ΒΡΗΚΑΝ ΜΕΡΑ ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΚΙΜΤΣΑΣ

Πρώτη Μαΐου 2017 ήταν, όταν αποφάσισαν να πετσοκόψουν για μία φορά ακόμα τις συντάξεις των απόμαχων.
Ποιοί ; Αυτοί που κάποτε τέτοια μέρα σήκωναν τα κόκκινα λάβαρα και βροντοφώναζαν ‘’κάτω τα χέρια από τα περήφανα γηρατειά’’. Δηλαδή την γενιά που ξανάχτισε την Ελλάδα μετά τον Μεγάλο Πόλεμο και τον Εμφύλιο.
Πρώτη Μαΐου 2017 ήταν, όταν αποφάσισαν να καταργήσουν την αργία της Κυριακής.
Ποιοι; Αυτοί που κάποτε τέτοια μέρα ορκίζονταν στους δρόμους πως η κατάργηση της Αγιότητας της Κυριακής Αργίας και του Οκτάωρου , ήταν αιτία πολέμου.
Πρώτη Μαΐου 2017 ήταν, που εκχώρησαν στους εργοδότες το αυθαίρετο δικαίωμα για ανεξέλεγκτες απολύσεις.
Ποιοι; Αυτοί που τέτοια μέρα διαδήλωναν κρατώντας κόκκινα γαρύφαλλα ‘’για το αναφαίρετο δικαίωμα του ανθρώπου στην εργασία’’.
Πρώτη Μαΐου 2017 ήταν, που με την υπογραφή τους, αποδυνάμωσαν το κράτος πρόνοιας, καταργώντας όλα εκείνα τα επιδόματα που στήριζαν την επιβίωση στο ελάχιστο ανεκτό, και έδιναν στοιχειώδη αξιοπρέπεια στους κολασμένους της ζωής . Κατακτήσεις που είχαν κερδηθεί με σηκωμένες γροθιές και αίμα στους δρόμους όλου του κόσμου.
Ποιοι; Αυτοί που ήθελαν , λέει, να χτίσουν τοίχο προστασίας γύρω απ’ αυτούς που το σύστημα είχε ξεβράσει στην ανέχεια και την ανεργία, απειλώντας τους ταξικούς εχθρούς με καθαγιασμένους συμβολισμούς τους είδους ‘’ no passaran ‘’.
Πρώτη Μαΐου 2017 ήταν, όταν αποφάσισαν – περιχαρείς οι γελοίοι!- να βάλουν στην ουρά των εξευτελιστικών συσσιτίων τα παιδιά των Ελλήνων για ένα σάντουιτς και ένα ποτήρι γάλα, αντί να φροντίσουν να εξασφαλίσουν εργασία στους άνεργους γονείς τους.
Πιο σαφή ομολογία ότι διαχειρίζονται φτωχεμένο κράτος – και όχι μόνο με την δική τους ευθύνη- δεν μπορούσα να φανταστώ.
Και θυμάμαι την δική μου μετεμφιλιοπολεμική γενιά και την φτώχια της, καθώς στεκόμαστε στην ουρά στο δημοτικό σχολείο με κοντά παντελόνια και ένα κυπελάκι στο χέρι για δυό γουλιές γάλα από το καζάνι. Παρασκευασμένο μάλιστα από σκόνη γάλακτος στην αυλή του σχολείου, και ένα κομμάτι τυρί άγνωστης προέλευσης. Και όλα αυτά από την ‘’ελεημοσύνη’’ της Αμερικάνικης βοήθειας.
Και μου ήλθαν στο νου οι κατοχικές φωτογραφίες των ρακένδυτων παιδιών των Ελλήνων , τα περισσότερα ορφανά, με το τενεκεδάκι μιας άδειας κονσέρβας στο χέρι , να περιμένουν στην σειρά για δυο κουταλιές νερόσουπας.
Και έχω μέσα μου τον τρόμο ότι το ίδιο έργο ξαναπαίζεται κάτω από συνθήκες μιας πιο ‘’μοντέρνας’’ κατοχής.
Ο εξευτελισμός του Εθνους ξανάρθε με την υπογραφή της ‘’Πρώτης Φοράς Αριστερά’’.
Μέρα που βρήκαν για να τα αποφασίσουν όλα αυτά, οι άθλιοι.
[email protected]