6.12.2008, ακόμη ένα “μεμονωμένο περιστατικό” αστυνομικής βίας, μια “τυχαία” εκπυρσοκρότηση, ένας περίεργος “εξοστρακισμός”…
Μόνο που εκείνη τη φορά, δολοφονεί με σφαίρα κατάστηθα τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Η εξέγερση που ακολούθησε, με την πρωτοφανή συμμετοχή των μαθητών και της νεολαίας, αποτέλεσε μια κομβική στιγμή για την ελληνική κοινωνία.
Το στίγμα που άφησε, είναι και παραμένει ανεξίτηλο. Και βρίσκεται παντού: στους αγώνες και τις αντιστάσεις της μαχόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας, στις συλλογικότητες και στα εγχειρήματα κοινωνικής και ταξικής αλληλεγγύης που οικοδομήθηκαν, σε πρωτοπόρες μορφές κοινωνικής και νεολαιίστικης έκφρασης σε κάθε επίπεδο της καθημερινότητας.
Ο Δεκέμβρης δεν ξεχνιέται!
Και δεν μπορεί να ξεχαστεί σε μια χώρα και μια κοινωνία φτώχειας και εξαθλίωσης, μαζικής μετανάστευσης των νέων ανθρώπων και ανεργίας, εργασιακού “Μεσαίωνα” και κοινωνικού αυτοματισμού και κανιβαλισμού.
Σε ένα σύγχρονο ολοκληρωτικό καπιταλισμό που σπέρνει πολέμους και σκοταδισμό, που γεννά ρατσισμό και φασισμό, που οχυρώνεται πίσω από μόνιμα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης, στραγγαλισμού κοινωνικών δικαιωμάτων και καταπάτησης ακόμη και των στοιχειωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Σε μια ατέλειωτη βαρβαρότητα θαλασσοπνιγμένων γυναικόπαιδων, φραχτών και συρματοπλεγμάτων, δουλεμπόρων, FRONTEX και στρατοπέδων συγκέντρωσης για εκατομμύρια προσφύγων.
Η νεολαία και οι εργαζόμενοι θα είναι πάντα στην πρώτη γραμμή για την ανατροπή αυτής της εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
Καλούμε όλες και όλους τις αγωνίστριες και τους αγωνιστές, τη νεολαία, τις μαθητικές κοινότητες και τους φοιτητικούς συλλόγους, τις συλλογικότητες και τα στέκια, τα συνδικάτα και τα σωματεία, τα μετωπικά σχήματα και τα κινήματα αλληλεγγύης, τις πολιτικές οργανώσεις και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, σε μαζική, μαχητική και δυναμική συγκέντρωση για τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, την Κυριακή 6.12. στις 12:30 το μεσημέρι στην πλατεία Ρήγα Φεραίου.
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