Αρθρο του υποψήφιου βουλευτή ΠΑΣΟΚ Τρικάλων Σωτήρη Μπλέτσα

Σε κανονικές συνθήκες και σε μια ευρωπαϊκή χώρα, κανείς δεν θα μιλούσε πέντε μέρες πριν τις εκλογές, παρά για τα προγράμματα των κομμάτων.

Και όμως η πόλωση κι ένας τοξικός λόγος κυριαρχούν στο ελληνικό πολιτικό τοπίο, αδειάζοντας την ατζέντα από προγράμματα και ιδέες και γεμίζοντας την με επιθέσεις, κενολογία και παρελθοντολογία.

Ωστόσο, ένας βαθμός πόλωσης, με την έννοια της διάκρισης και του ανταγωνισμού, είναι εύλογος μα και αναγκαίος, για το πολιτικό σύστημα.

Η πόλωση που θεωρείται στην εποχή μας ένα κρίσιμο γνώρισμα των σύγχρονων πολιτικών συστημάτων στη Δύση, έχει ωστόσο αρνητικό πρόσημο κυρίως, καθώς στις εκλογές εκτός των προγραμμάτων, συγκρούονται συμφέροντα, ιδεολογίες και αντιλήψεις για τον κόσμο και το μέλλον, ταυτότητες και πάθη.

Στην χώρα μας η εντονότερη διάκριση είναι η ιδεολογική διαίρεση Αριστερά-Δεξιά, διάκριση που υπερβαίνει τις άλλες διαιρέσεις όπως: κέντρο-περιφέρεια, Κράτος-Εκκλησία, πόλη-ύπαιθρος, εργασία-ιδιοκτησία ή στο πρόσφατο παρελθόν τη διάκριση μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Η πόλωση έρχεται από το παρελθόν, συντηρείται από τις κυρίαρχες δυνάμεις στο πολιτικό σύστημα, κι έχει δυστυχώς τις ρίζες της και στην κοινωνία. Άλλωστε η κοινωνία μας δεν υπήρξε και δεν είναι ομοιογενής, έχει έντονες κοινωνικές διαστρωματώσεις και σαφή ταξική διαίρεση, ακόμα και τοπικές διαιρέσεις.

Με άξονα την πόλωση οι δύο πολιτικές και ιδεολογικές θέσεις (ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ) που συγκροτούν τη βάση της πόλωσης παρουσιάζονται ως ασυμβίβαστες και οι πολιτικές απόψεις και στάσεις των πολιτών τείνουν να αποκλίνουν και να συγκεντρώνονται -κακώς κατά τη γνώμη μου -γύρω από αυτές τις δύο αντιθετικές θέσεις, δημιουργώντας μια ισχυρή και ασυμβίβαστη αντίθεση μεταξύ δυο στρατοπέδων που σε ακραίες περιπτώσεις, όπως παρακολουθούμε και σήμερα, το ένα αμφισβητεί ή και αρνείται τη νομιμότητα του άλλου.

Στις συνθήκες αυτές η πολυφωνία σβήνει και κυριαρχεί ο φανατισμός.

Αυτές οι επισημάνσεις έχουν αξία γιατί οι εκλογές με το πλέον δίκαιο εκλογικό σύστημα, αυτό της απλήςαναλογικής θα έπρεπε να μετατραπούν σε μια μεγάλη γιορτή της Δημοκρατίας, και αντί της πόλωσης να κινούνται σε πεδία σύγκλισης και θεμελίωσης προγραμματικών συμφωνιών, μα και ελευθερίας όλων των κομμάτων να αποδείξουν τον πλούτο τους σε θέσεις, ιδέες και προγράμματα, όλα αυτά δηλαδή που ο διπολισμός συνθλίβει.

Αυτή η σύνθλιψη των ιδεών και του πολιτικού πλούτου, δε βοηθά τη δημοκρατία και τους στόχους της, που δεν μπορεί να είναι ευκαιριακοί και εφήμεροι, δεν ολοκληρώνονται και δεν υλοποιούνται άλλωστε στις εκλογές της 21ης Μαΐου ή σε τυχόν επαναληπτικές αυτών, αλλά θα επανέρχονται διαρκώς στην πορεία του πολιτικού μας βίου σαν αιτήματα και προϋποθέσεις.

Όχι στην πόλωση λοιπόν, όχι στον διχασμό, ναι στο διάλογο, ναι σε συγκλίσεις και σε προγραμματικές συζητήσεις- συμφωνίες. Η διακυβέρνηση της χώρας και το μέλλον της Δημοκρατίας μας τα απαιτούν και οι πολίτες θα έπρεπε να πάψουμε να ανεχόμαστε τόσο την πόλωση όσο και κυίιως τον διχασμό