ΕΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙ

Ευπροσήγορος και ευπειθής των γονέων ο λόγος
για υπακοή, σύνεση και ευγενική συμπεριφορά,
αγαθές οι παρατηρήσεις και χρήσιμες οι συμβουλές
στα πρότυπα τα υποκειμενικά και εξέχουσες μορφές,
με συστάσεις συμμόρφωσης, με εκκλήσεις και απειλές,
εν αντιθέσει με την απόκρυφη ένταξή τους και πρακτική
σε θέσεις ιδιοτέλειας και σε προσχημάτων καταφυγή.

Με εξουσίας  δόγματα και την επιβολή τιμωριών,
με επιτιμήσεις και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς
του παιδαγωγού ο λόγος χωρίς σεβασμό και ευθύνη
στη διάπλαση μιας ολοκληρωμένης προσωπικότητας,
αυτού που τηρεί στάση σχολάρχη και αδιάφορου ταγού,
εν αντιθέσει με τη δέουσα ενθάρρυνση και στοργή,
την προβολή και τον έπαινο στης φιλομάθειας την έδρα.

Σύνθετη, ευαίσθητη κι ευάλωτη η ανοιχτή κοινωνία
σε θεωρίες, τάσεις και ετερόδοξες συσπειρώσεις
για ένταξη με παράθεση κανονισμών και νόμων,
στα καθημερινά με κοινές και ομόδοξες πιστώσεις
να είναι η συνύπαρξη υποταγή κι ακολουθία,
εν αντιθέσει με την ελεύθερη βουλή κι αντίληψη
στην προσιτή προσέγγιση βιωμάτων και αρμονίας.

Της πολιτικής οι ρηχές και αλυσιδωτές υποσχέσεις
για εκσυγχρονισμό, σύνθεση ευμάρειας και ευταξίας
με άλλοθι την αμφισβήτηση ιδεών και προνομίων
να είναι ο χρόνος επιδίκασμα και προσαρμογή
στην πλάνη της παράδοσης και της αποδοχής,
εν αντιθέσει στης κάθε νέας εποχής τα ιδανικά,
με την αλήθεια συμβατή και την πρόοδο κανόνα.

Εμφανής σκοπός η κλήτευση πιστών στη θρησκεία
με βέβαιο το παρελθόν και δικασμένο μέλλον
ομόπιστοι  να λειτουργούν χωρίς αναρωτήσεις
εκκλησίασμα σιωπηρής ομήγυρης σε νάματα,
να έχει η ζωή αρχής εξήγηση κι απάντηση στο τέλος,
εν αντιθέσει με την επίγνωση και τη συνείδηση,
με της ψυχής το άσυλο στο άγνωστο και τη σοφία.