Η απάτη του χρόνου… ( αποχαιρέτισμα του 2015…καλωσόρισμα στο 2016!)

Ο χρόνος είναι η μεγαλύτερη απάτη που μετρά ο άνθρωπος… αποτελεί μια εφευρεσούλα που ασχολείται με την περατότητα μας… Με απλά λόγια επειδή είμαστε θνητοί βρήκαμε ένα τρόπο να μετράμε το χρόνο από το μηδέν μέχρι όπου μας φτάσει. Άλλοι μετρούν από Ολυμπιάδες, άλλοι από την Εγίρα, άλλοι από κτίσεως κόσμου και πλείστες αριθμήσεις χρονοκαθυστερήσεων…. Η πλέον επικρατούσα αρίθμηση χρόνου είναι η προ Χριστού και μετά Χριστό!
Αναρωτιέμαι γιατί δε μετράμε αντίστροφα το χρόνο από το 100 πχ μέχρι το 1;;;…όπως κάνουμε μετρώντας τα δευτερόλεπτα για τον ερχομό του νέου έτους….10…9…8…7…6…5…4…3…2…1…..βρε καλώς το το μωράκι μας!!
Αηδίες με το συμπάθιο…ποιος χρόνος; Αυτός που τρέχει; Για να προλάβουμε το λεωφορείο; Αυτός που απομένει μέχρι το τέλος του ωραρίου; Αυτός που μας φορτώνει με άγχος, ότι πχ δε προλαβαίνουμε ούτε καν να κοιμηθούμε; Τούτος που ορίζει τα πάντα γύρω μας; Μας το θυμίζει συνέχεια… είμαι ο κύριος σας, σας διαφεντεύω, ελέγχω τη ζωή σας. Κι εμείς ακολουθούμε ρομποτάκια την αδηφαγία του… Μήπως μπορούμε να κάνουμε και κάτι;
Γιατί μωρέ τον εφηύραμε; Για να μας κάνει τη ζωή δύσκολη; για να χουμε παντού ημερολόγια, κούκους, μπούφους, σφυρίχτρες έναρξης, λήξης, ρολόγια digital, ρολόγια χειρός, λαιμού, τοίχου, κλεψύδρες, καμπάνες, στον επόμενο τόνο η ώρα θα ναι;….
Σε τι μας έχει βοηθήσει ο ριμάδας ο χρόνος; Να παίρνουμε την αντιβίωση μας; τα χαπάκια μας; Μας «κουμπώνει» αυτός , τον έχουμε για να τον κυνηγάμε και μας κυνηγά συνέχεια και ξέρετε πως; Γυρίζουμε γύρω από τον εαυτό μας… στην αρχή μπουσουλώντας μετά τρέχοντας, κατόπιν με μπαστούνια, ώσπου να ρθουν τα στέρνα μπαστούνια!…Και τι καταλάβαμε;
Εντάξει ντε!!… υπάρχει γιατί ίσως βοηθά…. Μα αλήθεια μας προσφέρει; Ή μας καταπιέζει;
Γύρω γύρω όλοι. Θυμάστε μια εικόνα από την περίφημη ταινία «το εξπρές του μεσονυκτίου»; Τους κρατούμενους να φέρνουν άσκοπα στροφές γύρω από ένα στύλο! μουρμουρίζοντας ο καθένας άχρονα…για να περνά ο χρόνος….
Μήπως ξέρουμε για ποιο σκοπό βιαζόμαστε να μεγαλώσουμε; Γιατί τρέχουμε σε δουλειές ; Γιατί πιεζόμαστε με βάση ένα ξυπνητήρι;…
Ακόμη κι εδώ τώρα που πληκτρολογώ, χρονικούς προσδιορισμούς βάζω κι ο γραπτός λόγος στη ροή του πανδαμάτορα χρόνου….
Και του χρόνου..κάθε πέρσι και καλύτερα…. πόσα σαββατοκύριακα έχουμε φέτος;… οι αργίες; Τα τριήμερα; Τα τετραήμερα; Οι εργατώρες; Ούτε ένα λεπτό να ξεφύγει. Οι πανσέληνοι; Ήδη υπάρχουν χρονάνθρωποι μελετητές των αργιών του χρόνου που καταφθάνει, ως νέο φρούτο παλιάς σοδειάς, προγραμματίζουν τις εργασίες τους, τις διακοπές, τις εξόδους ,τις εισόδους, τις αναχωρήσεις τις επιστροφές κι όλα αυτά που φρονούμε πως μας κάνουν τη έρημη ζωούλα μας όμορφη, τυλιγμένη σε περίλαμπρα χρονοστολίδια…. Και καμαρώνουμε πως έχουμε ορίσει το χρόνο, τον κάνουμε εμείς κουμάντο, τον χτυπούμε αλύπητα …..κι αυτός;;;… μας δουλεύει σε ψιλό μα πολύ πολύ ψιλό γαζί!
Ο χρόνος δυστυχώς ή ευτυχώς μας συνθλίβει και δε το καταλαβαίνουμε……….!!!!!!!!!
Φανταστείτε ή μάλλον σκεφτείτε τη ζωή μας χωρίς την έννοια του χρόνου! (sic)
Αλλά μήπως μας επιτρέπει ο χρόνος που δεν έχουμε, δε μας φτάνει να σκεφτούμε;…. Τίποτε δεν είναι εκτός της επίδρασης του… κι εμείς αλληλεπιδρούμε με δαύτον είναι ο τέλειος έρωτας!
Θα μου πείτε και πως μπορεί να ζήσει ο άνθρωπος χωρίς την ύπαρξη του χρόνου στη ζωή του;
Γιατί μήπως και με την ύπαρξη του ζούμε; Κι αν ζούμε, όταν προλάβουμε να φθάσουμε, πάντα μέσα στο κλουβί του, στα 100 τι λέμε.;;; κι άλλο θέλω κι άλλο!….
Ο χρόνος μας απελπίζει, μας φτωχαίνει, μας μωραίνει, μας αλλοτριώνει, μας ωθεί σε ψυχιατρικές ατραπούς….
Δε μπορούμε να τον αποκλείσουμε από τη ζωή μας!…Μπορούμε όμως να τον εκμεταλλευτούμε κι όχι να μας εκμεταλλεύεται!
Κι εδώ τελειώνει ο χρόνος μου…. Βαριέμαι τις χρονοβόρες ευχές…
΄Αντε βρε…. καλή μας χρονιά!
Δημήτρης Κ. Νούλας