Στις 2 Απριλίου όταν η ασθένεια έφτανε στην κορύφωσή  της, η Ζίμερμαν παρατηρούσε:

«Προσπαθούσε τόσο σκληρά για να αναπνεύσει –χρησιμοποιώντας όλους τους μύες στο στήθος, την κοιλιά και  τον λαιμό του για να τον βοηθήσουν να αναπνεύσει».

Όπως γράφει στο blog Mighty Littles: «Ήταν βασανιστήριο να τον βλέπω να μάχεται».

Η 44χρονη Ζίμερμαν ισχυρίζεται ότι τα παιδιά της «δεν έφυγαν ούτε μία φορά από το σπίτι» από τότε που έκλεισαν τα σχολεία στο Ντένβερ στις 12 Μαρτίου. Οι μόνοι που βγήκαν από το σπίτι από μία φορά ο καθένας, ήταν η ίδια και ο σύζυγός της, Κρις, για να αγοράσουν τρόφιμα και είδη για το σπίτι. «Τα κάναμε όλα σωστά», τονίζει.

Μάλιστα, οι δύο γονείς είχαν αρχίσει να λαμβάνουν μέτρα πριν καν οι τοπικές αρχές τονίσουν την ανάγκη για κοινωνική αποστασιοποίηση, σταματώντας τα τρία τους παιδιά από δραστηριότητες όπως το ζίου ζίτσου και την κολύμβηση, επειδή πίστευαν ότι «αυτός ο ιός είναι επικίνδυνος πριν αρκετοί άνθρωποι αρχίσουν να τον παίρνουν στα σοβαρά».

Περίπου μία εβδομάδα μετά ωστόσο, ο Λίνκολν άρχισε να εμφανίζει κάποια συμπώματα. Αρχικά είχε βουλωμένη μύτη, φτέρνισμα και βήχα. Στη συνέχεια, στις 27 Μαρτίου ανέβασε 40,2 πυρετό. Το επόμενο πρωί, ο παιδίατρος διέγνωσε πνευμονία και ο μικρός υποβλήθηκε για τις επόμενες 48 ώρες σε θεραπεία από το σπίτι με αντιβιοτικά και οξυγόνο.

Σύμφωνα με τη Ζίμερμαν υπήρχαν στιγμές που «φαινόταν εντελώς καλά και άλλες στιγμές όπου φαινόταν άρρωστος». Στις 30 Μαρτίου, ο Λίνκολν εισήχθη στο παιδιατρικό νοσοκομείο Rocky Mountain και μία μέρα μετά είχε όλα τα συμπτώματα της αναπνευστικής δυσχέρειας.

Οι γιατροί είπαν στη Ζίμερμαν ότι η γενική εξέταση αίματος δεν παρέπεμπε απευθείας σε COVID-19, όπως ούτε και το CRP ένα τεστ που προσδιορισμού της C-αντιδρώσας πρωτεΐνης έδείχνε κάποια φλεγμονή στο σώμα, ή το τεστ προκαλσιτονίνης (PCT), το οποίο χρησιμοποιείται για διάγνωση της σηψαιμίας. Την ίδια στιγμή, οι ακτινογραφίες από το στήθος του δεν έδειχναν ανησυχητικά σημάδια, ενώ ακόμα εκκρεμούσε το τεστ για τον ιό.

Ωστόσο η κατάσταση της υγείας του Λίνκολν γινόταν όλο και χειρότερη, ενώ τη δεύτερη  νύχτα της παραμονής τους στο νοσοκομείο, επιβεβαιώθηκε η διάγνωση του κορωνοϊού. Για την εβδομάδα που ακολούθησε η μητέρα του μικρού έμεινε στο πλευρό του, ενώ δεν της επιτρεπόταν να φύγει από το δωμάτιό του. Από την άλλη, ο σύζυγός και οι δύο κόρες της παρέμειναν στο σπίτι.

Την Πέμπτη μέρα της νοσηλείας ωστσόσο η Ζίμερμαν δημοσίευσε ένα βίντεο του Λίνκολν στο οποίο αποτυπώνεται η δυσκολία που αντιμετώπιζε το παιδί να αναπνεύσει όπως και ο άσχημος βήχας που είχε. Όπως έγραψε στο blog της μάλιστα ήταν σπαραξικάρδιο να τον ακούει να λέει: «Μαμά, αυτό δεν αξίζει τον κόπο. Μαμά, πότε θα σταματήσει αυτό; Μαμά δεν νιώθω τόσο καλά. Μαμά, δεν έχει νόημα. Μαμά, δεν θα πάω σπίτι».

Η Ζίμερμαν στάθηκε ιδιαίτερα και στη βοήθεια που της παρείχε η κοινότητα τη δύσκολη περίοδο που πέρασε στέλνοντάς της γεύματα και κάποια προϊόντα που θα τη βοηθούσαν να είναι σε όσο το δυνατό πιο φυσιολογική κατάσταση ενώ βρισκόταν στο δωμάτιο του νοσοκομείου χωρίς τη δυνατότητα για ντους όπως επισημαίνει.

Τελικά, στις 6 Απριλίου, ο Λίνκολν βγήκε από το νοσοκομείο και συνέχισε τη θεραπεία με οξυγόνο από το σπίτι. Στις 14 Απριλίου ωστόσο, έγραψε στο Instagram της ότι ο σύζυγός της παρουσίασε σημάδια του ιού, αν και η διάγνωσή του δεν επιβεβαιώθηκε. Έκτοτε ο Κρις έχει ανακάμψει, όπως γράφει η νεογνολόγος, ωστόσο η περιπέτεια του γιου της, μας δείχνει πόσα λίγα γνωρίζουμε για την ασθένεια που προκαλεί ο νέος κορωνοϊός.

«Το χρονοδιάγραμμά του δεν ταίριαζε. Οι εργαστηριακές εξετάσεις  του δεν ταίριαζαν. Η ακτινογραφία του δεν ταίριαζε », είπε η Ζίμερμαν ενώ διερωτήθηκε: «Λάβαμε όλες τις προφυλάξεις. Πως έγινε αυτό;».