ΤΡΟΜΟΣ ΚΑΙ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΡΩΤΗΣ ΦΟΡΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ (Π.Φ.Α.) (1)

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΜΤΣΑΣ
Α) Μόνο κατάλευκα κεφάλια έβλεπες, εκεί , έξω από το αποκλεισμένο με πάνοπλους ένστολους, Μαξίμου. Ούτε ένας κουκουλοφόρος, ένας ροπαλοφόρος , έστω ένα πλακάτ που θα μπορούσε να μετατραπεί σε «όπλο», για να υποψιαστεί κανείς προβοκάτσια, η παρείσφρηση ακραίων στοιχείων στην συγκέντρωση διαμαρτυρίας των συνταξιούχων.
Ζητούσαν και διεκδικούσαν την αξιοπρέπεια του τελευταίου τμήματος της ζωής τους, που τόσα χρόνια τώρα τους την έχουνε καταληστέψει και απαξιώσει . Και που τόσο ύπουλα η Π.Φ.Α. τους είχε υποσχεθεί πως θα τους την επέστεφε στο ακέραιο, και εισέπραξαν αθέτηση και προδοσία.
Τα κατάντημα δεν είναι η διεκδίκηση στους δρόμους μίας πενιχρής σύνταξης από τους απόμαχους, αλλά που τους έφεραν αντιμέτωπους με τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους.
Αδύναμα και άρρωστα πνευμόνια ρούφηξαν τα χημικά και κανείς δεν ντράπηκε. Μόνον ένας θλιβερός υπουργός πήρε επάνω του την «πολιτική ευθύνη».
Αλήθεια τι σημαίνει αυτή η φράση του; Πληρώνεις πρόστιμο; Πηγαίνεις σπίτι σου; Κάνεις χαρακίρι;
Β) Τα οδοφράγματα της άμυνας αυτή την φορά στήθηκαν έξω και μέσα στα δικαστήρια, όπου ‘’απαλλοτριώνονται’’ τα σπίτια των φτωχών και κολασμένων της ζωής, υπέρ των τραπεζών , του δημοσίου , και των άλλων ‘’συνεργατών’’ της εθνικής οικονομίας. Μα γαμώτο, για 600 κωλοευρώ χρέος να χάνεις το σπίτι σου; Ποιο άρρωστο μυαλό μπορεί να το χωρέσει!
Μεταξύ αυτών που αντιστέκονται έξω από τα δικαστικές αίθουσες, κανένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν παραβρέθηκε για να υπερασπιστεί με την παρουσία του, το δίκαιο των απόμαχων της ζωής. Αυτοί οι βουλευτές που πάντα είναι πρόθυμοι να βάλουν τα πολιτικά στήθια τους μπροστά, για να στηρίξουν ύποπτους συνδικαλιστές, ψηφοφόρους και προσκείμενους συντεχνίτες.
Γ) Βρήκε όμως χρόνο και διάθεση η Π.Φ.Α. να μαλαγανέψει την δικαστική εξουσία και να της υποσχεθεί δια στόματος πρωθυπουργού και μεταξύ τείου, καφέ, χειραψιών και χαμόγελων, ότι οι μισθολογικές αποδοχές της ,δεν κινδυνεύουν. Και όχι μόνον αυτό: Η κορυφή της δικαστικής εξουσίας, μπορεί να ελπίζει και σε αυξήσεις.
Εντάξει, το καταλάβαμε! Η αντιπολίτευση κατάγγειλε αυτή την συμπεριφορά ως συναλλαγή μεταξύ των εξουσιών, γιατί όπως λέει και η παροιμία, το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυό το πρόσωπο.
Δ) Τις ατέλειωτες νοσοκομειακές λίστες και το δράμα των «προαναγγελθέντων θανάτων» που παίζεται καθημερινά μπροστά μας, μόνο τα μάτια των υπουργών υγείας της ΠΦΑ δεν τα βλέπουν , γιατί τα έχουν ερμητικά κλειστά .
Αλήθεια πόσο αντέχει ένας καρκινοπαθής περιμένοντας , μέχρι να αρχίσει χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία; Μερικά νοσοκομεία μιλάνε για αναμονή έξι (6) μηνών.
Κάποιος πρέπει να πει στην άθλια ηγεσία του υπουργείου υγείας, ότι σε μισό χρόνο αναμονής, ένας καρκινοπαθής , το πιθανότερο η θα έχει πεθάνει η θα έχει γεμίσει μεταστάσεις.
Ε) Ήταν όμως καλά διαβασμένοι οι της Π.Φ.Α, όταν έγιναν κυβερνητικοί. Ήξεραν πως χωρίς δική τους τράπεζα, δεν θα μπορούσαν να διοχετεύσουν χρήμα στα οικονομικά- επιχειρηματικά στηρίγματα τους . Και χωρίς τέτοια στηρίγματα καμία εξουσία δεν έχει μακρύ μέλλον . Γι’ αυτό έκαναν αυτά τα οποία καταγγέλλανε και έφτυναν.
Τις ζήσαμε τις πομπές τους με την τράπεζα ΑΤΤΙΚΗΣ, την καταλήστευση του ταμείου των μηχανικών, την διαπλοκή και την χρηματοδότηση της νέας, της δικής τους γενιάς εργολάβων και καναλαρχών- χειραγωγών της κοινής γνώμης.
ΣΤ) Οι άνθρωποι των υπογείων και των κρυφών αποφάσεων της Π.Φ.Α, γνωρίζουν καλά πως οι βουλευτικοί αμνοί του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, ζουν στιγμές τρόμου , εκεί έξω στην κοινωνία, όταν προσπαθούν να πλησιάσουν τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου. Ένας τρόμος που έχει την μορφή της ύβρεως, της απαξίωσης και της απειλής. Γι’ αυτό ήταν αναγκαίο το πρόσφατο party στου Μαξίμου, το σιδερόφρακτο και απομονωμένο από τους πληβείους .
Ήταν αναγκαίο τα καλόπαιδα του ‘’εμάς ψήφησε ο λαός’’ να συναντηθούν, να ακουμπήσουν ο ένας στον άλλο, έτσι για να νοιώσουν σιγουριά, να πιούν ένα ποτάκι , να γελάσουν , και να ξεσκάσουν βρε αδελφέ, μακριά από ενοχλητικές επερωτήσεις και επιθετικές διαμαρτυρίες. Και ανάμεσά τους ο Ταγός να μοιράζει χαμόγελα, να σφίγγει το χέρι του καθενός χωριστά, να φωτογραφίζεται μαζί τους λες και ήταν σε σχολική εκδρομή, να τους δίνει κουράγιο και να τους διαβεβαιώνει πως όλα βαίνουν καλώς.
Και αυτοί , τα άδεια κουστούμια και ταγεράκια, δηλαδή, να δηλώνουν πως είναι εδώ, μάχιμοι και πιστοί, εν όψει βέβαια και του αναμενόμενου κυβερνητικού ανασχηματισμού.
(1) : Από τον τίτλο του έργου του Μ. Μπρεχτ : «Τρόμος και αθλιότητα του Τρίτου Ράιχ»

[email protected]