Αντώνης Κυζούλης: «Η πλειοψηφία των πολιτικών έχει πολλά πτυχία, αλλά μηδενική παιδεία και πνευματικότητα»

Το φετινό καλοκαίρι, στις 19 Αυγούστου, θα πραγματοποιηθεί ένα μοναδικό καλλιτεχνικό γεγονός στη Ρόδο. Πρόκειται για την πρώτη παρουσίαση του μουσικοθεατρικού έργου «Οι Μύθοι της οδού Ιπποτών» της Ναταλίας Καποδίστρια και του Αντώνη Κυζούλη. Με φόντο το μεσαιωνικό σκηνικό του νησιού μεταφερόμαστε μουσικά σ’ ένα μαγευτικό χωροχρονικό πλαίσιο.

«Κατά τη διάρκεια του πρώτου κύματος της πανδημίας, κάνοντας με τη σύντροφο μου ένα περίπατο κοντοσταθήκαμε στην οδό Ιπποτών. Τη συγκεκριμένη στιγμή, ο δρόμος ήταν τελείως έρημος και η αίσθηση εντελώς απόκοσμη. Τότε ακριβώς συνειδητοποίησα στην ολότητά της, τη μαγεία αυτού του δρόμου, ο οποίος υπό ειδικές συνθήκες μπορεί να σε βάλει σε μια νοερή διαδικασία ενός ταξιδιού μέσα στο χρόνο. Η περίοδος εκείνη συνέπεσε χρονικά και με την ανακάλυψη από πλευράς μου της ποιητικής συλλογής της Ναταλίας Καποδίστρια με τον τίτλο “Στους κήπους της Ψιρικότας“. Ο τρόπος γραφής της μου γέννησε την επιθυμία να γράψω ένα έργο μαζί της. Έτσι, έχοντας αποφασίσει ότι το έργο αυτό θα ήταν εμπνευσμένο από την οδό Ιπποτών, απευθύνθηκα προς τη Ναταλία προκειμένου να επενδύσει στιχουργικά το έργο συγγράφοντας παράλληλα και τα κείμενα που θα το συνοδεύουν. Και βέβαια εξ αρχής είχα στο μυαλό μου τη σκηνική παρουσία της ίδιας και της εξαίρετης ερμηνεύτριας Μπέττυς Χαρλαύτη» λέει, χαρακτηριστικά, ο Αντώνης Κυζούλης στο ethnos.gr.

Πρόκειται για ένα έργο στο οποίο συνδιαλέγεται η μουσική και το τραγούδι με τον πεζό λόγο. Ιστορικοί συμβολισμοί παντρεύονται με υπερρεαλιστικά στοιχεία μέσα από τους στίχους και τα κείμενα της Ναταλίας Καποδίστρια, η οποία συμπράττει σκηνοθετικά και σκηνικά ως αφηγήτρια. Το έργο ερμηνεύει μουσικά, η διακεκριμένη τραγουδίστρια Μπέττυ Χαρλαύτη, γνωστή μεταξύ άλλων από τη μακρόχρονη συνεργασία της με τον κορυφαίο Μίκη Θεοδωράκη. «Η συνεργασία μου μαζί τους είναι εξαιρετική από κάθε άποψη. Μέσα σ’ ένα κλίμα αρμονίας, εμπιστοσύνης και αλληλοσεβασμού, γεγονός που δημιούργησε και μία σχέση φιλίας μέσα από την οποία σίγουρα θα προκύψουν και άλλα έργα στο μέλλον. Με την Μπέττυ Χαρλαύτη έχουμε συνεργαστεί υπέροχα και στο παρελθόν, όταν ερμήνευσε μοναδικά τα τραγούδια που έχω συνθέσει πάνω σε ποιήματα του Κ.Π. Καβάφη. Και σίγουρα θα συνεργαστούμε και στο μέλλον. Τη θεωρώ μία κορυφαία ερμηνεύτρια».

Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόσκληση για σας, σχετικά με την παράσταση;

Πάντα η πρώτη και μεγαλύτερη πρόκληση για ένα δημιουργό είναι να νιώσει ότι κάνει σωστά τη δουλειά του. Ότι ξέρει τι τον απασχολεί δημιουργικά και ότι προσπαθεί κατά τη διάρκεια της εργασίας του να είναι όσο πιο αυθεντικός γίνεται. Βέβαια, στο συγκεκριμένο έργο, μία εξίσου μεγάλη πρόκληση ήταν η γεωγραφική απόσταση. Σκεφθείτε ότι με την Ναταλία Καποδίστρια δεν είχαμε συναντηθεί ποτέ δια ζώσης. Ήμουν όμως εξ αρχής σίγουρος για το αποτέλεσμα της δουλειάς της και ως προς αυτό νιώθω πολύ υπερήφανος γι’ αυτή την καλλιτεχνική και όχι μόνο «συνάντηση».

