Στις 9 Ιανουαρίου, ημερομηνία κατά την οποία έλαβε, φέτος, χώρα η ετήσια χοροεσπερίδα του Εκπολιτιστικού και Μορφωτικού Ομίλου Καστρακίου, συμπληρώθηκαν ακριβώς 75 χρόνια από την ηρωική θυσία του Καστρακινού αξιωματικού Δημητρίου Ζιώγα, που το όνομά του φέρει το Στρατόπεδο της Καλαμπάκας. Ήταν λοπόν αναμενόμενη η συγκινησιακή φόρτιση που προκάλεσε στους συνδαιτημόνες η αναφορά του προέδρου του Συλλόγου κ. Αντώνη Μπλούτσου στην παρουσία της κόρης του Καστρακινού Υπολοχαγού και ήρωα του Ελληνοϊταλικού πολέμου Δημητρίου Ζιώγα, Φρειδερίκης Λιάπη-Ζιώγα και του εγγονού του, ιατρού και Διδάκτωρος του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστου Λιάπη, οποίος δήλωσε σχετικά στο Trikaladay:
“Ο ήρωας Υπολοχαγός Πεζικού Δημήτριος Θ. Ζιώγας, γεννημένος στο Καστράκι Τρικάλων το 1904, θυσιάστηκε για την πατρίδα, στις 9 Ιανουαρίου 1941, στο ΙΒ Ορεινό Χειρουργείο (στο Πακομίτι της Βορείου Ηπείρου), ακριβώς 75 χρόνια πριν από την ημερομηνία της εφετινής χοροεσπερίδας του Καστρακίου, αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του, τη γιαγιά μου Κωνσταντινιά Ζιώγα-Χαρτοπούλου και τρεις ορφανές θυγατέρες,τη Θεοπίστη, την Παρασκευούλα και τη μητέρα μου Φρειδερίκη. Ευχαριστώ τον Πρόεδρο του ΕΜΟΚ κ. Αντώνη Μπλούτσο και όλους τους συνδαιτημόνες, τις Καστρακινές και τους Καστρακινούς, τις φίλες και τους φίλους του Συλλόγου που τίμησαν τη μητέρα μου και στο πρόσωπό της την κληρονομιά του ήρωος παππού μου, με το θερμό χειροκρότημά τους.
Ο ήρωας της εποποιίας της Πίνδου, Υπολοχαγός Δημήτριος Ζιώγας μας κληροδότησε ένα ποτισμένο με το αίμα του παράδειγμα της ικανότητας των Ελλήνων να μεγαλουργούμε όταν βάζουμε το εθνικό συμφέρον υπεράνω της προσωπικής μας ευημερίας, υπεράνω -μάλιστα- και της ίδιας μας της ζωής κατά τις περιπτώσεις που το Έθνος επικινδυνεύει από ξένες ή ξενοκίνητες επιβουλές. Άφησε πίσω το όνομά του στο Στρατόπεδο της πόλεως της Καλαμπάκας και έναν εγγονό να αναρρωτιέται, 75 χρόνια μετά, εν μέσω κρίσης, πόσοι από τους σημερινούς μας πολιτικούς αντιπροσώπους και ηγέτες διαθέτουν, πραγματικά «προσόντα αρίστου ηγήτορος» επί του πεδίου της σύγχρονης οικονομικής μάχης, στη δίνη της οποίας βρίσκεται η χώρα μας. Πόσοι διαθέτουν το απαιτούμενο «πνεύμα ανωτέρου αυτοθυσίας», το οποίο διέκρινε τους ήρωες του 40 -όπως ανέφερε και η σχετική με τον ηρωικώς πεσόντα παππού μου Ημερισία Διαταγή- ώστε να μπορέσουν να μας εμπνεύσουν να βαδίσουμε πέρα από τις παλιές διαχωριστικές γραμμές και τις αναπαλαιωμένες διαιρέσεις, κρατώντας ψηλά τα εθνικά μας ορόσημα. Ανάμεσά τους και το Ορόσημο Σμαρδεύς “28η Οκτωβρίου” το οποίο κατέλαβε, “μετά θαυμαστής ψυχραιμίας και ικανότητος”, ο ήρωας παππούς μου Δημήτριος Ζιώγας.”