Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Η θεωρία του “στρίβειν διά του αρραβώνος” αναλύεται επαρκώς στην ταινία ” Ο Ατσίδας” του 1961 από τον Στέφανο Στρατηγό, ο οποίος εκπαιδεύει τον Ντίνο Ηλιόπουλο.
Θρυλική ατάκα “τι το κάναμε εδώ μέσα, αμέρικαν μπαρ” ακούγεται στην ταινία “Η βίλα των οργίων” του 1964 από τα χείλη του Διονύση Παπαγιαννόπουλου.
Ο Γιάννης Βογιατζής προειδοποιεί τον Φαίδωνα Γεωργίτση στις “Θαλασσιές τις χάντρες” για τη Ζωή Λάσκαρη “αυτή μέχρι και μουστάκι θα σε βάλει να ξυρίσεις. Να μου το θυμηθείς. Αυτή αν δεν σε κάνει φλώρο, εμένα να μην με λένε Μεμά!”
“Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη” λέει ο Σπύρος Καλογήρου στον Νίκο Κούρκουλο στη “Λόλα” του 1964.
Πάλι στον “Ατσίδα” με τον Ντίνο Ηλιόπουλο ακούμε την ατάκα “είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα” την οποία χρησιμοποιούμε κατά κόρον στην καθημερινότητά μας.
Από “Το ξύλο βγήκε από τον Παράδεισο” του 1959 ο διευθυντής του σχολείου Χρήστος Τσαγανέας μιλά στον καθηγητή Δημήτρη Παπαμιχαήλ για τη μαθήτρια Λίζα Παπασταύρου και του εξηγεί ότι “βεβαίως, βεβαίως” είναι ζωηρά και ατίθασος αλλά κόρη του “Παπασταύρου, του Θεμιστοκλέους, βεβαίως, βεβαίως, του εφοπλιστού”.
Στη “Στέλλα” του Κακογιάννη του 1955 ο Γιώργος Φούντας καλεί τη Μελίνα Μερκούρη να φύγει γιατί κρατάει μαχαίρι και είναι μια ατάκα που πραγματικά έμεινε αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου.
Φύγε Στέλλα, κρατάω μαχαίρι”.
Θέλοντας να εκφράσουμε τη διάθεσή μας για φυγή, χρησιμοποιούμε συχνά την έκφραση “παίρνω το καπελάκι μου και φεύγω” φράση που ακούμε αρκετές φορές στην ταινία “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα” του 1965 με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Κωνσταντίνου και τη Μάρω Κοντού.
Στα “Κορίτσια για Φίλημα’ του 1965 ο Κώστας Βουτσάς κάνει επίδειξη πλούτου και λέει στη Ρένα Βλαχοπούλου αρκετές φορές “έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα;”.
Ο τίτλος της ταινίας “Μην είδατε τον Παναή” όσο και η υπόθεσή του θυμίζει τη λαϊκή δοξασία για τον Παναή που αρραβωνιάστηκε δέκα ευκατάστατες κοπέλες και δεν εμφανίστηκε ποτέ για τον γάμο.
“Ο Κλέψας Του Κλέψαντος Τώ Κλέψαντει Τον Κλέψαντα ώ Παλιοκλέψαντες και Παλιοκλεφταραίοι!!!” αναφωνεί ο Ντίνος Ηλιόπουλος στην ταινία ο “Κλέψας του Κλέψαντος” του 1965.
Ποιος δεν έχει αναφωνήσει τη γνωστή ατάκα της Σαπφούς Νοταρά “Σόδομα και Γόμορρα”, την οποία η αγαπημένη ηθοποιός αναφωνεί πολλάκις στην ταινία “Αχ! Αυτή η γυναίκα μου” του 1967.
Ο “βοσκός” Γιάννης Βόγλης κυνηγά την “Άναμπελ” Αν Λόμπεργκ προσφέροντάς της αμύγδαλα στο Μπατσί της Άνδρου και η ατάκα του “στάσου μύγδαλα” παραμένει εν χρήσει στην καθημερινότητά μας έως και σήμερα.
Αν και όχι κινηματογραφική, η τηλεοπτική ατάκα των “Δέκα Μικρών Μήτσων” του Λάκη Λαζόπουλου” “Τι τραβάμε και εμείς οι χορεύτριες” είναι από τις πιο συνήθεις της ελληνικής πραγματικότητας.
Ποιος δεν θυμάται τον Νίκο Κούρκουλο στην ταινία “Ορατότης Μηδέν” του 1970 να αναφωνεί “όχι άλλο κάρβουνο”.
Πάλι από την ταινία “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα” ο Γιώργος Κωνσταντίνου απευθύνεται στον φίλο του Σταύρο Ξενίδη που είναι στρατηγός και τα λέει τσεκουράτα κοροϊδεύοντάς τον λέγοντας “Μπούλη ρούφα το αυγό σου”.
Η ατάκα και “μετά θα κάθοοοομαι” καθιέρωσε τον Μίμη Φωτόπουλο στην επιθεώρηση και έγινε τραγούδι από τον Βασίλη Τσιτσάνη.
Η Τζένη Καρέζη ως δεσποινίς διευθυντής στην ομότιτλη ταινία του 1964 κλαίει να την πάνε στον μπαρμπέρη να της ξουρίσει το μούσι νιώθοντας τη θηλυκότητά της να εξανεμίζεται ως διευθύντρια σε ένα ανδροκρατούμενο επάγγελμα.
Από την ταινία του 1969 όπου πρωταγωνιστούν ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ και η Αλίκη Βουγιουκλάκη, “Η Νεράιδα και το παλικάρι” έχουν μείνει οι φράσεις “βάλε ακόμη 100 ο νιος είναι λεβέντης” αλλά και “τι κορίτσι δίνω, ούτε ο άνεμος το άγγιξε” με την απάντηση του Δημήτρη Παπαμιχαήλ “έχει και εκείνος γούστο”.
Στην ταινία “Τα κίτρινα γάντια” του 1960 ξεχώρισε η σκηνή με τον Γιάννη Γκιωνάκη και την πορτοκαλάδα από πορτοκάλια και τη λεμονάδα από λεμόνια. “Τι θέτε;” εξεγείρεται.
