Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Αγαπητοί συμπολίτες σας καλωσορίζουμε και ευχαριστούμε που ανταποκριθήκατε στην πρόσκλησή μας.
Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΑ 70ΧΡΟΝΑ ΤΟΥ ΆΡΗ, μια λαϊκή πρωτοβουλία απ’ τα κάτω με διακηρυγμένο στόχο της ν’ αναδειχθεί επιτέλους και να τιμηθεί και στην πόλη μας όπως του αξίζει ο θρυλικός πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ και της Αντίστασης, σήμερα που συμπληρώνονται ακριβώς 70 χρόνια από τον τραγικό χαμό του, οργανώνει τούτη την επιστημονική-ιστορική ημερίδα για τον Άρη Βελουχιώτη.
Τα Τρίκαλα είναι στενά συνδεδεμένα με τον θάνατο, αλλά και τη μεγαλειώδη δράση του Άρη και του ΕΛΑΣ, που απελευθέρωσαν την πατρίδα.
Όμως! Όχι μόνο ο Άρης Βελουχιώτης, αλλά γενικά η ιστορία του τόπου μας δεν έγινε κτήμα του λαού μας.
Να το πούμε αλλιώς: Ενώ αποτελεί αναμφισβήτητο γεγονός πως η συμβολή των Τρικάλων το α’ μισό του 20ου αιώνα στην ιστορία της Ελλάδας είναι πολύ μεγάλη και άκρως προοδευτική, ωστόσο οι σημερινοί Τρικαλινοί και κυρίως οι νεότερες γενιές αγνοούν τη μεγάλη αυτή ιστορική κληρονομιά του τόπου μας. Είναι χρέος μας να την αναδείξουμε ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
Οι κυρίαρχες δυνάμεις έγραψαν την ιστορία κατά πως αυτές τις συμφέρει, αναποδογυρίζοντας πολλές φορές την αλήθεια. Υπάρχουν πολλές λευκές σελίδες στην ιστορία του τόπου που πρέπει να γραφτούν και άλλες τόσες κακογραμμένες που πρέπει να ξαναγραφτούν.
Δεν θέλουμε κομματοχρησιμοθηρικά μνημόσυνα και εκδηλώσεις για τον Άρη. Ο Άρης ούτε τότε χώρεσε ούτε σήμερα χωράει στα κομματικά καλούπια. Τα υπερβαίνει.
Τα ερωτήματα που μπαίνουν είναι πολλά.
Τι είναι αυτό που έκανε τον Άρη θρύλο του λαού και τρόμο των εχθρών του, ξένων και ντόπιων; Ο Άρης, παιδί του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, ήθελε και, αν ήθελε, μπορούσε να επιβάλει στο κίνημα άλλη πολιτική από εκείνη της ηγεσίας; Τι θα γινόταν αν, αντί για τη Βάρκιζα της παράδοσης και υποταγής, κυριαρχούσε η πολιτική του Άρη; Πώς πέτυχε ο κομμουνιστής Άρης ν’ αναδειχθεί σ’ ένα γνήσιο εθνικό λαϊκό ήρωα και μεγάλο πατριώτη; Ή, μήπως, ο Άρης είναι ένας άλλος Τσε Γκεβάρα; Γιατί η αντίδραση, διαχρονικά, τρέφει τόσο μίσος για τον Άρη; Κι ακόμα, πώς στα Τρίκαλα, την πόλη των αγροτικών και λαϊκών, των εθνικών και κοινωνικών αγώνων και ηρωισμών, εκτυλίχτηκε αυτό το αποτρόπαιο γεγονός με τα κρεμασμένα κομμένα κεφάλια δύο εθνικών λαϊκών ηρώων και ένας συρφετός κτηνανθρώπων ν’ απολαμβάνει το θέαμα και να το γιορτάζει;! Ήρθε η ώρα να ξεπλύνουμε την πόλη μας απ’ το άγος αυτό που την βαρύνει;
Στη σημερινή εποχή των μνημονίων, της περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και της μαζικής εξαθλίωσης του λαού, πόσο επίκαιρη είναι η πολιτική του Άρη;
Κι ακόμα: θα προβληθεί ντοκιμαντέρ και θα ακουστούν ποιήματα και πεζογραφήματα για τον Άρη.
