O TEMPORA, O MORES ( Ω! ΚΑΙΡΟΙ! – Ω! ΗΘΗ! )

ΠΑΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
Πέρασαν πέντε μήνες για να καταλάβουν οι άλλες παρατάξεις της ΕΛΜΕΤ τη σπουδαιότητα της πρότασης της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Εκπαιδευτικών, που στηρίζει το ΠΑΜΕ ,ότι ο μόνος δρόμος για να απεμπλακούμε από τα παραταξιακά τερτίπια και προκειμένου να λειτουργήσει το Δ.Σ. της ΕΛΜΕΤ ήταν η αποδοχή και η ψήφιση του αναλογικού – αντιπροσωπευτικού προεδρείου, οι θέσεις δηλαδή του προεδρείου να καταλαμβάνονται από τις παρατάξεις με τη σειρά, ανάλογα με τη θέση που πήραν στις εκλογές, πρότασή μας που μπήκε από την πρώτη κιόλας μέρα μετά τις εκλογές και την οποία κοινοποιήσαμε σε όλα τα σχολεία.
Κι όμως, πριν ακόμη συγκεντρωθεί το Δ.Σ., ήδη η παράταξη της Αγωνιστικής Κίνησης είχε προκαταβολικά πάρει θέση για αριστερό προεδρείο, άσχετα αν στη συνέχεια τροποποίησε τη θέση της, για να μη θεωρηθεί ουρά της Πρωτοβουλίας ,η οποία από την πλευρά της παρακώλυε τη διαδικασία, τροποποιώντας κάθε φορά τη θέση της, ενώ η ΔΑΚΕ ζητούσε αναλογικό προεδρείο , διεκδικώντας, ως πρώτη σε ψήφους δύναμη, τη θέση του προέδρου, χωρίς να στηρίξει το αντιπροσωπευτικό. Την ευθύνη ας τη χρεωθούν οι παρατάξεις αυτές, που δήθεν κόπτονται για τη μαζικότητα του κινήματος, και ας απολογηθούν στα μέλη της ΕΛΜΕΤ.
Τι κατάφεραν όμως με την καθυστέρηση αυτή; Δεν πάρθηκε καμιά απόφαση για σοβαρά ζητήματα, όπως είναι η καθυστέρηση της μισθοδοσίας των αναπληρωτών συναδέλφων μας, η αποστολή αντιπροσώπου στη συνέλευση των προέδρων στις 14/3 στην Αθήνα. Δεν συζητήθηκαν προτάσεις-ψηφίσματα, που κατέθετε η παράταξή μας, για την ανάκτηση των απωλειών, την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών νόμων, την πραγματοποίηση Γενικών Συνελεύσεων, την αλληλεγγύη στον αγώνα των Εκπαιδευτικών της Γερμανίας, των απεργών στο εργοστάσιο της κόκα κόλα, στους εργαζόμενους του εργοστασίου της Mersedes Benz στη Βρέμη της Γερμανίας .
Tην ώρα που ετοιμάζεται η νέα λίστα των σαρωτικών, αντιλαϊκών μέτρων, την ώρα που πρέπει να ξεσηκωθούν και οι πέτρες, οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στην ΕΛΜΕ όχι μόνο υπερασπίζονται την κυβερνητική πολιτική, αλλά μεταφέρουν μέσα στο κίνημα τις θέσεις της κυβέρνησης. Είναι χαρακτηριστική η τοποθέτηση της εκλεγμένης με την παράταξη της Πρωτοβουλίας στην ΕΛΜΕ για την υφαρπαγή των ταμειακών διαθέσιμων δήμων, περιφερειών και άλλων δημόσιων οργανισμών από την Τράπεζα της Ελλάδος : «Δε θέλαμε να γίνει μ’ αυτό τον τρόπο, με την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, αλλά υπάρχει η πίεση των δανειστών (!)». Να, λοιπόν τι εννοούμε , όταν λέμε ότι ανδρώνεται ο νέος κυβερνητικός συνδικαλισμός!
