Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Για την Ελλάδα και τα Τρίκαλα, ο οποιοσδήποτε παλιός φανοστάτης της πόλης είναι ένα σύμβολο εναντίον του φασισμού και της Κοινωνικής Αδικίας, σύμβολο του αγώνα για ελευθερία, για πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία, σύμβολο εναντίον της βαρβαρότητας του πολέμου.
Οι φανοστάτες των Τρικάλων οι οποίοι εξυπηρέτησαν τoν φωτισμό των κεντρικών πλατειών της πόλης υπήρξαν από την αρχή της χρήσης τους πολλών μορφών και τύπων.
Από τότε που άρχισαν να τοποθετούνται κατασκευάστηκαν διάφοροι τύποι φανοστατών που κοσμούσαν κυρίως τις κεντρικές πλατείες των Τρικάλων.
Στην αρχή είχαμε τους γραμμικούς φανοστάτες και μετά τους καμπυλωτούς, οι οποίοι ήταν διαφόρων γραμμώσεων και σκαλισμάτων, ανάλογα με τον δήμαρχο της εποχής, ο οποίος ήθελε να προσθέσει και ένα δικό του φανοστάτη, όπως γινόταν με τις βρύσες.
Πολλές φορές οι δήμαρχοι αντιστρατεύονταν μεταξύ τους και ο ένας δήμαρχος χαλούσε τους φανοστάτες του άλλου, όπως γινόταν και με τις βρύσες.
Ο τελευταίος δήμαρχος των βρυσών εξαφάνισε όλες τις παλιές βρύσες για να χαθούν όλα τα ίχνη των άλλων δημαρχιών.
Μάλιστα, οι βρύσες άλλαζαν και θέση, ανάλογα με τη πολιτική θέση του Δημάρχου. Πότε πήγαιναν αριστερά και πότε δεξιά του δρόμου ή της πλατείας.
Το ίδιο έγινε και με τους φανοστάτες. Κάθε χρόνο πολλοί φανοστάτες άλλαζαν θέση και στη συνέχεια έμπαινε και κάποιος νέος φανοστάτης ή μετακόμιζε σε κάποια άλλη θέση.
Τελικά έγινε τέτοιο μπέρδεμα που κανείς δεν μπορούσε να πει μετά από χρόνια και να ορίσει αν ο τάδε φανοστάτης είναι ο αρχικός φανοστάτης στην τάδε θέση.
Ο φανοστάτης στον οποίο επέδειξαν την βαρβαρότητά τους ανόσιοι άνθρωποι κρεμώντας μέλη σωμάτων νεκρών ανθρώπων που αντιστάθηκαν στον φασισμό το 1945 θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε σημερινός φανοστάτης των Τρικάλων.
Για την Ελλάδα και για τα Τρίκαλα, ο οποιοσδήποτε παλιός φανοστάτης της πόλης είναι ένα σύμβολο εναντίον του φασισμού και της κοινωνικής αδικίας, σύμβολο του αγώνα για ελευθερία, για πολιτική και οικονομική ανεξαρτησία, σύμβολο εναντίον της βαρβαρότητας του πολέμου.
Βασίλης Πάνος
