Τρεις εξαιρετικές μικρού μήκους ταινίες στο αφιέρωμα του Δημοτικού Κινηματογράφου Τρικάλων

Με τρεις εξαιρετικές, ιστορικές ελληνικές μικρού μήκους ταινίες, συνέχεται την Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2022 το αφιέρωμα «Χώρα, σε βλέπω». Πρόκειται για τις ταινίες «Μακεδονικός Γάμος», «Ακρόπολις των Αθηνών» και «100 ώρες του Μάη».

Η προβολή θα πραγματοποιηθεί στις 21:00, στον δημοτικό κινηματογράφο Τρικάλων (Μύλος Ματσόπουλου) με ελεύθερη είσοδο και τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων.
Το πρόγραμμα «Χώρα, σε βλέπω», είναι μία δράση της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, υπό την αιγίδα της Επιτροπής Ελλάδα 2021, με τη χορηγία του Εθνικού Κέντρου Οπτικοακουστικών Μέσων (κύριος χορηγός), του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και με την υποστήριξη της Ταινιοθήκης της Ελλάδος και της Finos Film.
Οι ταινίες αντικατοπτρίζουν την πορεία, την εξέλιξη και τις μεταμορφώσεις της ελληνικής κοινωνίας.
Τα Τρίκαλα είναι η πρώτη πόλη της περιφέρειας που εντάσσεται στη δράση αυτή της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΣ ΓΑΜΟΣ

του Τάκη Κανελλόπουλου | 1960 | 24´| Παραγωγή: Παναγιώτης Χαρατσάρης | Σενάριο: Τάκης Κανελλόπουλος | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Ιάκωβος Παϊρίδης.

Βραβεία / Διακρίσεις /  Συμμετοχές σε Φεστιβάλ: Α´ Βραβείο Ταινίας Μικρού Μήκους, 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου 1960. Α΄ Βραβείο, Φεστιβάλ Βελιγραδίου 1961.

Σκηνοθετικό ντεμπούτο για τον Τάκη Κανελλόπουλο, έναν από τους προπομπούς του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, το οποίο ξεσήκωσε σχόλια ενθουσιασμού κατά την πρεμιέρα του στην 1η Εβδομάδα Ελληνικού Κινηματογράφου (τη διοργάνωση που θα εξελισσόταν δηλαδή στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης) όπου και κέρδισε το α´ βραβείο μικρού μήκους εν μέσω διθυράμβων. Στην ταινία ένας γάμος πρόκειται να πραγματοποιηθεί στο Βελβεντό Κοζάνης. Η νύφη είναι έτοιμη, στολισμένη. Ακίνητη. «Μάνα μου γιατί με πάντρεψες μικρή;». Απλώνει την προίκα της στην αυλή, «όλα καμωμένα από τα χέρια τα δικά της και της μάνας της». Εκεί, σαν να πρέπει να αποτιμηθεί η αξία της. Γύρω της όλο το χωριό χορεύει, γλεντά. Ο γαμπρός ξυρίζεται και η τελετή ξεκινά. Η κάμερα παρακολουθεί προσεκτικά με μια ιδιαίτερα ποιητική ματιά, κι η αφήγηση μας συστήνει τα ήθη και τα έθιμα που σχετίζονται με τον παραδοσιακό γάμο στη Δυτική Μακεδονία.

Μέσα σε λιγότερο από μισή ώρα, ο Κανελλόπουλος δημιουργεί ένα κλασικό δείγμα εθνογραφικού σινεμά που ξεπερνά μεμιάς τα όρια του είδους, καθώς εξελίσσεται σε ένα λυρικό ποίημα για τις ρίζες, την παράδοση, και τελικά την ίδια την Ελλάδα.

Η ταινία θα προβληθεί σε νέα μερικώς αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Χώρα, σε Βλέπω», με αγγλικούς υπότιτλους και ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).

ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ

του Ροβήρου Μανθούλη | 1960 | 28´ | Παραγωγοί: Ροβήρος Μανθούλης, Φώτης Μεσθεναίος, Ηρακλής Παπαδάκης | Σενάριο: Ροβήρος Μανθούλης σε συνεργασία με τον αρχαιολόγο Γιάννη Μηλιάδη | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Φώτης Μεσθεναίος.

