Πρωταγωνίστησε σε 42 κινηματογραφικές ταινίες, μεταξύ των οποίων και ορισμένες διεθνείς παραγωγές, οι περισσότερες των οποίων έγιναν τεράστιες εισπρακτικές επιτυχίες και κατάφεραν να εκτινάξουν την καριέρα της στα ύψη και να της αποδοθεί ο χαρακτηρισμός της «Εθνικής Σταρ».

Και μπορεί να έχουμε δει δεκάδες φορές τις ταινίες της, καθώς και δεκάδες φωτογραφίες της από όλες τις φάσεις της ζωής της αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έχουμε ξαναδεί την Αλίκη Βουγιουκλάκη μαζί με τις συμμαθήτριές και τους συμμαθητές της στην παραδοσιακή σχολική φωτογραφία.

Η Αλίκη φαίνεται μέσα στον μπλε κύκλο και είναι λίγο μετά τον πόλεμο. Είναι η σχολική χρονιά 1943 – 1944 όπου πάει στην Δ’ δημοτικού. Ο Άρης Λουπάσης έχει γράψει για αυτή τη φωτογραφία: «Η Αλίκη σε μια από τις σπάνιες φωτογραφίες της, μαθήτρια στην Δ’ τάξη του δημοτικού στη Σχολή Σαλβάνου στο κέντρο της Αθήνας την σχολική περίοδο 1943 με 1944. Μια χρονιά που στιγμάτισε με τον πιο σκληρό τρόπο την μικρή Αλίκη με τον θάνατο του πατέρα της δικηγόρου, Ιωάννη Βουγιουκλάκη την παραμονή Πρωτοχρονιάς του 1944. Είχε διατελέσει και Νομάρχης Τρίπολης από το 1941 με 1943 όπου έμεινε εκεί όλη η οικογένεια και με τον χαμό του η μητέρα της Έμυ αναλαμβάνει πλέον την ανατροφή της Αλίκης και των δύο μικρότερων αδερφών της Αντώνη και Τάκη σε μια μονοκατοικία κοντά στον σταθμό Λαρίσης στην Αθήνα.

Μια ευγενική, σεμνή και αριστοκρατική κυρία η οποία από την ηλικία των 33 ετών που έμεινε χήρα προσπάθησε να μεγαλώσει μόνη της τρία μικρά παιδιά με τρομερές οικονομικές δυσκολίες και σε δύσκολα χρόνια, δίνοντας απλόχερα τρυφερότητα, φροντίδα και απίστευτη αγάπη. Η Αλίκη αναγκαστικά στην τρυφερή ηλικία των εννέα ετών αναλαμβάνει μεγαλύτερες υποχρεώσεις από την ηλικία της, γεγονός που την ωριμάζει νωρίτερα και όπως είχε αναφέρει και η ίδια, τη βοήθησε στην διαμόρφωση και εξέλιξη της προσωπικότητας της.

Από το 1946 έως το 1952 η οικογένεια μετακομίζει στο Μαρούσι όπου η Αλίκη περνά τα γυμνασιακά της χρόνια, αρχίζει να ξεχωρίζει από όλα τα παιδιά με την πληθωρικότητα, τη λάμψη και το μπρίο της, πρωταγωνιστεί σε όλες τις μαθητικές παραστάσεις και με τους περισσότερους συμμαθητές να είναι ερωτευμένοι μαζί της. Εκεί στο εξοχικό τότε Μαρούσι με τις γραφικές αυλές, το αγιόκλημα και τα γιασεμί, έζησε τα πρώτα φλερτ, τις πρώτες αγωνίες της και έκανε σημαντικές και πολύτιμες φιλίες που κράτησε μέχρι το τέλος. Με την εισαγωγή της στο Εθνικό το 1952 η οικογένεια επιστρέφει ξανά στο κέντρο της Αθήνας και η πορεία της ζωής και της καριέρας της προς το όνειρο είναι πλέον γνωστή».

in.gr