Το πρόγραμμα των εισηγήσεων είναι:
α.- «Ο Λόγος της Λαμίας: Ο λαός στην ιστορική αντίληψη και τον κοινωνικο-πολιτικό προσανατολισμό του Άρη Βελουχιώτη», από την Ολυμπία Σελέκου, Διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, ιστορικό, μέλος του ΙΚΕ «Δημήτρης Μπάτσης».
β.- «Η τελευταία διαδρομή του Άρη-πορεία προς την αθανασία», από τον Μίμη Οικονόμου, ιστορικό ερευνητή.
γ.- «Η σύγκρουση δυο επαναστατικών παραδόσεων στο πρόσωπο του Άρη Βελουχιώτη», από τον Λαυρέντιο Ντετζιόρτζιο, εκδότη-ερευνητή.
δ.- «Ο Άρης και η εποχή του …στην εποχή μας», από τον Κώστα Μιχαλάκη, ιστορικό- φιλόλογο.
Στη σημερινή εποχή των μνημονίων, της εξαθλίωσης του λαού και την υποταγή του στους ξένους και ντόπιους δυνάστες, τα μηνύματα του Άρη για παρατεταμένο αγώνα «μέχρι να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του» είναι επίκαιρα όσο ποτέ!
ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΟΥ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΝΙΚΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΤΕ!
Μίμης Οικονόμου
Γράμμα για τον Άρη Βελουχιώτη
Κλάφτε βουνά μ΄ της Ρούμελης
Κλάφτε τον καπετάνιο
Τον Άρη τον σκοτώσανε
Τον Άρη τον σκοτώσανε
Τον Άρη Βελουχιώτη
Που ΄ταν της Πίνδου σταυραητός
Που ΄ταν της Πίνδου σταυραητός
της Ρούμελης σαΐνι
και του ΕΛΑΣ ο αρχηγός
ο πρώτος καπετάνιος
Με μπαμπεσιά τον σκότωσαν
Με μπαμπεσιά τον σκότωσαν
Του πήραν το κεφάλι
Μα εκείνος ζει απέθαντος
Μα εκείνος ζει απέθαντος
μες στις καρδιές των φίλων
των φίλων και αλύτρωτων..
Νίκου Πλουμπίδη
Χθες το βράδυ μου ΄ρθε στο μυαλό η εικόνα του Άρη Βελουχιώτη. Άρχισα να τραγουδάω τα παραπάνω λόγια με το σκοπό του τραγουδιού του Κατσαντώνη «Βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα».
Πριν λίγη ώρα ξαναθυμήθηκα τα χθεσινά και ξανατραγούδησα. Γι’ αυτό χωρίς να κάνω τον ποιητή και τον μουσουργό , έγραψα τα παραπάνω λόγια σαν μνημόσυνο στον φίλο μου τον Άρη.
Με τον Άρη ήμασταν καλοί φίλοι και είχε δουλέψει κάτω από την καθοδήγηση μου όταν ήταν μόνο Θανάσης Κλάρας. Το καλοκαίρι του 1937 δραπέτευσε μέσα από το δικαστήριο και τότε τον πήρα εγώ στο δικό μου σπίτι για ένα μήνα και τον άλλο κάθισε στον Σκλάβαινα. Τότε μου διηγήθηκε όλη του τη ζωή και τα καλά της και τα κακά της.
Από τότε τον είδα μόνο δύο φορές και για λίγη ώρα το Γενάρη του 1945. Τη μια στη Θήβα και την άλλη στα Τρίκαλα.