«Οι Μύθοι της οδού Ιπποτών» παρουσιάζονται στον τόπο που μεγαλώσατε. Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια;

Όσο παράξενο και αν ακούγεται, εκείνο που θυμάμαι πιο έντονα από τα παιδικά μου χρόνια ήταν η αγωνία μου να μεγαλώσω. Η οποία, βέβαια, εντεινόταν ακόμα περισσότερο όταν αισθανόμουν τον χρόνο να κυλάει αργά, όπως συμβαίνει πάντα στην παιδική ηλικία. Τώρα που πλέον ο χρόνος κυλά τις περισσότερες φορές βασανιστικά γρήγορα ανατρέχω με τη μνήμη μου σε εκείνα τα χρόνια, προκειμένου να βρω απαντήσεις σε προσωπικά μου ερωτήματα που αφορούν, βέβαια, στον παρόντα χρόνο.

Πόσο μεγάλο ή μικρό ρόλο παίζει η καταγωγή, το περιβάλλον και ο κοινωνικός περίγυρος στην εξέλιξη ενός ανθρώπου;

Όλα αυτά στα οποία αναφέρεστε θα ήταν ψέμα να πούμε ότι δεν καθορίζουν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα μας και ως εκ τούτου ένα τμήμα της πορείας μας μέσα στο χρόνο. Πιστεύω, όμως, ότι μεγαλύτερο ρόλο στην πορεία του κάθε ανθρώπου παίζει το «γονίδιο», ας μου επιτραπεί ο όρος, της θέλησης και του καλώς εννοούμενου πείσματος. Αυτά τα δύο στοιχεία είναι ικανά σε βάθος χρόνου να επιφέρουν αλλαγές στη ζωή μας, που πολλές φορές δεν τις φανταζόμαστε ούτε οι ίδιοι.

Η μουσική εκτός από ένα μέσο ψυχαγωγίας και ψυχοθεραπείας, αποτελεί κατά τη γνώμη σας ένα όπλο ένωσης των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο;

Για μένα η μουσική, όταν χρησιμοποιείται με τη δέουσα αγνότητα και μακριά από πρωτογενείς ή δευτερογενείς σκοπιμότητες, είναι κατά πρώτο λόγο ένα μέσο βαθιάς επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων. Και αυτό για εμένα είναι και το ζητούμενο. Από εκεί και πέρα δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί να ενώσει τους ανθρώπους σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά σίγουρα μπορεί, ειδικά εκείνους οι οποίοι φέρουν και την κατάλληλη ευαισθησία, να τους καταστήσει έστω και για λίγο «συνοδοιπόρους». Αυτό από μόνο του είναι εξαιρετικά σημαντικό και όταν συμβαίνει είναι ένα γεγονός που σίγουρα γεννά ελπίδα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε την εποχή που ζούμε;

Θα τη χαρακτήριζα ως την εποχή της παραζάλης. Οι ιλιγγιώδεις ρυθμοί χωρίς πυξίδα και χωρίς ουσιαστικό ζητούμενο, έχουν σχεδόν μηδενίσει τις σωστές προσλαμβάνουσες και τα αντανακλαστικά μας. Με αποτέλεσμα να είμαστε έρμαια της μόδας και των διαφόρων επιτήδειων.

Παρακολουθείτε την πολιτική επικαιρότητα; Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί;

Ασφαλώς και την παρακολουθώ μέχρι εκεί που το αντέχει η αισθητική μου. Με ενοχλούν πολλά, αλλά πιστεύω ότι η ρίζα του κακού, όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και διεθνώς, είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτικών είναι άνθρωποι με πολλά πτυχία, αλλά μηδενική παιδεία και πνευματικότητα. Κατά συνέπεια τι καλό μπορούμε να περιμένουμε από ένα τέτοιο «τσούρμο»;

Ενδιαφέρεται σήμερα ο κόσμος για την Τέχνη;

Ασφαλώς. Όσο του το επιτρέπουν οι εκάστοτε κρατούντες, η τηλεόραση και τα ραδιόφωνα. Συνεπώς, υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης.

Έχει αλλοιώσει το χρήμα τον κόσμο της μουσικής;

Το χρήμα, ως αυτοσκοπός και ως υπέρτατη αξία της εποχής μας, έχει αλλοιώσει τα πάντα. Συνεπώς, και τον κόσμο της μουσικής. Όχι, όμως, τη διαχρονική της αναγκαιότητα.

Ποια είναι η γνώμη σας για τους νέους καλλιτέχνες;

Υπάρχουν πάρα πολλοί ταλαντούχοι νέοι, οι οποίοι υπό δύο προϋποθέσεις μπορούν να αφήσουν σημαντικότατες παρακαταθήκες για το μέλλον. Η πρώτη προϋπόθεση είναι οι ίδιοι να μην παρασυρθούν από τις διάφορες μόδες που επιβάλλουν οι υποτιθέμενοι «ειδικοί» και οι πέριξ αυτών. Η άλλη προϋπόθεση είναι οι λεγόμενοι «κλειδοκράτορες», όποιοι και αν είναι αυτοί, να περιορίσουν το θράσος τους και να αφήσουν αυτά τα νέα παιδιά να εξελιχθούν και να ωριμάσουν καλλιτεχνικά, με υγιή τρόπο. Και μιλώ κυρίως για τα πολύ νέα παιδιά.

Τα μελλοντικά σας σχέδια;

Να συνεχίσω να υπάρχω ως άνθρωπος και ως μουσικός, σύμφωνος με όσα καλώς πιστεύω.

ethnos