Φαίδρα Καλτέκη: Η 19χρονη από την Λάρισα που διαπρέπει στο TAE KWON DO

Είναι μόλις 19 ετών και οι διακρίσεις που έχει κατακτήσει έχουν… αυξητική τάση.

Ο λόγος για την πολλά υποσχόμενη ταλαντούχα αθλήτρια του TAE KWON DO Φαίδρα Καλτέκη. Με καταγωγή από την Λάρισα, το τελευταίο διάστημα μένει μόνιμα Αθήνα, όμως είναι κυριολεκτικά με μια βαλίτσα στο χέρι καθώς συμμετέχει σε αρκετούς αγώνες σε Ελλάδα και εξωτερικό. Για εκείνην το 2022 έχει ξεκινήσει αρκετά καλά. Τον Φεβρουάριο, παρότι αντιμετώπιζε έναν τραυματισμό στο γόνατο βγήκε 5η στο Διεθνές Τουρκικό Όπεν. Τον Μάρτιο στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα βγήκε πρώτη και πήρε την πρόκριση για το πανευρωπαϊκό. Στο Βέλγιο, στη Σουηδία και την Ισπανία κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο. Ενώ στοχεύει στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα διεξαχθεί μετά τον Οκτώβριο.

Συνέντευξη στη ΦΙΛΙΠΠΑ ΒΛΑΣΤΟΥ

Πώς μπήκες στον χώρο του αθλητισμού;

Άρχισα όταν ήμουν 6 ετών με το TAE KWON DO. Έψαχνα να βρω ένα άθλημα που να μου ταιριάζει. Δοκίμασα αρχικά διάφορα όπως ρυθμική, κολύμβηση και ενόργανη, αλλά μόλις ήρθα σε επαφή με το TAE KWON DO μου άρεσε πάρα πολύ και είπα ότι αυτό το άθλημα είναι για εμένα.

Τι σε γοήτευσε σε αυτό το άθλημα;

Ο τρόπος της προπόνησης. Μου άρεσε να κλωτσάω και να μάχομαι, βέβαια πάντα με τους κανονισμούς του αθλήματος.

Από ποια περιοχή ξεκίνησες;

Από την Λάρισα. Ήμουν εκεί σε σύλλογο από 6 έως 18 ετών. Μετά επειδή πέρασα στις πανελλήνιες ΤΕΦΑΑ άλλαξα σύλλογο και πλέον είμαι στον Αίαντα Αγίου Δημητρίου, στην Αθήνα με προπονητή τον Θεόδωρο Ζηνέλη.

Πως ήταν νααθλείσαι στην επαρχία; Υπάρχουν υποδομές;

Με τις υποδομές, τουλάχιστον στο δικό μου άθλημα, δεν υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Ωστόσο στο κομμάτι που δυσκολευόμουν ήταν στα ζευγάρια. Δεν είχα πολλά ώστε να μπορώ να κάνω συχνά προπόνηση. Το άθλημα που κάνω είναι ένα άθλημα επαφής και το γεγονός ότι δεν έβρισκα παρτενέρ στην ίδια ηλικία και στα ίδια κιλά με εμένα ήταν ένα ζήτημα.

Τι σου έχει μάθει αυτό το άθλημα;

Αρχικά να σέβομαι τον άνθρωπο που έχω απέναντι μου, τον αντίπαλο. Μπορεί να παλεύουμε όμως αυτό διαρκεί μόνο όσο κρατάει ο αγώνας. Μου έχει μάθει την αυτοάμυνα που στις μέρες μας ειδικά για μια γυναίκα είναι πολύ σημαντική. Έχω μάθει την πειθαρχία και να κυνηγάω τα όνειρα μου.

Ως νέα γυναίκα νιώθεις μεγαλύτερη ασφάλεια γνωρίζοντας ένα άθλημα αυτοάμυνας;

Δεν νιώθω ότι δεν θα με πειράξει κανείς. Αλλά αυτό που νιώθω είναι αυτοπεποίθηση ότι θα μπορέσω να αμυνθώ σε μια δύσκολη στιγμή.

Τι θα έλεγες σε ένα παιδί που ξεκινάει τα πρώτα του βήματα στο άθλημα;

Το βασικό είναι να τους αρέσει και να μην το κάνουν αναγκαστικά. Επειδή είναι ένα δύσκολο άθλημα θα τους έλεγα να μην τα παρατήσουν ή να μην απογοητευτούν αν δεν τα καταφέρουν από την πρώτη στιγμή. Είναι ένα πολύ ωραίο άθλημα, όπου βήμα βήμα ο κάθε αθλητής μπορεί να βελτιωθεί και ως αθλητής και ως άνθρωπος.

Υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών;

Δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Από όσο έχουν ακούσει και από άλλους αθλητές δεν υπήρχαν ούτε παλαιότερα. Πιστεύω αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε αυτό το άθλημα από την πρώτη στιγμή μας μαθαίνουν να σεβόμαστε τους συναθλητές μας και όλους τους ανθρώπους.

Υπάρχει κάτι που θα ήθελες να βοηθήσει η πολιτεία;

Πιστεύω ότι δεν δίνονται πολλές ευκαιρίες σε παιδιά που ξεκινάνε τώρα ή που βρίσκονται στην ηλικία κάπου 14-15 ετών. Στα παιδιά δεν δίνεται ο χρόνος να αφιερωθούν στο άθλημα γιατί παράλληλα έχουν το διάβασμα για το σχολείο, τα φροντιστήρια και τις πανελλήνιες. Οπότε δεν περισσεύει χρόνο για τον αθλητισμό πόσο δε για τον πρωταθλητισμό. Παράλληλα πέρα από τον χρόνο ένα άλλο πρόβλημα είναι το οικονομικό ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στους αγώνες στο εξωτερικό.

Από την αρχή του έτους συμμετέχεις σε αρκετούς αγώνες. Βρίσκεις χρόνο για τον εαυτό σου;

Όποιος θέλει βρίσκει. Δεν είναι πάντα πιεσμένος ο χρόνος. Αυτή την περίοδο βέβαια είμαστε πιο προσεχτικοί γιατί έχουμε αγώνες. Οπότε προσέχω, δεν βγαίνω.

Η περίοδος της καραντίνας πως λειτούργησε για εσένα; Πάνω στο άνοιγμα σου «πάγωσαν» όλοι οι αγώνες.

Ήταν δύσκολη περίοδος. Στην πρώτη καραντίνα ήμουν εν μέρη τυχερή γιατί είχα τραυματιστεί οπότε μπορούσα να επανέλθω στο διάστημα που μεσολάβησε. Έπειτα έκανα προπονήσεις έξω στο δρόμο και στο σπίτι. Κάποιες φορές αναγκαστικά βρισκόμασταν και σε σπίτια για προπόνηση.

Στην δεύτερη καραντίνα συνεχίστηκε η προπόνηση και καθώς είναι ένα άθλημα επαφής δεν γινόταν να μείνουμε μεγάλο χρονικό διάστημα εκτός, οπότε κανονίζαμε από κοινού προπονήσεις με άλλους αθλητές.