Έρωτας σαϊτευτής

Πέταξες πεταλούδα                                                   
σε άνθη ευωδιαστά,                                                  
πουλάκι που ετραγούδα                     
στη φυλλωσιά γλυκά.                        

Βασιλικός στη γλάστρα                       
ανθίζεις μοσχομυριστός ,                             
με αρχοντιά και πάστρα,                       
στα χρώματα πλουμιστός.                   

Και έγινα δροσούλα                                                    
στη γλάστρα σου να ‘ρθώ                          
στη ρόδινη αυγούλα                                             
τα λούλουδα να φιλώ.                         

Κι αντήχησα τραγούδι
με χάρη και  θαυμασμό,
καθώς σ’ άκουσα μελισσούδι
να γυροφέρνεις στον ανθό.

Σε είδα στο παραθύρι
να πλέκεις τα μαλλιά
και μ’ άναψες πορφύρι
τον πόθο στην καρδιά.

Στα μάτια σου τ’ αστέρια
με τ’ ασημόλαμπρο το φως,
κομπόδεμα στα χέρια,
φεγγάρι και ουρανός.

Σε άκουσα αηδόνι
γλυκόλαλο στην αυγή,
σε είδα χελιδόνι
γοργόφτερο στην αυλή.

Φτερούγισα κι εγώ πουλάκι
με κελάηδημα χαρωπό
από τ’ απέναντι κλαράκι
νεραϊδόμορφη να  σε δω.

Σε έλουζε η αστροφεγγιά
στο παραθύρι το ανοιχτό
και κένταγε την ομορφιά
στο πρόσωπό σου τ’ αγγελικό.

νύφη θα σε καρτερώ,
να φέξει χρυσή η ανατολή

Τον έρωτα τον σαϊτευτή

Γιώργος Αλεξανδρής