Οι ευχές….

Χρονιάρες μέρες (λέμε τώρα!) κι εγώ μουλάρωσα. Δε θέλω να δώσω ευχές ούτε να πάρω!
Μια κακία με δέρνει αλύπητα. Προσπαθώ να την αντιπαλέψω. Εις ματην.. Δε την παλεύω. Όλο μαλώνω, κακιώνω μου φταίνε όλα, από μελομακάρονα και κουραμπιέδες, από στολίδια, φωτάκια, φάτνη, μέχρι γυναίκα και παιδιά! Έλα Δημήτρη μου με καλοπιάνει η γυναίκα μου. Μπαμπά γιατί τόση κακία. Τίποτε εγώ ! Τούρκος! Αγύριστο κεφάλι….
Μέσα μου η πάλη συνεχίζεται. Το πνεύμα των Χριστουγέννων με το πνεύμα του καλικάτζαρου να έχουν πυρηνική σύγκρουση. Μαγνήτης με ελκτική και απωθητική διάθεση. Άλλωστε σε κάθε ευχή που κάτι έλκει, υπάρχουν δυνάμεις απώθησης.
Δίνουν και παίρνουν οι ευχές. Εύχονται οι μεν στους δεν και οι άλληλοι στους παράλληλους. Οι μακρινοί στους κοντινούς ,οι αξεπέραστοι στους περασμένους. Οι μακιγιαρισμένοι στους αμακιγιάριστους, οι χαμογελαστοί στους συνοφρυωμένους. Οι δακρυρροούντες στους χαχανίζοντες, οι παραλήδες στους απένταρους. Οι πολίτες στους συμπολίτες… οι πολιτικοί στους γελωτοποιούς, οι πιστοί στους άπιστους…
Έτη πολλά από βιβλιοπωλεία, κρεοπωλεία, κηροποιεία, ιατρεία, λατομεία, καφενεία, φαρμακεία,… φαστφουντάδικα, μανάβικα, επιπλάδικα, ραφτάδικα, ρουχάδικα, φουρνάρικα,γλυκάδικα….καφετέριες, τοστιέρες, παντιέρες….
Κι όλες τούτες οι ευχές γιατί;… Για να υπάρχει Υγεία; Χαρά; Αγάπη; Ειρήνη; Ευημερία; Προκοπή; Επιτυχία; Ευτυχία;…. Έτσι λένε τουλάχιστον. Στην ουσία; Ευχές για πελατεία, γαλιφιά, κομπλιμέντο, ψεύτικο χαμόγελο , έλα μωρέ μια συνήθεια είναι ας ευχηθούμε στον κοσμάκη, στους φίλους, τους εχθρούς χαχαχα … τους σκεφτόμαστε και δαύτους, δίνουμε τόπο στην οργή σα καλοί άνθρωποι!
Αναρωτηθήκαμε όμως ποτέ για ποιο λόγο κάνουμε αυτές τις ευχές; Υπάρχει ουσία;
Απαντώ ……σιγά και μη!
Κάθε ευχή είναι προσευχή και σα προσευχή απευθύνεται ψηλά κι όχι από ερτζιανά ή από σοσιαλδικτυακά. Πηγαίνουν προς το θείο κι όχι στο πεζό του ηλεκτρονικού-τηλεφωνικού μηνύματος!
Ψυχή έχει η ευχή αλλιώς ψυχορραγεί. Μίζερη καταλήγει καλύπτοντας το εγωκεντρικό είναι του πομπού και του (από) δέκτη.
Αν δεν γνωρίζουμε την αληθινή, βαθιά αιτία πίσω από μια ευχή, ακολουθούμε το πλανεμένο μυαλό μας. Αν γνωρίζουμε το γιατί σε μια ευχή, θα βρούμε και για ποιο λόγο γίνεται τυπική διαδικασία. Κι οι ευχές έχουν τις δυο όψεις τους…. Το νιώθουμε; Μπα…
Χαμογελώ και λέω χρόνια πολλά σε κάποιον αόριστα, όπως αόριστο, φανερά κρύο, το σφίξιμο του χεριού. Σφίγγω το χέρι κάποιου κι από μέσα εύχομαι το κακό, αν και τα χείλη μου λένε λόγια όμορφα. Σχιζοφρενική η κατάσταση των ευχών!.
Τελικά για πιο λόγο δίνουμε ευχές; Μη το λιβανίζουμε .Για το εσώτερο νοητικό μας σχέδιο μιλώ. Εγώ που δε γουστάρω φέτος να εύχομαι, έχω προφανώς παλαβώσει. Η πλειοψηφία εκεί με βάζει στο ράφι της παράνοιας. Τώρα αν αυτός που εύχεται χωρίς να το πιστεύει (και έννοια του πιστεύω έχει τρομερή ιδιαιτερότητα)είναι η λογική, προτιμώ την παράνοια. Τουλάχιστον με ηρεμεί τούτο.
Και τελικά δίνουμε, παίρνουμε ευχές .…
Πριν όμως ξεστομίσουμε αυτό το «χρόνια πολλά» ας βουτήξουμε το νου μας στη θάλασσα που ξέβρασε τα άψυχα κορμάκια τόσων παιδιών που κι αυτά εύχονταν μια καλύτερη ζωή. Ας δροσίσουμε την κάψα των ευχών μας από την δίψα των μικρών βλασταριών που χάνονται γιατί μια σταγόνα νερού-ζωής δε φροντίζουμε να τους δώσουμε. Ας χορτάσουμε από την πείνα των πεινασμένων δακρυσμένων ματιών στην θέα μιας κόρας ψωμιού. Ας χαϊδέψουμε τα δουλεμένα χεράκια αυτών που φτιάχνουν κάπου έξω από μας βέβαια τις φίρμες για τις οποίες καμαρώνουμε ότι φοράμε….
Τότε ίσως οι ευχές μας γίνουν πράξη…..

Δημήτρης Κ. Νούλας