Η μαργαρίτα του Ηγέτη

Απομεσήμερο ….τα χρώματα του δειλινού γεμίζουν το βλέμμα που κοιτά στα δυτικά. Ο ουρανός με τις παλ αποχρώσεις του ηρεμεί το νου, μέχρι να έρθει το σκοτάδι.
Σε μια γωνιά του ολάνθιστου και μυρωδάτου κήπου, ο ηγέτης στέκεται συλλογισμένος κοιτώντας μια τη δύση, μια την ανατολή.
Πριν λίγο βγήκε από τη μεγάλη σάλα των ιπποτών που αρκετές ώρες προσπαθούσαν να αποφασίσουν για το μέλλον της όμορφης πλην πτωχεύσασας χώρας τους.
Ο ηγέτης άκουγε με προσοχή όλους… Άλλοι φειδωλοί, άλλοι φωνασκούντες, άλλοι σκεπτικοί, άλλοι νηφάλιοι πρότειναν….
Ας κάνουμε ένα ΠΕΙΡΑΜΑ… να δούμε πως θα αντιμετωπίσει το πόπολο που νομίζει πως κυριαρχεί σε τούτο τον τόπο…
Ας συμφωνήσουμε έστω να δούμε πως μπορούμε να σώσουμε κάτι ….
Ας στυλώσουμε τα πόδια στους ντόπιους και ξένους ινστρούχτορες που μας λιμοκτονούν μέρα με τη μέρα….
Μα θα είναι δύσκολα για το πόπολο… .Θα συνηθίσει μέρα με τη μέρα… έτσι κι αλλιώς κουτόχορτο τρώει πάντα …κι από ζωοτροφές ….αποθέματα έχουμε….
Φωνές κακό φασαρία….!!!….θα φύγω φώναζε ο αρχιστράτηγος και ο στρατός δε θα εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια….
Ο ιππότης Μπαρούφας κάπνιζε το πούρο του..ο σύντροφος Λάφας ύψωνε τη γροθιά του… ο ιππότης Λαπάς ετοίμαζε δελτία ζωοτροφών ….ο σερ Τσακάς… με τα σπαστή του λαλιά , τόνιζε θα μας ρίξουν αν πάμε να ψηφίσουμε στο βουλευτήριο…
Σούσουρο συνεχές ψίθυροι… κατήφεια… κάπου κάπου φωνές και απόφαση καμιά!
Από την έξω μεριά του μεγάρου οι αντίπαλοι να ωρύονται …Μας οδηγούν στο γκρεμό στην καταστροφή… Να ο αρμαγεδώνας προ των πυλών της όμορφης αυτής χώρας με τους κατά πάντα εντιμότατους πολίτες της, που ποτέ δεν έκλεψαν, δε φοροδιέφυγαν,δεν ατίμασαν, δεν… δεν …..δεν….
Ο τύπος τα μέσα ενημέρωσης πολεμούν λυσσαλέα, οι εντιμότατοι πολιτικοί μεγιστάνες του τόπου χύνουν δάκρυα πόνου…. γιατί να οδηγούμαστε εκεί;….. ενώ κι αυτοί έβαλαν την υπογραφή τους έκαναν το «χρέος» τους να φτάσουν μέχρι εκεί τα πράγματα….
Όλοι μα όλοι μοιράζουν τις ευθύνες δεξιά και αριστερά…. Οι κακοί είναι οι άλλοι οι απ έξω αλλά κι οι από μέσα που διαφωνούν με μας….
Οι εντιμότατοι καθάριοι και ανίδεοι πολίτες ………………………………αμήχανοι βλέπουν τις διάφορες γκεμπελίστικες μηχανορραφίες εκ δεξιών και εξ ευωνύμων (αριστερά κοινώς).
Ο ηγέτης μας χαμένος δεν ακούει δε βλέπει τίποτε…. μόνο παρακολουθεί τον ήλιο που χάνεται πίσω από τα νερά της ήρεμης θάλασσας κει κατά τη δύση….. Σκέφτεται τα μέσα σκέφτεται τα έξω…
Ξάφνου το βλέμμα του τραβάει ένα μικρό ρακένδυτο κοριτσάκι ….κρατά μια μαργαρίτα λευκή δροσερή λαμπερή….. Βάζει το χεράκι του μέσα από τα θεόρατα κάγκελα του μεγάρου και τείνει τη μαργαρίτα στον ηγέτη….
Αυτός με δειλά βήματα πλησιάζει… .χαϊδεύει το χέρι του κοριτσιού ,χαμογελά και παίρνει τη μαργαρίτα. Τα μάτια του καρφώνονται στα πελώρια, τρυφερά, δακρυσμένα μάτια του μικρού κοριτσιού… Σαστίζει ο ηγέτης…
Κάτι θέλει να του πει η μικρούλα…. Σκύβει κι αυτή με τρεμάμενη φωνή του λέει….
«Να την προσέχεις τη μαργαρίτα τούτη. Την πρόσφερα και σε κάποιους άλλους πριν . Αυτοί αντί να την προσέχουν την παράτησαν την μάδησαν κι άφησαν μόνο ένα πεταλάκι της….
Εγώ την μάζεψα ξανά την φρόντισα με στερήσεις, με κόπους, με χίλια βάσανα και την ανέστησα….
Στην προσφέρω να την φροντίζεις ,να την αγαπάς, να της φέρεσαι τρυφερά, να την νοιάζεσαι….»
Αυτά είπε και πριν προλάβει ο ηγέτης να μιλήσει, χάθηκε μέσα στα χρώματα της δύσης….
Ο ηγέτης με τη μαργαρίτα πλέον στο χέρι, βάδιζε πάνω κάτω νευρικά έντονα κι αμήχανα….
Από μέσα ακούγονταν κραυγές και ψίθυροι….
Μπήκε στη σάλα ….κάθισε στην ηγεμονική του θέση με τη μαργαρίτα που την πρόσεχε…. Οι ιππότες συμβουλάτορες κοίταζαν με απορία μια τη μαργαρίτα, μια τον ηγέτη….
Οι κουβέντες συνεχιζόταν ..οι προτάσεις σα καταρράκτες έπεφταν η μια μετά την άλλη με χλαπαταγή … Να κάνουμε τούτο ..να κάνουμε το άλλο…
ΟΧΙ δεν θα βρεθεί άκρη με αυτά…. !!
ΝΑΙ στην άλλη πρόταση…..!!
Με μια απότομη κίνηση ο ηγέτης τους διέκοψε…. κι άρχισε να μαδάει τη μαργαρίτα……
Κάτι ψιθύριζε ….. κανείς δεν άκουγε…..
Στο τέλος έμεινε μόνο …..ένα πέταλο κι ένα δάκρυ πάνω στη μαργαρίτα…..

Δημήτρης Κ. Νούλας