Χάθηκε η …μπάλα

Γράφει ο Δρ. Κώστας Πατέρας, D. Ed., M. Ed., Ph.D.

Στην καθολική Εκκλησία, όταν γίνεται εκλογή για νέο
Ποντίφηκα και βγαίνει λευκός καπνός από το Βατικανό τότε
ακούγεται το «Habemus Papam» δηλ. έχουμε Πάπα.
Έτσι μετά τις προχθεσινές Εθνικές Εκλογές έχουμε κι εμείς
στην Ελλάδα νέα Κυβέρνηση, αφού η Ν.Δ. συγκέντρωσε 40,79%
των ψηφισάντων και ο Πρωθυπουργός, προκειμένου να αποκτήσει
αυτοδυναμία, θα κάνει αλλεπάλληλες αναμετρήσεις.
Η νίκη αυτή ξάφνιασε όλους, ακόμη και τα στελέχη του
κόμματος Μητσοτάκη.
Βέβαια απέναντι σ’ αυτή των μεγάλη σταυροδοσία είναι και ένα
60% των πολιτών, που στέκεται απέναντι.
Έτσι χάθηκε η πολιτική… μπάλα και ο Πρωθυπουργός,
περιχαρής, πρέπει να αντιλαμβάνεται, ότι η νίκη αυτή, δημιουργεί
και μεγάλες υποχρεώσεις.
Ποιοι, όμως, μπορεί να είναι οι λόγοι, που οδήγησαν τους
πολίτες να ξαναβγάλουν ένα Πρωθυπουργό, που από την
πλειοψηφία του Λαού, εθεωρείτο αποτυχημένος και επικύνδυνος;
Η ακτινογραφία του εκλογικού αποτελέσματος, που απογείωσε
την Ν.Δ. του Μητσοτάκη και ταπείνωσε την Αξιωματική
Αντιπολίτευση δείχνει πως λες αιτίες.
Βασικοί, όμως, μοχλοί της πολιτικής αυτής ανατροπής μπορεί
να είναι οι θέσεις της Αντιπολίτευσης. Οι υποσχέσεις του Μητσοτάκη,
τα διλήμματα και το τοξικό κλίμα και ο ρόλος των Δημοσκόπων και
των Μ.Μ.Ε.
Όλα τα Αντιπολιτευτικά κόμματα, περισσότερο έστρεψαν τα
βέλη στις μεταξύ τους διαφορές παρά στις θέσεις της κυβερνητικής
πλειοψηφίας.
Δεν είχαν ενιαία αντιπολιτευτική πλεύση ούτε στο εσωτερικό
τους, με αποτέλεσμα να δείχνουν, πως δεν είναι ικανά να
διαφευντεύσουν σ’ αυτήν την χώρα. Απλά υπήρξε έλλειψη
ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Υπήρχε εσωτερική και εξωτερική πολυφωνία, με μεγάλο
παράδειγμα την τοποθέτηση Κατρούγκαλου, για τις ασφαλιστικές
εισφορές των εργαζομένων, αυξημένες κατά 20%.
Έτσι εφαρμόστηκε ο Ρωμαϊκός κανόνας «διαίρει και βασίλευε»,
από τον Πρωθυπουργό.
Οι μεγάλες υποσχέσεις του Μητσοτάκη για θέσεις εργασίας, για
καλύτερους μισθούς και συντάξεις, για μείωση των φόρων και για
στήριξη του πρωτογενή τομέα, πράγματα, που τα είχε τάξει και το
2019 και δεν τα έκανε, φαίνεται πως παρέσυραν πολλούς
ψηφοφόρους.

Η μεγάλη λαϊκή σταυροδοσία στην Ν.Δ του Μητσοτάκη
δημιουργεί ταυτόχρονα και μεγάλες υποχρεώσεις προς τον
δοκιμαζόμενο Λαό.
Ο ρόλος των Δημοσκόπων και των Μ.Μ.Ε. στην πλειοψηφία
τους, ήταν καθοριστικός για την μεγάλη αυτή νίκη του
Πρωθυπουργού.
Τα τηλεοπτικά, Ραδιοφωνικά και έντυπα μέσα έδιναν
απεριόριστο χρόνο στην κυβέρνηση, ενώ υπήρχαν και μικρά
κόμματα που τα … έσβησαν από τον χάρτη της επικοινωνίας.
Η μαύρη προπαγάνδα, η τρομοκρατία, ο φόβος και η αγωνία,
που εισέπρατε καθημερινά η κοινωνία, από όσα παρουσίαζαν τα
Μ.Μ.Ε., ήταν πρωτοφανή, καταλυτικά και αντιδημοκρατικά.
Επίσης το … βρώμικο παιχνίδι των δημοσκοπήσεων, που δεν
μπόρεσαν να προβλέψουν τα πραγματικά αποτελέσματα, αν και
είχαν όλα τα εργαλεία στα χέρια τους, άφησαν έντονα την σφραγίδα
τους στο εκλογικό αποτέλεσμα.
Έτσι φούντωσε ξανά το θέμα της αναξιοπιστίας, της
σκοπιμότητας και της ύπαρξης των δημοσκοπικών εταιρειών, που εκ
των υστέρων προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα,
κάνοντας λόγο για «πίεση από συγκεκριμένη πολιτική κατεύθυνση».
Έπεσαν ΕΞΩ μ’ όλη την σημασία της λέξης. Δεν προέβλεψαν
ούτε το μέγεθος της νίκης της Ν.Δ., ούτε την καταστροφή του
ΣΥΡΙΖΑ και ούτε το ότι κόμματα όπως η ΝΙΚΗ και η ΠΛΕΥΣΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ έχασαν για περίπου 2.000 σταυρούς την είσοδο στην
Βουλή, παρά τον αποκλεισμό τους από τα Μ.Μ.Ε. Δεν υπήρχαν ούτε
ψηφοδέλτιά τους στα εκλογικά κέντρα.
Είναι απορίας άξιον πως η Δικαιοσύνη δεν έχει επέμβει ακόμα
να σταματήσει, τον φαύλο κύκλο των δημοσκοπήσεων.
Στην διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος μερίδιο είχε
και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, που λειτούργησε, μαζί μα τα τρωκτικά
της Κυβέρνησης, ως βραχίωνας της Κεντρικής Εξουσίας. Στον
αγώνας ενωμένοι και στη «μάσα χωριστά».
Πόσο δίκαιο είχε ο μεγάλος πολιτικός και στατιωτικός Ουίστον
Τσώρτσιλ, που έλεγε, το ότι «κάθε λαός έχει την κυβέρνηση που του
ταιριάζει».
Οι διερευνητικές εντολές τελειώνουν και οδηγούμεθα σε
εκλογές, πιθανώς στις 25 Ιουνίου. Άγνωστο παραμένει το πόσο
ακριβά θα πληρώσει η κοινωνία την παντοδυναμία, του
Μονοκράτορα, Κυριάκου Μητσοτάκη, και το πόσο διαλυτική θα είναι,
για το πάλαι ποτέ αξιόλογο κόμμα της Ν.Δ., του Κωσταντίνου
Καραμανλή.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του, γιατί οι «κοψοχέρηδες», που θα
εμφανισθούν πολύ γρήγορα, δεν θα μπορούν να αλλάξουν την μοίρα
της χώρας.
Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη, κανένας λάθος δεν
αναγνωρίζεται και δεν διορθώνεται.