ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΓΑΜΟΣ

Αρθρο του Πρωτοπρεσβύτερου Αθανασίου Π. Τύμπα

Λίγες δεκαετίες πριν οι άνθρωποι με πολύ κόπο και ιδρώτα έβγαζαν το καθημερινό τους ψωμί. Ο άνθρωπος που μοχθεί, πολλές φορές την ημέρα στρέφει τον νου του στο Θεό για να ζητήσει την βοήθειά Του. «Παναγιά μου, Θεέ μου βάλε το χέρι Σου να ‘χουμε καλή σοδειά, να ‘χουμε την υγειά μας, να ‘χουν υγειά τα ζωντανά μας και να μην πεινάσουμε κι εμείς και τα παιδιά μας», λέγαν οι γονείς και οι παππούδες μας. Πού να βρουν χρόνο να αμαρτήσουνε, να κοιτάξουν τη γυναίκα του γείτονα και να ζηλέψουν το βιός του, λίγο πολύ όλοι τα ίδια υπάρχοντα είχαν.
Τα βράδια δεν είχαν τηλεόραση να πονηρέψουν. Οι γυναίκες μαζεύονταν στα σπίτια, έπλεκαν, κεντούσαν, κουτσομπόλευαν, κάνανε όμως και καμιά Παράκληση στην Παναγία. Οι μεγαλύτερες μιλούσαν στις μικρότερες για την σεμνότητα και το σεβασμό. Οι άντρες κι αυτοί γύρω από το τζάκι λέγαν τις ιστορίες τους, συχνά όμως διάβαζαν στα παιδιά τους την Αγία Γραφή ή κάποιον βίο Αγίου.
Σήμερα, ειδικά με τον αστικό τρόπο ζωής, μπορείς με το πάτημα ενός κουμπιού να απολαύσεις τα πάντα. Ο μισός πλανήτης πεθαίνει από πείνα κι εμείς, ο άλλος μισός, πεθαίνουμε από την παχυσαρκία. Άξιος λόγου άνθρωπος δεν είναι ο Άγιος αλλά αυτός που με λιγότερο κόπο βγάζει περισσότερα χρήματα. Όλα τα καθοδηγεί η ευμάρειά μας, η καλοπέρασή μας. Σκοπός του γάμου έγινε το βόλεμά μας γι’ αυτό δυστυχώς οι σύγχρονες οικογένειες κάνουν το πολύ ένα ή δύο παιδιά.
Μη μου πείτε μερικοί επιπόλαια ότι οι παλιοί δεν γνώριζαν να αποφύγουν την τεκνογονία, το γνώριζαν αλλά ήταν άνθρωποι χωρίς άγχος για το αύριο και την συσσώρευση υλικών αγαθών, είχαν εναποθέσει την ελπίδα τους στο Θεό και τους Αγίους. Τεκνογονούσαν οι γυναίκες στα χωράφια από πέντε εώς δέκα παιδιά και λέγαν «Δόξα Σοι ο Θεός», Αυτός θα τα φροντίσει, όπως φροντίζει για τα άψυχα ζωντανά της γης αλλά και για όλη την πλάση. «Τον άρτον ημών των επιούσιον δος ημίν σήμερον» έλεγαν και το πίστευαν.
Εμείς σήμερα ένα παιδί έχουμε και τρέχουμε σαν τρελοί για να του αγοράσουμε τα καλύτερα ρούχα, να μην του λείψουν το πιάνο και τα Γαλλικά και σαλιαρίζουμε με τους πολιτικούς να μας τo βολέψουν σε καμιά τεμπέλικη πολυθρόνα. Φροντίζουμε σε όλη μας την οικογενειακή ζωή σε ότι κάνουμε να αρέσουμε στην κοινωνία και τον «κόσμο» και όχι στο Θεό.
Να το καλό της σημερινής οικονομικής κρίσεως. Ο Θεός σέβεται την ελευθερία μας και σιωπά, όμως δε λησμονεί την ανοησία μας και το παραστράτημά μας. Όλοι οι νόμοι όταν ο Θεός θελήσει να μας παιδαγωγήσει σαν καλός πατέρας, οι φυσικοί, οι οικονομικοί, κι ό,τι άλλο νομίζει ότι ανακάλυψε ο σύγχρονος ψωροπερήφανος «μορφωμένος» άνθρωπος, αναστρέφονται και υπηρετούν τον ένα και απόλυτα δίκαιο Πνευματικό νόμο. Αυτός ο νόμος έρχεται με διάφορους τρόπους και μας υπενθυμίζει ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο ύλη αλλά και αθάνατη Ψυχή. Όποιος λοιπόν φροντίσει μέσα στην οικογένεια πρώτα για το ψυχικό συμφέρον όλων των μελών και έπειτα για τα υλικά αγαθά αυτός θα κερδίσει αυτήν τη ζωή αλλά και την αιώνια. «ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΕ ΚΑΝΕΙ» ή «Εδώ είναι η κόλαση, εδώ και ο Παράδεισος».