών, Δήμων και Περιφερειών -, για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των δανειστών και άλλες λειτουργικές ανάγκες του κράτους, χωρίς να θίξει στο ελάχιστο τα συμφέροντα των μονοπωλίων.

Αναλυτικότερα, η πρώτη ΠΝΠ προβλέπει:  διαγραφές μέχρι και στο 100% προστίμων, τόκων και κάθε είδους προσαυξήσεων που έχουν επιβληθεί σε ισχυρούς επιχειρηματικούς ομίλους (“ντόπιους ολιγάρχες” τους λένε) για παραβάσεις όπως λαθρεμπόριο, έκδοση πλαστών και εικονικών τιμολογίων, απόκρυψη φορολογητέας ύλης, μη απόδοση ΦΠΑ και ειδικών φόρων κ.ά.

Την ίδια ώρα, η δεύτερη ΠΝΠ της συγκυβέρνησης, που αποτελεί “πάγιο αίτημα των θεσμών (τρόικας)”, προχωρά στην υποχρεωτική δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων δήμων, περιφερειών και άλλων δημόσιων οργανισμών και τη μεταφορά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας. Η ΠΝΠ έχει αναδρομική ισχύ (από τις 17 Μάρτη) και δεσμεύει τα εν λόγω ποσά μέσω αλλεπάλληλων ανανεώσεων, ενώ από την υποχρεωτική δέσμευση διαθέσιμων εξαιρούνται μόνο τα κεφάλαια που απαιτούνται για την κάλυψη των ταμειακών αναγκών των δημόσιων φορέων για το επόμενο δεκαπενθήμερο, δηλαδή ούτε καν για τις ανάγκες μισθοδοσίας του μήνα και τις άλλες λειτουργικές ανάγκες…

Όσο και αν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ επιχειρεί να αποπροσανατολίσει για τον βαθιά αντιλαϊκό χαρακτήρα και αυτής της ΠΝΠ, το σίγουρο είναι ότι γίνεται στη βάση της συμφωνίας που υπέγραψε, «πληρώνουμε το χρέος και θα το πληρώνουμε στο διηνεκές»  – όπως είπε ο κ. Βαρουφάκης – εγκαίρως και προς όλους.

Όσο και αν η κυβέρνηση προσπαθεί να μας πείσει λέγοντας ότι «δίνει ένα επιπλέον  όπλο στη δύσκολη διαπραγμάτευση, απέναντι στα προβλήματα ρευστότητας» και ότι «δε δημιουργεί πρόβλημα στους δημόσιους φορείς», η αλήθεια είναι ότι τις συνέπειες και αυτής της κίνησης, η οποία έρχεται να προστεθεί στη σοβαρή υποχρηματοδότηση των τοπικών διοικήσεων και των δημόσιων δομών που έχουν σχέση με την κάλυψη λαϊκών αναγκών, θα τις «λουστούν» και πάλι οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα. Οι Δήμοι  δε θα έχουν να πληρώσουν εργαζόμενους, δε θα μπορούν να λειτουργήσουν υπηρεσίες που αφορούν λαϊκές ανάγκες, θα καταφεύγουν όλο και περισσότερο στις γνωστές «λύσεις» των «ανταποδοτικών» χαρατσιών και της παράδοσης υπηρεσιών σε ιδιώτες ή και με προσκλήσεις εθελοντών.

Κόντρα στους ισχυρισμούς του Μαξίμου ότι με τη δέσμευση των ταμειακών διαθέσιμων «η ελληνική κυβέρνηση κάνει ό,τι χρειάζεται έτσι ώστε να διασφαλίζονται οι μισθοί, οι συντάξεις και όλη η κάλυψη των λειτουργικών δαπανών», ο λαός στην πραγματικότητα οδηγείται στα εξής αντιλαϊκά διλήμματα:

«να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ή να μείνει ανοιχτός ο παιδικός σταθμός;» «να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ή να λειτουργεί ο τομέας καθαριότητας;» «να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις ή να λειτουργούν τα προγράμματα πρόνοιας, το “βοήθεια στο σπίτι”;»

Τι σημαίνουν τα παραπάνω; Ότι θέτει ένα άθλιο δίλημμα,  αναπαράγοντας την λογική της έκπτωσης των λαϊκών αναγκών. Ο λαός, οι εργαζόμενοι καλούνται από την κυβέρνηση να διαλέξουν ,λοιπόν,  τι ακόμη θα χάσουν !!!

Και όλα αυτά ,βεβαίως, γιατί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ , όπως και οι προηγούμενες , θεωρεί ιερά και όσια τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων ,από τα οποία όχι μόνο δεν πειράζει  ούτε ένα ευρώ , αλλά δίνει εγγυήσεις ότι θα στηριχθούν και θα ενισχυθούν, αποδεικνύοντας έτσι τον ταξικό χαρακτήρα και αυτής της κυβέρνησης.

Καΐκης Γιώργος

Δημοτικός Σύμβουλος

της Λαϊκής Συσπείρωσης