Υποδεχθήκαμε πρόσφυγες που ζητούσαν άσυλο. Αποχαιρετήσαμε ανθρώπους χωρίς δικαιώματα

Η πόλη, ο Δήμος, η τοπική κοινωνία, οι αλληλέγγυοι, οι εθελοντές και πάλι βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της μάχης και πάλι ανταποκρίθηκαν στην ηθική υποχρέωση να υποδεχθούμε και να φιλοξενήσουμε πολύπαθους πρόσφυγες .
Κατάφεραν τους δύο τελευταίους μήνες να ανταπεξέλθουν σε βασικές προτεραιότητες που επιβάλλουν ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη, κέρδισαν τις εντυπώσεις για την πόλη μας, – ανεξάρτητα του πόσο εναγωνίως προσπαθεί να τις κεφαλαιοποιήσει πολιτικά η δημοτική αρχή – ,αλλά κυρίως προσέφεραν ουσιαστικό απόθεμα χρόνου, ώστε η κυβέρνηση να μπορέσει να εργασθεί για τη δημιουργία ανοικτού κέντρου φιλοξενίας για την μεσο- μακροπρόθεσμη προοπτική παραμονής προσφύγων και μεταναστών στην περιοχή μας, που αντικειμενικά δεν μπορούσε να ικανοποιήσει η προσωρινού χαρακτήρα λύση που δόθηκε στο Φρούριο.
Αντί όμως η κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα, λειτούργησε προς τη χειρότερη κατεύθυνση, αφού αφ` ενός σύμφωνα με το νέο νομικό και θεσμικό πλαίσιο, που συνυπέγραψε και αποδέχθηκε η Ελλάδα, με τη συμφωνία Ε.Ε. –Τουρκίας, καταργείται η δυνατότητα χορήγησης πολιτικού ασύλου σε ανθρώπους που προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, με αποτέλεσμα να επαναπροωθούνται άμεσα στην Τουρκία υπό την εποπτεία του νατοϊκού στόλου αποτροπής, όλοι όσοι θαλασσοπνίγονται για να καταφύγουν στις ακτές των νησιών μας , αφ` ετέρου δίπλα στο αίσχος της Ειδομένης, αρχίζουν και πληθαίνουν τα περίκλειστα στρατόπεδα επιτήρησης και κράτησης των εγκλωβισμένων στην επικράτεια της χώρας προσφύγων, όπως αυτό στην Μάνδρα Λάρισας στο οποίο οδηγήθηκαν και οι δικοί μας «φιλοξενούμενοι».
Αντί λοιπόν η κυβέρνηση, τα συναρμόδια υπουργεία, οι τοπικοί βουλευτές της πλειοψηφίας να εργαστούν με βάση τις εξαγγελμένες τους δεσμεύσεις, ώστε να δημιουργηθεί στην περιοχή μας ένα ανοικτού τύπου κέντρο υποδοχής και φιλοξενίας που να εκπληρώνει μακροπρόθεσμες συνθήκες ανθρώπινης και αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους πρόσφυγες, εκμεταλλευόμενοι το κρίσιμο χρόνο των δύο αυτών μηνών που τους προσέφερε η τοπική κοινωνία, αντί να σχεδιάσουν με βάση τα τοπικά δεδομένα, ψύχραιμα και ώριμα ένα πλάνο αντιμετώπισης των ροών της προσφυγιάς στα Τρίκαλα, αυτοί τον σπατάλησαν σε μικροπολιτικές σκοπιμότητες και αναποτελεσματικές «συναντήσεις κορυφής», που δεν οδήγησαν πουθενά .
Ακόμα και σήμερα και παρά τις διαδόσεις και τις δημοσιογραφικές πληροφορίες που διοχετεύει η κυβέρνηση, δεν υλοποιείται το παραμικρό προς την κατεύθυνση αυτή και αποδεικνύεται ότι ακόμα και η περίπτωση «Ατλάντικ» βραχυκυκλώνει μέσα στους διαδρόμους της εξουσίας .
Άλλωστε, αφού η κυβέρνηση «ξεμπέρδευσε» με τους 200 πρόσφυγες που εναποτέθηκαν στο στρατόπεδο – λατομείο της Μάνδρας, αφού τους αποχαρακτήρισε, με μια συμφωνία που την αποδοκιμάζει ακόμα και ο Ο.Η.Ε., από πρόσφυγες που ζητούσαν και δικαιούταν άσυλο, σε ανθρώπους που χωρίς δικαιώματα εγκλωβίζονται ελέω Ε.Ε. και κυβέρνησης σε μια χώρα που δεν επιθυμούν να παραμείνουν, τότε τα υπόλοιπα είναι για τους γραφειοκράτες των υπουργείων και των κομματικών γραφείων, «λεπτομέρειες» .
Έτσι και αλλιώς , όπως διατείνονταν πρόσφατα τοπικός βουλευτής , «οι πρόσφυγες δεν ψηφίζουν».
Τρίκαλα 30 Μαρτίου 2016
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
«ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ»