Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος: Ποιος από τους δεσποτάδες κάνει στην άκρη να φανεί ο Χριστός;

Καθηγούμενος της Ιεράς Μονής Δοχειαρίου Αρχιμανδρίτης Γρηγόριος :

Ἡ ἑνότηςἐντῇΕὐχαριστίᾳ-Τὰτελευταῖα χρόνια οἱτὰ πάντα καλῶςθεολογοῦντεςὁμιλοῦνὅτι ἡ ἑνότητατῆςἘκκλησίαςεἶναιστὴνΕὐχαριστίακαὶὑπάρχουνσυγγραφὲςοἱὁποῖεςἀναπτύσσουντὸ θέμα αὐτό.

Δὲνἀρνούμαστεαὐτὴντὴνφοβερὴἀλήθειακαὶ δεχόμαστε μετὰ πάσης πίστεως καὶ φόβου Θεοῦὅτι μέσα σ᾽ αὐτὸτὸφοβερὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας φαίνεται ἡ ἑνότητατῆςἘκκλησίας, ὅπωςπολὺσωστὰ τονίζει καὶἐπισημαίνειἐπίσημα ἡ σύνοδος τῶν προκαθημένων ἐντῇνήσῳτῇκαλουμένῃΚρήτῃ.

Παρακολουθώντας ὅμωςκαὶ συμμετέχοντας στὸὕψιστοαὐτὸ μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας, ὅλοι διερωτώμεθα: Ποιά θεία Εὐχαριστία; Αὐτὴποὺτελεῖταιἀπὸἕνανἁπλὸλευΐτηστὰἀπομακρυσμέναχωριὰτῆς χώρας μας ἢ αὐτὴποὺἐπιτελεῖταιἀπὸσμῆνοςἀρχιερέωνσὲ πανηγύρια καὶὀνομαστήρια; Σ᾽ αὐτὲςτὶς Λειτουργίες πῶςνὰφανῆ ὁ Χριστὸς μέσα ἀπὸτὰ χρυσοποίκιλτα στέμματα, ἄμφια, κινήσεις καὶ φωτογραφίσεις; Ποιός κάνει στὴνἄκριαἀπὸτοὺς δεσποτάδες νὰφανῆ ὁ Χριστός, ὅταν μέσα βαθιὰστὴν καρδιά τους ἔχει ριζώσει ἡ πίστη ὅτιαὐτοὶἵστανταιεἰςτόπονκαὶ τύπον Χριστοῦ, καὶδὲνεἶναιἁπλοὶδιακονητὲςτοῦφρικτοῦ μυστηρίου; Ἔλεγε ὁ ὅσιοςἈμφιλόχιος: «Μέσα σ᾽ αὐτὰτὰ συλλείτουργα χάνω τὸν Χριστό, χάνομαι κι ἐγώ».

Κανεὶςδὲνἐνθυμεῖταιὅτι μέχρι τὸν ΙΣΤ΄ αἰῶνα ὁ ἀρχιερεὺςἀπέθετεὅλατὰ μπιχλιμπίδια καὶλειτουργοῦσεσὰνἁπλὸς πρωτόπαπας. Μεγαλοπρεπέστατα ἀκούγονται «Εἰςπολλὰἔτη» ἀπὸτὴνμιά, «Μνησθείη Κύριος τῆςἀρχιερωσύνης σου» ἀπὸτὴνἄλλη. Ἐντελῶςἄτονακαὶ στραγγαλισμένα ἀκοῦςτὸ «Κύριε, ἐλέησον», τὴνπιὸ μεγάλη αὐτὴπροσευχὴτῆςὈρθοδόξουἘκκλησίας. Ἕνας περιβόητος μουσικὸςτῆς Θεσσαλονίκης ἔλεγε τόσο μακρόσυρτο τὸ «Εἰςπολλὰἔτη», ποὺἄθελά σου ἔβγαζες κακότροπα: «Ἐπιτέλους, σκάσε», καὶἤτανενὰλυπᾶσαικαὶαὐτὸνποὺτὸἔλεγεκαὶαὐτὸνποὺτὸἄκουγε. Πότε φάνηκε σημεῖοθεοφανίας μέσα σ᾽ αὐτὰτὰ συλλείτουργα; Παρακολουθώντας τα, νιώθεις σὰννὰπέφτη χαλάζι ἀπὸτὸνοὐρανὸκαὶκρύβγεσαι, γιὰνὰφυλάξηςτὴν κεφαλή σου. Καὶὅλααὐτά, γιὰνὰ δείξουμε τὸβυζαντινὸμεγαλεῖο! Μάλιστα καὶ ὁ Σμέμαν, ποὺ σφόδρα τὸἀποστρεφόταν, λειτουργοῦσεμὲ μίτρα χρυσοποίκιλτη. Εἶχε μάθει πολὺκαλὰτὴνἑλληνικὴ παροιμία: «Ὅπωςμὲτιμᾶτὸροῦχο μου δὲνμὲτιμᾶ ἡ μάννα μου». Ἂναὐτὴεἶναι ἡ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια… ρῦσαιἡμᾶς, Κύριε.

Διάκονος στὴνἀρχιεπισκοπὴἈθηνῶνἑτοίμαζετὰτῆς χειροτονίας ἐπισκόπου. Ὁ ὑποψήφιοςμὲμιὰ τσαντούλα βρέθηκε πρωΐ-πρωῒστὴν μητρόπολη.
− Τί ἑτοιμάζεις, διάκονε;
− Τὰτῆς χειροτονίας, πάτερ.
− Εἶναικαλὸςαὐτὸςποὺθὰχειροτονηθῆ;
− Πάτερ μου, καλὸς λένε ὅτιεἶναι, ἀλλὰὅλοι τους, ὅταν φορέσουν τὰχρυσᾶ καπέλα, δαιμονίζονται, καβαλικεύουν τὸ καλάμι, ὅπως λέμε στὴν πατρίδα μου.
Προχώρησε ἡ χειροτονία καὶ ὁ διάκονος ἐννόησεὅτιαὐτὸςἦταν ὁ ὑποψήφιος. Πρηνηδὸνἐζήτησε συγγνώμη. Κι ὁ Ἱερόθεος, ἐπίσκοποςπιὰΠαροναξίας, τὸνἐσήκωσε πάνω, λέγοντάς του:
− Γιατί ζητᾶς συγγνώμη; Ἐπειδὴεἶπεςτὴνἀλήθεια;

Πόσο πιὸὠφελημένοιθὰἤμαστε, ἂνἀκούγαμεἀπὸτὴν σύνοδο τῆς Κρήτης πῶςἐπιτελεῖται ἡ θεία Εὐχαριστία, γιὰνὰφέρνητὴνἑνότηταστὴνἘκκλησία. Θὰ γυρίσουμε ἄραγεστὰ χρόνια τὰεὐλογημέναποὺθὰτελῆται ἡ θεία Λειτουργία ἀπὸδιακονητὲςτοῦ μυστηρίου καὶὄχι φανταχτερά, γιὰνὰ προβάλλεται δῆθενστὸν κόσμο ἡ βυζαντινὴ μεγαλοπρέπεια; Θὰἀφανιστοῦνἄραγεοἱπεριττὲςἐκφωνήσεις, ὅπως «τὸντρισάγιονὕμνονἀναμέλπομεν» καὶτὰ«Ἐπίβλεψονἐξοὐρανοῦ», τὰὁποῖα λέγονται γιὰνὰδιαφοροποιῆται ἡ Λειτουργία τοῦἐπισκόπουἀπὸτοῦ πρεσβυτέρου;
Καὶἐπιτέλους πότε θὰσταματήση ἡ μητρόπολη νὰεἶναιτὸμιτάτοποὺθὰἁρμέγητὶς ταλαίπωρες ἐνορίες; Στέρφα καὶ γαλάρια πρέπει νὰἁρμεχτοῦνεγιὰτὶςπολλαπλὲςἀνάγκεςτῆς κάθε μητροπόλεως, ὅταν μάλιστα πρόκειται ὑψηλὰ πρόσωπα νὰἐπισκεφθοῦνκαὶνὰφιλοξενηθοῦνστὴνἐπισκοπή.
Συμπαθᾶτε με, νὰ συνεχίσω ὀλίγοντὸχειρουργεῖομὲτὸεὐλογημένο νυστέρι.
Μητροπολίτης ἔλεγεὅτιδὲνὑπάρχουνἐμποδισμένοιτῆςἱερωσύνης, γιατὶτὸ μυστήριο τῆςἱερωσύνηςσυγχωρεῖἁμαρτίες(!). Τέτοιο πρᾶγμαδὲνμᾶς παραδόθηκε.
Ἕτεροςἑτοιμάζει τράπεζα ἡμέραΠαρασκευὴκαὶΣαρακοστὴτῶνἉγίωνἈποστόλωνμὲὅλατὰἀρτύσιμαφαγητὰκαὶπαρακινεῖἐπίμονατοὺς συνδαιτυμόνες νὰἀπολαύσουντὸ συμπόσιο, γιατὶεἶναιἐπισκοπικὴεὐλογία. Μόνον ἕνας βρέθηκε νὰτοῦπῆὅτιἀπὸτὴν μάννα μου παρέλαβα Τετάρτη καὶΠαρασκευὴἀρτύσιμανὰμὴν τρώω, καὶπεριωρίστηκεσὲμιὰ σαλάτα.
Ἐπίσκοποι βρέθηκαν τὴνἡμέρατῆςΠεντηκοστῆςσὲ νησάκι τοῦἈρχιπελάγουςκαὶ ὁ ταπεινὸςλευΐτηςτοὺς προσκάλεσε νὰ λειτουργήσουν. Τοῦἀπήντησαν: «Ἐμεῖςδὲνἤρθαμεἐδῶγιὰ Λειτουργίες• ἤρθαμεγιὰ παραθέριση»!

Ἀρχιεπίσκοπος μακαριστός, ποὺἔφεγγε φιλάνθρωπος καὶἐκήρυττετὰ μέλλοντα −ὅτιἀπὸτοῦ χρόνου δὲνθὰἀγοράζουμε καρπούζι νὰφᾶμε, ἀλλὰ φέτα καρπουζιοῦ− ὅτανἐκοιμήθηεὑρέθημὲ τριακόσια ξενόκουμπαδιαμαντοκόλλητακαὶστὴνοἰκία του ἐνοικιασμένους πίνακες ἀπὸτὸΜπενάκειοΜουσεῖο, γιὰνὰκοσμοῦντὸνχῶρο του. Καὶ ὁ κοσμάκης τραβάει τὴνμιὰἄκρητοῦ παπλώματος, γιὰνὰσκεπάσητὴνἄλλη.
Σὲμιὰ κωμόπολη συμμετεῖχαστὴν χειροτονία ἑνὸςπαπᾶ. Ὅταν τελείωσε ἡ θεία Λειτουργία, ὁ ἐπίσκοποςαὐτός, ἀντὶἄλλουεὐχαριστῶ, εἶπεστοὺς ψάλτες: «Μοῦ φάγατε πέντε Εἰςπολλὰἔτη». Πῶς βρέθηκε αὐτὴ ἡ εὐχὴνὰ ψάλλεται συνέχεια, καὶ μάλιστα μέσα στὴν θεία Λειτουργία, δὲν γνωρίζω.
Εἶχεκαὶ φήμη ἀμνησίκακουἀρχιεπισκόπου. Ἐγκαινιάζονταςὅμωςἔκθεση βιβλίου καὶ βλέποντας σὰνπρῶτο βιβλίο τὴν βιογραφία τοῦμακαριστοῦ προκατόχου του, ἐζήτησεἀπὸτὸν δείλαιο παπᾶνὰτὸἀποσύρη. Ὁ προκάτοχός του, πραγματικὰἀσκητικὴ μορφή, δι᾽ ἐπιστολῆςτοῦ συνέστησε κάποια πρόσωπα νὰμὴτὰπροχωρήσηστὴνἱερωσύνη, γιατὶἦτανἐμποδισμένα. Εἰςπεῖσμα, καὶ δεσποτάδες τοὺςἔκανε! Εἶναι βλέπετε συνήθεια τῶν τελευταίων ἀρχιεπισκόπωννὰ προάγουν ἐντῇἘκκλησίᾳκαὶτὴν καθαρίστρια τῆςἐπισκοπῆς τους, ἀνεξέλεγκτα, ἀπερίσκεπτα. Κι ἂνδὲνὑπάρχη μητρόπολη χηρευάμενη, κάποιο κομματάκι θὰ κόψουμε νὰτοὺς δώσουμε, γιὰνὰὑπάρχουνκαὶαὐτοὶ μητροπολίτες μέσα στὴνἘκκλησία.

Αὐτὰτὰτελευταῖα φαινόμενα ἀποδυναμώνουντὴνἘκκλησία κι ἔτσι ἡ διοικοῦσαἘκκλησίαστερεῖται τόλμης σὰνἐκείνηςτοῦἸωσὴφτοῦἈριμαθαίου, καὶσιωποῦνοἱἐπίσκοποικαὶὅτανἀκόμη ὁ λύκος ἁρπάζειτὰ πρόβατά τους μέσα ἀπ᾽ τὴνἀγκαλιά τους.

Ἔτσι, ἂνκαὶοἱκρατοῦντεςἄθεοικαὶ διεστραμμένοι ρίχνουνε χαλάζι στὸ ποίμνιό τους, δὲντολμοῦννὰἀνοίξουνἀλεξίβροχονὰτὸ προστατεύσουν. Αὐτὸεἶναιτὸπιὸχειροπιαστὸσημεῖοτῆςἐγκαταλείψεωςτοῦ ποιμνίου, τέλεια ἐξουθένωσητοῦἐπισκοπικοῦἀξιώματος.

Ἀρχιεπίσκοπος βαρβάτος τὰτελευταῖα χρόνια ἔλεγεσὲσυνεπίσκοπό του.
− Σὲ βλέπω τρεμάμενο νὰμεταλαμβάνηςκαὶδιερωτῶμαι: Ἀλήθεια πιστεύεις ὅτιαὐτὸτὸψωμὶκαὶτὸκρασὶεἶναισῶμακαὶαἷμαΧριστοῦ;
− Ναί, τὸ πιστεύω!
Καὶἀκολούθησεεἰρωνικὴ κίνηση τῆςκεφαλῆς. Στὴν μητρόπολή του λειτουργοῦσεπολλὲςφορὲςκαὶδὲνμετελάμβανε!

Βάστα, Χριστέ, τὰ ξεκάρφωτα κεραμίδια, γιὰνὰμὴμείνηἀσκεπὴς ὁ λαὸςτοῦΘεοῦ, τὸ πλήρωμα τῆςἘκκλησίας, νὰμὴ χάσουμε τὴνκληρονομιὰποὺμᾶςἀφῆκε ὁ δεσπότης Χριστός.
Καὶἄλλαπολλὰἤθελανὰἀραδιάσω, ἀλλὰγιὰ λόγους σεμνότητοςκαὶἀγάπηςπρὸςτὴνἘκκλησίασιωπῶκαὶτὰ θάπτω στὸμνῆματῆςλησμονιᾶς…
Μέσα σ᾽ αὐτὸτὸ κλίμα, μὲαὐτοὺςτοὺς πρωτοπαπάδες, πῶςμποροῦμενὰμιλᾶμεγιὰἑνότητατῆςἘκκλησίαςἐντῇθείᾳΕὐχαριστίᾳ; Ἀναμένωστὸἀκουστικό μου… Ὅσοκαὶνὰεἶστεἀπησχολημένοι, παρακαλῶβρεῖτε χρόνο νὰμοῦἀπαντήσετε, γιατὶδὲνμπορῶνὰ ξεκολλήσω ἀπὸτὸἐρώτημά μου: μέσα σ᾽ αὐτὸτὸ κλίμα πῶςμπορεῖνὰὑπάρχηἑνότηταἐντῇΕὐχαριστίᾳ;

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης

Από την orthodoxia.online