Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στον Βόλο. Παιδί μιας αστικής οικογένειας ο Νίκος, ήταν από τους πρώτους στην Ελλάδα που έκαναν αλλαγή φύλου τη δεκαετία του ’60, σε ευρωπαϊκή χώρα και όχι στην Καζαμπλάνκα, όπου οι επεμβάσεις ήταν μαζικές.
Σήμερα, στα 70 του χρόνια δηλώνει πως δεν ένιωσε ποτέ ως «περιθώριο» αν και κινήθηκε για πολλά χρόνια μέσα σε αυτό. Η οικογένειά του δέχτηκε την αλλαγή που έκανε στα 24 του και από τότε η ταυτότητά του φέρει το όνομα Νίκη.
Η Νίκη, με ανώτατη εκπαίδευση που έζησε τις πιο συντηρητικές εποχές και στα πιο «σκληρά πεζοδρόμια» της Ελλάδας αλλά και του εξωτερικού-μιας και το πεζοδρόμιο την έζησε- μιλά στη «Θ» για την αλλαγή ταυτότητας φύλου.
«Εγώ όταν αποφάσισα να κάνω τη μετάβαση, ένιωσα ότι ήμουν φυλακή και πήρα αποφυλακιστήριο. Από τα 14 χρόνια μου περπατούσα κάθε βράδυ στην παραλία και παραμιλούσα. Έλεγα συνέχεια τι ήθελα να ζήσω, πως ήθελα να είμαι. Το αποτέλεσμα ήταν να απομονωθώ τελείως, να περάσω δύσκολα στην εφηβεία, την ώρα που η οικογένειά μου μεγάλωνε, τα αδέλφια μου έκαναν τις δικές τους οικογένειες». Έφυγε για την Αθήνα και τους είπε πως θα πάει στο εξωτερικό για δουλειά. Δεν εμφανιζόταν στον Βόλο με διάφορες προφάσεις για τρία χρόνια και όταν γύρισε ως γυναίκα μετά από επέμβαση αλλαγής φύλλου πάλι δεν τους είπε τίποτα, ενώ το μέσο επιβίωσης ήταν το πεζοδρόμιο. Δεν είχε λύσει κανένα ψυχολογικό πρόβλημα για την αντιμετώπιση των δικών της ανθρώπων, παρότι όπως δηλώνει ζούσε την ελευθερία και την ευτυχία. Η οικογένειά της ενημερώθηκε από πρόσωπο που φρόντισε να την …πληροφορήσει και η αποδοχή της κατάστασης έγινε σχεδόν με συνοπτικές διαδικασίες, με μια επίσκεψη στην Αθήνα. Ο πατέρας είχε φύγει από τη ζωή και οι νεότεροι δέχτηκαν πως ένα παιδί που αγαπούσε τη γυναικεία ταυτότητα μπορεί να έφτανε- για τα δεδομένα της εποχής -στα άκρα.
«Ποτέ δεν ένιωσα να με προσβάλλει κανείς. Η κοινωνία ήταν πάντα πιο μπροστά από τους δήθεν ταγούς της. Δεν μπορώ να πω πως οι Έλληνες είναι ρατσιστές και ομοφοβικοί στο σύνολό τους επειδή 50 άνθρωποι σε όλη μου τη ζωή έτυχε να λοιδορήσουν την αλλαγή φύλλου που έκανα. Δεν είναι παραπάνω τα περιστατικά που έζησα. Μπορεί να είναι και λιγότερα. Από την κοινωνία παίρνεις ότι δίνεις και σου συμπεριφέρεται όπως συμπεριφέρεσαι», είπε σχολιάζοντας την παρουσία τρανς στη Βουλή που για συμβολικούς προφανώς λόγους είχαν προκλητική εξωτερική εμφάνιση.
«Σημασία δεν έχει αν συμφωνείς με όσα υποστηρίζουν οι πολιτικοί, σημασία έχει ότι η Βουλή είναι ο σημαντικότερος θεσμός και πρέπει να σέβεσαι τον χώρο. Η εξωτερική μας εμφάνιση είναι και αυτή ζήτημα σεβασμού. Δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε και μετά να λέμε ότι φταίει για όλα η κοινωνία που μας κατέστρεψε. Αυτό ισχύει ανεξαιρέτως για όλους τους ανθρώπους. Παντού , σε όλο τον κόσμο, υπάρχουν τρελοί και ομοφοβικοί που θα χλευάσουν, που θα γιουχαΐσουν αν καταλάβουν τι συμβαίνει. Η γενίκευση όμως είναι η αρχή του φασισμού», υποστηρίζει η Νίκη.
Διαφωνεί με το Νομοσχέδιο για την αλλαγή ταυτότητας φύλλου στο κομμάτι που αφορά στα 15 χρόνια καθώς πιστεύει πως η ψυχολογία των παιδιών είναι ευμετάβλητη και θα έπρεπε οι αποφάσεις να λαμβάνονται στις ηλικίες των 20 με 22 εφόσον έχει προηγηθεί όλη η ψυχολογική υποδομή.
«Εάν με ενόχλησε κάτι στη διαδικασία, με την οποία συμφωνώ απόλυτα είναι ότι υπήρξαν βουλευτές που υποστήριξαν πως ψηφίζουν το νομοσχέδιο για να αποφύγουν τα παιδιά τον ακρωτηριασμό. Δεν ακρωτηρίασα ούτε το σώμα, ούτε την ψυχή μου, αλλά έκανα μια πλαστική επέμβαση. Είδα γυναίκες με πλαστικές στο πρόσωπο και στο στήθος να εξεγείρονται με τους «ακρωτηριασμούς». Το νυστέρι για τις ρυτίδες είναι «άγιο», αλλά το νυστέρι για να ζήσουν κάποιοι άνθρωποι τη ζωή που επέλεξαν είναι «δαίμονας».
Κλείνοντας, μια συζήτηση με την ηλικιωμένη Νίκη που ζει μόνη στο σπίτι της στον Βόλο, αλλά πλέον με την αγάπη μιας μεγάλης οικογένειας, μας είπε πως …εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που δυσανασχετούν μέσα στο ίδιο τους το σώμα και η επιθυμία να απαλλαγούν από το βάρος που η φύση τους έδωσε για να ζήσουν όπως εκείνοι επέλεξαν… είναι δικαίωμα που δεν μπορεί να τους το στερήσει κανείς.
*Η Νίκη δέχτηκε να μιλήσει στη «Θ», με όρο να μην φωτογραφηθεί
Κατερίνα Τασσοπούλου