Αφηγείται ο Γιάννης Μηλιάδης

Μορφωτικό ντοκιμαντέρ των Ροβήρου Μανθούλη, Φώτη Μεσθεναίου και Ηρακλή Παπαδάκη γυρισμένο υπό την αρχαιολογική καθοδήγηση του Γιάννη Μηλιάδη, Διευθυντή του Μουσείου της Ακροπόλεως, ο οποίος είναι και αφηγητής. Αποτελεί μια θαυμαστής συνέπειας χαρτογράφηση του χώρου της Ακρόπολης, στα αντικείμενα, τους χώρους, την εικονογραφία, την σύνδεση με την ιστορία και με την παράδοση. Από τις εναρκτήριες στιγμές και την παρουσίαση της περιπλοκότητας και της ιδιαιτερότητας της θέσης της, και μέσα από την παρουσίαση κάθε εντυπωσιακής λεπτομέρειας, αλλά και ενός ευρύτερου καλλιτεχνικού πλαισίου, το φιλμ μας ταξιδεύει στο χρόνο συνδέοντας τους αιώνες δόξας της αθηναϊκής ιστορίας με το σήμερα, με το μνημείο να καδράρεται όχι μόνο ως το λαμπερό μνήμα ενός παλιού πολιτισμού, αλλά και ως προς την τωρινή θέση του, πάνω από μια μεγάλη, σύγχρονη πόλη. Σε μια εποχή που έργα του Ροβήρου Μανθούλη βραβεύονταν και ταξίδευαν ήδη στο εξωτερικό κι ο ίδιος ως μέλος της Ομάδας των 5 προωθούσε παθιασμένα την τέχνη του ντοκιμαντέρ και την εκπαίδευση του κοινού, η «Ακρόπολη» βρήκε διανομή με έναν αξιομνημόνευτο τρόπο, μέσα από μια προβολή της στο Μουσείο Μετροπόλιταν της Νέας Υόρκης που οδήγησε στην πώλησή της σε σειρά πανεπιστημίων στην Αμερική και τον κόσμο.

Η ταινία θα προβληθεί σε ψηφιακή κόπια (DCP) με αγγλικούς υπότιτλους και με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).

100 ΩΡΕΣ ΤΟΥ ΜΑΗ

των Δήμου Θέου και Φώτου Λαμπρινού | 1964 | 20´ | Παραγωγοί: Δήμος Θέος, Φώτος Λαμπρινός | Σενάριο: Δήμος Θέος, Φώτος Λαμπρινός | Διεύθυνση Φωτογραφίας: Τάκης Καλατζής, Γιάννης Καλοβυρνάς | Μοντάζ: Δήμος Θέος, Βαγγέλης Σερντάρης | Μουσική: Νικηφόρος Ρώτας.

Αφηγείται ο Θόδωρος Μαλικιώσης

Μέσα από αυθεντικές εικόνες και άγνωστα τεκμήρια, η ταινία αφηγείται τον τρόπο που οργανώθηκε από παρακρατικές ομάδες σε επαφή με την κυβέρνηση της ΕΡΕ, του Κ. Καραμανλή, και άλλους κομματικούς παράγοντες, και με τη συνέργεια και καθοδήγηση της τότε Βασιλικής Χωροφυλακής, η δολοφονία του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη. Αδιάψευστα τεκμήρια έρχονται για πρώτη φορά στο φως και αναδεικνύουν το ζοφερό παρασκήνιο μιας πολιτικής δολοφονίας, καθώς παράλληλα σκιαγραφείται ο κοινωνικός περίγυρος και η οικονομική και κοινωνική θέση των ανθρώπων που στελεχώνουν αυτές τις παρακρατικές οργανώσεις, οι οποίες είχαν ως κύριο έργο τις επιθέσεις κατά στελεχών και  μελών της Αριστεράς. Αποκορύφωμα η μεγαλειώδης κηδεία του παλαιού βαλκανιονίκη και βουλευτή της Αριστεράς.

Ένα ντοκιμαντέρ-μαρτυρία, που προαναγγέλει την μετέπειτα άφιξη του «Κιέριον» από τον Δήμο Θέο, εκ των βασικών εισηγητών του πολιτικού κινηματογράφου στη Ελλάδα, μαζί με τον ντοκιμαντερίστα (και μετέπειτα δημιουργό του «Άρη Βελουχιώτη») Φώτο Λαμπρινό, οι «100 Ώρες» ανοίγουν το δρόμο για το είδος του άμεσα πολιτικού φιλμ που παίρνει κεντρική θέση στην κινηματογραφική σκηνή της δεκαετίας του ‘70. Αφουγκραζόμενοι τις έντονες αναταράξεις στον κοινωνικό ιστό, οι δημιουργοί ξεκινούν γυρίσματα και είναι εκεί για να καταγράψουν τις αντιδράσεις από την επίθεση στον Λαμπράκη μέχρι και την πάνδημη κηδεία, αλλά και μέσα από ενδελεχή έρευνα να φτάσουν ακόμα παραπέρα, εξετάζοντας τις συνθήκες και την πραγματικότητα μιας πολιτικής δολοφονίας που έμελλε να αλλάξει το πρόσωπο της νεότερης Ελλάδας. Η ταινία, που ολοκληρώθηκε το 1964 αλλά βρέθηκε αντιμέτωπη με την απαγόρευση προβολής της από την τότε κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, δεν μεταδόθηκε ποτέ από την κρατική τηλεόραση και προβλήθηκε δημόσια στην Ελλάδα μόλις το 1974.

Η ταινία θα προβληθεί σε νέα αποκατεστημένη ψηφιακή κόπια (DCP), που δημιουργήθηκε στο πλαίσιο της Δράσης «Χώρα, σε Βλέπω», με αγγλικούς υπότιτλους και με ελληνικούς υπότιτλους για Κ/κωφούς και βαρήκοους θεατές (SDH).

Από το γραφείο Τύπου του Δήμου Τρικκαίων