Το 1ο βραβείο απέσπασε στον 4ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης με θέμα «ΤΟ ΑΛΑΤΙ» στις παρυφές της γλώσσας”, στην κατηγορία ενηλίκων ο Τρικαλινός φιλόλογος Σοφοκλής Μητρούσιας
Ο διαγωνισμός διοργανώθηκε από το Αρχείο Ιστορίας & Τέχνης Κοζάνης, υπό την αιγίδα: α) Κοβενταρίου Δημοτικής Βιβλιοθήκης Κοζάνης β) Ελληνικού Κύκλου Βιβλιόφιλων Λονδίνου και γ) Γραφείου Ποιήσεως.
Κατηγορία Μαθητών:
1ο Βραβείο: «Το αλάτι της ζωής», Ειρήνη Νάνου, 3ο Γενικό Λύκειο Κοζάνης.
2ο Βραβείο: «Λίγο αλάτι στις παρυφές της γλώσσας μου» – Γεωργία Φασουλοπούλου, – Καστόρι Δήμου Σπάρτης Λακωνίας.
3ο Βραβείο: «Άλας φιλίας» Βασιλική Αντωνίου – Β΄ Τάξη – 4ο Γυμνάσιο Πτολεμαϊδας – Κοζάνης.
Α΄ Έπαινος: (ισοψηφία)
•«Χορός» Νικολέτα Αυτζαλανίδου, – Α΄ Τάξη 4ο Γυμνάσιο – Πτολεμαϊδας.
•«Θάλασσα» Χρυσάνθη Πουρλιάκα, Α΄ Τάξη 4ο Γυμνάσιο – Πτολεμαϊδας.
Β΄ Έπαινος: «Γλώσσα μου, αλάτι στη γης» – Φανή Παναγιωτίδου, – Α΄ Τάξη – 4ο Γυμνάσιο Πτολεμαΐδας.
Γ΄ Έπαινος: «Ο κρύσταλλος» – Έκτωρ – Αλέξανδρος – Σίντος Ντούσιας – Πρέβεζα.
Κατηγορία Ενηλίκων:
1ο Βραβείο: «Αλίτης στη Γλώσσα» – Σοφοκλής Μητρούσιας – Τρίκαλα.
2ο Βραβείο: (ισοψηφία)
•«Στερνή μεταλαβιά η αλμύρα» – Νατάσσα Καραμανλή – Θεσσαλονίκη.
•«Άνοστα βράδια» – Κατερίνα Ζυγούρα – Πυλαία Θες/νίκης.
3ο Βραβείο: «Αλισάχνη» – Ευαγγελία Καλδέλη – Ξυλοτύμβου – Κύπρος.
Α΄ Έπαινος: «Χλωριούχο νάτριο» – Κέλλυ Διλβόη – Ηράκλειο Κρήτης.
Β΄ Έπαινος: «Έρωτας σε συντήρηση» – Χαρά Χρυσάφη – Εύοσμος Θεσσαλονίκης.
Γ΄ Έπαινος: (ισοψηφία)
•«Αλμυρό επίχρισμα» – Κωνσταντίνος Μαυροματάκης – Θεσσαλονίκη.
•«Υπόνοιες» – Στέλλα Δέδε – Αγία Παρασκευή Αττικής.
Η εκδήλωση απονομών των διακρίσεων θα πραγματοποιηθεί στις αρχές Σεπτεμβρίου 2018, στην πόλη της Κοζάνης, σε χώρο που θα ανακοινωθεί εγκαίρως.
Αλίτης στη Γλώσσα
Στους πρόποδες του όρους,
όπου ασκητές ψηλάφιζαν φωνήεντα,
αρχαιοδίφες ανέσυραν απ’ το βάραθρο
του αλατωρυχείου
θρυμματισμένη στήλη με ανάγλυφες παραστάσεις
γραφής ανεικονικής.
Στο φως αντιφεγγίζανε ψιθύρους τα σχήματα,
καθώς ψελλίζανε με μέτρο αλλοτινό
τα πάθη αυτών που χάθηκαν,
ράβοντας τις πληγές τους με την αιχμή
ενός κόκκου αλίτη –γλυκός αποχαιρετισμός
μιας πιστοποιημένης κατάθεσης
για την ανέγερση του δελφικού μαντείου.
Ιαχές δεν ακουγόντουσαν,
μα όσοι αφουγκράζονταν
ανάμεσα στις πτυχές της ονειροβασίας
κι έβαζαν μιαν ιδέα αλατιού στην άκρη της λέξης
μεταμορφώνονταν σε βιολιά
με τις χορδές να πάλλονται στη γλώσσα
του πυθαγόρειου θεωρήματος –
το Χαίρε στις ράγες ενός μακρινού ορίζοντα
που όλο κι απομακρύνεται
απ’ τα ρήματα του Ηράκλειτου.
Αλλόκοτα πουλιά στροβιλίζονταν κατά την τελετή της θρόνωσης
πάνω απ’ τα κεφάλια των κορυβαντιώντων,
άφηναν, βουτώντας, στην άκρη της γλώσσας τους
ένα σπυρί αλάτι,
για να μιλάνε οι μυημένοι με το αλφάβητο του σύμπαντος,
ανάμεσα απ’ τις πύρινες γλώσσες
της φλεγόμενης και μη καιόμενης βάτου.
Σοφοκλής Απ. Μητρούσιας
Πηγή: Η ιστοσελίδα “Το Βιβλίο”