Αλλά και ο παλιός κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει ευθύνη, αφού ο νυν πρόεδρος της ΕΛΜΕΤ, Σπήλιος Τσιγάρας, λειτουργώντας αυθαίρετα κι αυταρχικά, αρνήθηκε να φέρει σε συζήτηση ψήφισμα, που κατέθεσε η παράταξή μας, για την καταδίκη των στελεχών και μελών της Χρυσής Αυγής, με το πρόσχημα πως, αφού η ΟΛΜΕ έχει ήδη απευθύνει κάλεσμα στη συγκέντρωση για τη δίκη της Χ.Α., δεν επιτρέπει άλλη συζήτηση για το θέμα αυτό!!! Μάλιστα δήλωσε προκλητικά πως, ως πρόεδρος, δε θα φέρνει προς συζήτηση θέματα για τα οποία η Ομοσπονδία έχει ήδη πάρει θέση. Τι μας είπε εν ολίγοις δηλαδή; Ότι αποφασίζει και διατάσσει και δεν επιτρέπει στο Πρωτοβάθμιο Σωματείο να συζητά θέσεις διαφορετικές από αυτές της πλειοψηφίας της ΟΛΜΕ!!! Να είναι βέβαιος ο κ. Τσιγάρας ότι η προσπάθεια φίμωσης και περιορισμού της δράσης του ΠΑΜΕ δε θα περάσει. Γιατί τί άλλο πέρα από αντιΠΑΜΕ μένος μπορεί να είναι, αφού ό, τι προτάσεις κάνουν οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δ.Σ. και αφορούν αγωνιστικά πλαίσια, συμμετοχή σε δράση με άλλα σωματεία δεν συζητιούνται καθόλου ούτε δέχεται να μπουν εκτός ημερήσιας διάταξης ;
Είναι δυνατό να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, τις ζωές μας με τέτοιες συνδικαλιστικές ηγεσίες; Έχουμε όμως πείρα πια. Έχουμε πείρα για το διαλυτικό ρόλο της ΔΑΚΕ και της ΠΕΚ (πρώην ΠΑΣΚ), του παλιού κυβερνητικού συνδικαλισμού, που κινείται κι αυτός στη γραμμή στήριξης της κυβέρνησης , για να πετύχει η «εθνική προσπάθεια». Και συμπλέουν με τις άλλες παρατάξεις του νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού όταν πρόκειται να κρατήσουν το κίνημα μακριά από αγώνες ταξικούς.
Οι συνάδελφοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι με την ψήφο τους οφείλουν να μην επιτρέψουν να επαναληφθεί το ίδιο, χιλιοπαιγμένο έργο. Στοίχισε ακριβά στους εργαζόμενους και στο κίνημα, όσες φορές επικράτησαν σε αυτό οι δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού ή νέου.
Έχουμε όλοι ευθύνη, ώστε να μην μετατραπούν τα σωματεία σε θεατές, σε χειροκροτητές της νέας συγκυβέρνησης.
Για το λόγο αυτό χρειαζόμαστε Σωματεία και Ομοσπονδία κάστρα του αγώνα, όπλο στα χέρια μας.
Για το λόγο αυτό χρειάζεται να «ζωντανέψουν» οι συλλογικές-δημοκρατικές διαδικασίες , οι Γενικές Συνελεύσεις των σωματείων , των ΕΛΜΕ, με τη μαζική συμμετοχή των εκπαιδευτικών, προϋπόθεση για την ανασύνταξη του κινήματος.
Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα διεκδικεί την αναπλήρωση των απωλειών που είχαμε τα προηγούμενα χρόνια , που δε θα συμβιβάζεται με τα ψίχουλα και το «έχει ο Θεός», που θα συγκρούεται με τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, τους επιχειρηματικούς ομίλους, την Ε.Ε.
Γι’ αυτό έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα παλεύει για την πραγματική ρήξη, για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία και την οικονομία, ώστε να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του , κυρίαρχος του πλούτου που παράγει. Υπάρχουν σήμερα όλες οι υλικές προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη σε όφελος του λαού, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας.
Στη βάση αυτή καλούμε κάθε συνάδελφο να πάρει μέρος στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕΤ , που θα πραγματοιποιηθεί την Τετάρτη 6 Μάη 2015 και ώρα 6.30 στο αμφιθέατρο του 2ου Λυκείου Τρικάλων.

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
(στηρίζεται από το Π.Α.ΜΕ.)