«ΟΙ ΡΩΓΜΕΣ» ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ

Του Γεωργίου Παπασίμου Δικηγόρου

Με την παταγώδη κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού «σοσιαλισμού» στις ανατολικές ευρωπαϊκές χώρες, στα τέλη της δεκαετίας του 80 ’, δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για την φαινομενικά απόλυτη γιγάντωση της αμερικάνικης ηγεμονίας στον πλανήτη (pax americana) και την πλήρη διεθνοποίηση του παγκόσμιου καπιταλισμού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της Γής ( Η.Π.Α , Ευρώπη, Ιαπωνία, Ινδία, Ρωσία, Αφρική, Λ. Αμερική κλπ)
Το κυρίαρχο πρόταγμα, που διαχύθηκε παντού μέσω των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης και των παγκόσμιων δικτύων ενημέρωσης ( Internet κλπ), ήταν ότι δήθεν είχε επέλθει «το τέλος της ιστορίας» και «ο θάνατος των ιδεολογιών», και ότι στη θέση αυτών, ως τελική ιστορική επιλογή παγιώθηκε η απόλυτη ελευθερία των αγορών και μέσω αυτής η επέκταση της τυπικής δυτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας σε όλα τα έθνη.
Πίσω όμως από αυτές τις ανιστόρητες «ιαχές θριάμβου» για την τελική νίκη του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, με κυρίαρχο πλανητικό ηγέτη τις Η.Π.Α. , ενυπήρχαν σοβαρότατα προβλήματα, που αφορούσαν τον χαρακτήρα του «γερασμένου καπιταλισμού» κατά την επιτυχή έκφραση του Σαμιρ Αμίν, που αδυνατούσε να βρει στοιχειωδώς λύσεις στη λειτουργική αυτοεπέκταση του, χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις (πόλεμοι, προστατευτικά όρια και λοιπά) και ιδιαίτερα τα τεράστια παγκόσμια προβλήματα, που δημιουργούσε η μετεξέλιξη του, εξαιτίας της επέκτασης του χρηματοπιστωτικού του τομέα, της δημιουργίας τεράστιου εικονικού πλούτου, που συγκεντρώνονταν ολοένα και περισσότερο σε λίγα χέρια, δημιουργώντας έτσι μια ιδιότυπη, παγκόσμια «φεουδαρχική» χρηματιστική δικτατορία.
Και μπορεί σε πρώτη φάση οι υπερχρεωμένες Η.Π.Α να κατάφεραν να καλύψουν τα γιγαντιαία οικονομικά προβλήματα τους, χρησιμοποιώντας τις προηγούμενες δεκαετίες την μεγάλη στρατιωτική τους μηχανή και τους επιθετικούς πολέμους στο Αφγανιστάν, Ιράκ κλπ, τελικά όμως δεν απέφυγαν την αποκάλυψη της πραγματικότητας, που είναι ότι αντικειμενικά διάγουν το λεγόμενο «Φθινόπωρο» της ηγεμονίας τους, ως «αυτοκρατορικής δύναμης» και αποκλειστικής «οργανώτριας δύναμης» του πλανήτη, κατά τον εξαιρετικό προσδιορισμό του Ιταλού φιλοσόφου Τζιοβάνι Αρίγκι, στο βιβλίο του «Ο παρατεταμένος 20ος αιώνας».
Άλλωστε ο Πωλ Κένεντυ στο βιβλίο του, η « Άνοδος και η Πτώση των μεγάλων δυνάμεων», που δημοσιεύτηκε το 1988, σημείωνε πως υπήρχαν πέντε μεγάλες δυνάμεις χωρίς όμως να είναι καμία παντοδύναμη (Η.Π.Α , Κίνα, Ιαπωνία , Ε.Ε, Σοβιετική Ένωση).
Η εκλογή του Τραμπ στον θώκο του Προέδρου των Η.Π.Α. και οι εμφανιζόμενες πολιτικές του για πλήρη αλλαγή των εμπορικών σχέσεων της καθώς και η δημόσια αναγνώριση «πλανητικής συγκυριαρχίας» και στους άλλους «πόλους» του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος, φωτίζουν περισσότερο από ποτέ τις μεγάλες «ρωγμές» της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.
Βρισκόμαστε σήμερα στην φάση, κατά την οποία το παγκόσμιο σύστημα χάνει την δυνατότητα να εξασφαλίζει την τάξη, ξεσπώντας, έτσι, ένας λυσσαλέος αγώνας ανακατανομής, κατάσταση, που είχε προβλέψει ότι θα διαδεχθεί την «ενάρετη φάση της παγκοσμιοποίησης» στις αρχές του 21ου αιώνα, ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος Παναγιώτης Κονδύλης, στο βιβλίο του «Από τον 20ο στον 21ο αιώνα: Τομές στην πλανητική εποχή».
Οι συνθήκες αυτές, βρίσκουν την Ελλάδα πλήρως αποδυναμωμένη σε οικονομικό, πολιτικό και πνευματικό επίπεδο, αφού δείχνει να μην έχει την δυνατότητα να παρακολουθήσει και να αξιοποιήσει τις ρευστές γεωπολιτικές ανακατατάξεις και το ιδιότυπο «χάος», προς το οποίο οδεύει ο πλανήτης.
Εξαιτίας του γεγονότος ότι η Χώρα μας δεν έχει επαρκές πολιτικό προσωπικό και ισχυρή οικονομική ηγεσία, προκειμένου να αξιοποιήσει τα στρατηγικά πλεονεκτήματά της, οδεύει στο περιθώριο και, εν μέσω διεθνούς ανυποληψίας, κινδυνεύει να υποστεί στο άμεσο μέλλον νέους «εθνικούς ακρωτηριασμούς», ιδιαίτερα στον άξονα Κύπρου – Αιγαίου – Θράκης, εξαιτίας και της εξτρεμιστικής επιθετικότητας του Νεοθωμανικού πολιτικού κατεστημένου, που «γιγαντώνεται» στη γείτονα Τουρκία.
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG