Απάντηση του Χρ. Σιμορέλη σε ερώτηση για τις εμπορικές συμφωνίες TTIP και CETA

H TTIP και η δίδυμη αδερφή της η CETA αποτελούν έναν πραγματικό εφιάλτη για την κοινωνία μας και για όλους τους λαούς της Ευρώπης. Ουσιαστικά πρόκειται για κολοσσιαίες συμφωνίες-οδοστρωτήρες που υποστηρίζονται από πολυεθνικές εταιρείες και τα λόμπι τους προκειμένου οι λεγόμενες “αγορές” να κυριαρχήσουν ολοκληρωτικά πάνω στις ζωές των πολιτών, στη διατροφή τους, στην υγεία τους, στο περιβάλλον. Η νεοφιλελεύθερη αυτή λαίλαπα προσπαθεί στην πράξη πλέον να μετριάσει ή και να ακυρώσει σε πολλές περιπτώσεις την άσκηση Πολιτικής και είναι μια ευθεία επίθεση στην ίδια την Δημοκρατία, γι’ αυτό άλλωστε και η αυστηρή μυστικότητα και η αδιαφάνεια με την οποία γίνονται οι διαπραγματεύσεις. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α από την πρώτη στιγμή στάθηκε αντίθετος σ’ αυτές τις συμφωνίες. Από νωρίς είχαμε εντοπίσει την απειλή που αυτές έκρυβαν για την δημοκρατία και είχαμε επισημάνει ότι αν εφαρμοστούν αυτές οι συμφωνίες θα είναι ένα καίριο πλήγμα στην ελευθερία λήψης πολιτικών αποφάσεων όταν αυτές θα λειτουργούν ως εμπόδιο στην κερδοφορία μεγάλων επιχειρήσεων. Η Κεντρική Επιτροπή του κόμματος μας τον περασμένο Ιούνιο έθεσε στόχο την επόμενη περίοδο και με όριο τον Οκτώβρη να πρωτοστατήσει το κόμμα στη δημιουργία ισχυρού κινήματος πίεσης ενάντια στην TTIP. Σύμφωνα μ’ αυτό το πολιτικό πλαίσιο και με πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής συστήθηκε ειδική κοινοβουλευτική επιτροπή, που θα εξετάσει τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες Ε.Ε. με τις ΗΠΑ και τον Καναδά (TTIP, CETA). Στην επιτροπή αυτή θα εξεταστούν πλευρές των εν λόγω συμφωνιών, καθώς και οι επιπτώσεις τους, με συμμετοχή, εκτός των κοινοβουλευτικών κομμάτων και φορέων, παραγόντων, κοινωνικών, επιστημονικών και κινηματικών, που συμμετέχουν στα κινήματα αποτροπής των εν λόγω συμφωνιών. Μάλιστα τα αποτελέσματα της επιτροπής θα έρθουν προς συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, θα τεθούν δηλαδή στο ανώτερο θεσμικό στάδιο εθνικής διαβούλευσης προκειμένου να γίνουν γνωστά σ’ όλους τους Έλληνες πολίτες. Όμως δεν περιορίζουμε τις δράσεις μόνο στο εθνικό επίπεδο. Ταυτόχρονα προσπαθούμε να επηρεάσουμε γεγονότα και καταστάσεις και μέσα στην καρδιά της Ε.Ε. Έτσι λοιπόν με τους ευρωβουλευτές μας πρωτοστατήσαμε στη δημιουργία της Progressive Caucus, της Προοδευτικής Ομάδας, ένα φόρουμ που αποτελείται από ευρωβουλευτές όλων των προοδευτικών πολιτικών χώρων του ευρωκοινοβούλιο, τους Πράσινους, την Αριστερά και τους Σοσιαλδημοκράτες. Σκοπός της ομάδας είναι η ανάλυση των διαφορών και η δημιουργία δεσμών μεταξύ των προοδευτικών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και σε ολόκληρη την Ευρώπη προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι μεθοδευμένες επιθέσεις ενός άγριου νεοφιλελευθερισμού στην Ευρώπη, η αιχμή των οποίων είναι η TTIP και η CETA. Η απόφαση της Κομισιόν να χαρακτηρίσει τη συμφωνία CETA ως «μεικτή» που σημαίνει ότι θα πρέπει να εγκριθεί και από τα εθνικά κοινοβούλια, συνιστά σαφή υποχώρηση, μετά τις μεγάλες αντιδράσεις που προκάλεσε η αρχική επιδίωξη της, να εγκριθεί μια τόσο σημαντική συμφωνία για το μέλλον της Ευρώπης μόνο από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Όμως η υποχώρηση της Κομισιόν δεν παραμερίζει τους κινδύνους, διότι όπως ανακοίνωσε, εάν επιτύχει την έγκριση της συμφωνίας CETA από το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, θα προχωρήσει άμεσα στην προσωρινή εφαρμογή της χωρίς να περιμένει τις αποφάσεις των εθνικών κοινοβουλίων. Κάτι τέτοιο ίσως είναι δυνατόν να γίνει αφού τόσο η Κομισιόν όσο και οι περισσότερες κυβερνήσεις στην Ευρώπη είναι δεμένες στο άρμα του νεοφιλελευθερισμού. Στην περίπτωση αυτή η CETA θα αποτελέσει τον Δούρειο Ίππο για την άλωση της Ευρώπης και την νίκη των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών, ο δρόμος για την εφαρμογή και της TTIP θα είναι πλέον ανοιχτός. Έτσι, γίνεται κατανοητό πόσο σπουδαίο εγχείρημα είναι αυτό των προοδευτικών ευρωβουλευτών, μια που σπάει αγκυλώσεις και στεγανά του παρελθόντος και δημιουργεί μια νέα δυναμική ανατροπής. Θα ήθελα πάντως να τονίσω πως το τελευταίο διάστημα και μετά τις διαρροές από τις μυστικές διαπραγματεύσεις και τις έντονες αντιδράσεις των προοδευτικών πολιτών και των κινημάτων πληθαίνουν οι επίσημες κυβερνητικές φωνές σε πολλές χώρες της Ευρώπης που διαβεβαιώνουν πως καμιά τέτοια συμφωνία δεν πρόκειται να εφαρμοστεί και δεν είναι χώρες μόνο της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά του κεντρικού άξονα, όπως η Γερμανία, η Γαλλία ή το Βέλγιο. Η διαφαινόμενη αυτή αλλαγή κατά τη γνώμη μου οφείλεται και στη βαριά σκιά του Brexit, το οποίο μπορεί να αποτελέσει την “κερκόπορτα” ώστε να πατήσουν σε ευρωπαϊκό έδαφος οι διατλαντικές αυτές συμφωνίες. Η εμπειρία του δημοψηφίσματος θεωρώ πως έκανε πλέον καθαρό πως ο δρόμος του εθνικισμού δεν μπορεί να είναι η λύση στην άγρια παγμοσμιοποιημένη επίθεση του Κεφαλαίου και έκανε φανερή την ανάγκη να βαθύνουμε τη Δημοκρατία και τη Διαφάνεια στην Ε.Ε. έτσι ώστε να γίνει η Ευρώπη το κοινό σπίτι των λαών της και όχι ένα mall που θα πλουτίζουν οι “Έμποροι των Εθνών”.