ΑΣ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Του Πρωτοπρ. Αθανασίου Π. Τύμπα

Συχνά η λέξη Μυστήριο μας φοβίζει, δεν την κατανοούμε, νομίζουμε ότι είναι κάτι πέρα από τη λογική του ανθρώπου. Μυστήριο απλά για το Χριστιανό Ορθόδοξο είναι η τροφή της ψυχής του. Όπως το σώμα πεθαίνει αν δεν τρώμε διάφορα φαγητά επί καθημερινής βάσεως, έτσι και η ψυχή μας νεκρώνεται εάν δεν συμμετέχουμε συχνότατα στα υποχρεωτικά μυστήρια της Εκκλησίας μας τα οποία είναι η Θεία Ευχαριστία και η Ιερά Εξομολόγηση.
Ο Ψυχικός Θάνατος είναι οδυνηρότερος από τον σωματικό. Ο άνθρωπος που θα χάσει την ψυχική του ισορροπία σίγουρα εντός μικρού χρονικού διαστήματος θα χάσει και την σωματική του υγεία. Αντίθετα ο σωματικά άρρωστος αλλά ψυχικά υγιής βιώνει όπως πολύ συχνά βλέπουμε στους βίους των Αγίων αλλά και του απλού λαού, έναν εσωτερικό Παράδεισο που πηγάζει από την ελπίδα στον αληθινό Θεό. Ο πόνος γίνεται προσευχή που συχνά επιφέρει και το θαύμα της σωματικής θεραπείας.
Μυστήριο επίσης είναι κάθε αγιαστική πράξη της Εκκλησίας μας που ενώνει τον άνθρωπο με το Θεό. Εάν ο άνθρωπος ενωθεί ορθά με τον αληθινό Θεό (κάθετα), τότε με τον φωτισμό της Θείας Χάριτος θα ενωθεί και ορθά με τον συνάνθρωπό του (οριζόντια). Έτσι λοιπόν δεν πρέπει να θεωρούμε σχολαστικιστικά ότι τα Μυστήρια είναι εφτά. Δηλαδή ο Αγιασμός και η Κηδεία δεν είναι Μυστήρια;Ουσιαστικά ένα είναι το Μυστήριο, γι’αυτό τα πρώτα χριστιανικά χρόνια όλες οι αγιαστικές πράξεις της Εκκλησίας εντάσσονταν μέσα στην Θεία Ευχαριστία.
Ο Γάμος βέβαια δεν είναι από τα υποχρεωτικά Μυστήρια της Εκκλησίας μας. Και χωρίς αυτόν μπορεί ο άνθρωπος να νικήσει, με την Χάρη του Θεού, τον θάνατο και να κερδίσει την Σωτηρία της ψυχής του με μια τίμια ασκητική ζωή. Όποιος όμως επιλέξει τον έγγαμο βίο οφείλει να κατανοήσει ότι δεν θα προσέλθει σε μια κοινωνική εκδήλωση που επιβάλλει η παράδοση του τόπου μας αλλά σε ένα Μυστήριο Ιερό και Άγιο που ενώνει με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος δύο ανθρώπους. Δεν είναι ο Γάμος κοινωνικό συμβόλαιο για να ικανοποιήσουμε το κοσμικό μας φρόνημα και τις προσωπικές μας φιλοδοξίες. Δυστυχώς σήμερα οι περισσότεροι τον βλέπουν σαν αφορμή προβολής, χαράς και διασκεδάσεως. Προέχουν όλες οι υλικές προετοιμασίες, τα κοσμικά κέντρα, τα λουλούδια, τα φορέματα, τα όμορφα σπίτια και κανένας λόγος δεν γίνεται για την πνευματική προετοιμασία των συζύγων οι οποίοι εντός ολίγου θα κληθούν μαζί να σύρουν το αλέτρι της ζωής. Έτσι όταν κλείσουν τα φώτα και κατέβουν τα σκαλιά της Εκκλησίας αντί να βιώσουν το Μυστήριο της ενώσεως και της Αγάπης δύο προσώπων βιώνουν καταστάσεις γκρίνιας και απόλυτης μοναξιάς.
Να λοιπόν γιατί η λέξη Μυστήριο έχει μια βαρύτητα που οφείλουμε όλοι να σκεφτούμε καλά. Ο Γάμος είναι ένας κοινός ζυγός, ένας κοινός Σταυρός με το ταίρι μας μέσα στις φουρτούνες της ζωής. Είναι χώρος αυτοθυσίας και όχι δικαιωμάτων. Η ελευθερία και η άνεση μέσα σε αυτόν πηγάζει από τους κόπους μας και τις προσωπικές μας θυσίες τόσο για το έτερον ήμισυ όσο και για τα παιδιά μας. Δεν υπάρχει Ανάσταση εάν δεν προηγηθεί ο ανηφορικός Γολγοθάς και η Σταύρωση του εγώ. Εάν φιλοσοφούσαμε έτσι θα βλέπαμε ότι με την ευλογία της Εκκλησίας μας ο Γάμος αποτελεί ένα απάνεμο λιμάνι του τρελού αυτού κόσμου μέσα στο οποίο μπορούμε να εκπληρώσουμε με ευκολία τη σωτηρία της ψυχής μας και την διαιώνιση του ανθρώπινου γένους προς «Δόξαν Θεού».