Κατάθλιψη: Ζήτα βοήθεια από τον Επίκουρο

Η κατάθλιψη είναι μια πολύ συχνή νόσος που μπορεί εύκολα να εκδηλωθεί σε ανθρώπους όλων των ηλικιών, όλων των κοινωνικο-οικονομικών στρωμάτων, σε όλες τις περιοχές του κόσμου. Επηρεάζει σήμερα περισσότερα από 350 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Υπολογίζεται ότι ένας στους 10 ανθρώπους πάσχει από κατάθλιψη και ένας στους 5 έχει νοσήσει στη διάρκεια της ζωής του.
Οι ειδικοί εξηγούν ότι η ίδια η ζωή στις μεγαλουπόλεις αποτελεί ένα σημαντικό στρεσογόνο παράγοντα για την εκδήλωση της νόσου όπως είναι: Η έλλειψη καθαρού αέρα (οξυγόνου), η ηχορύπανση, ο συνωστισμός στα μέσα μαζικής μεταφοράς αλλά και στο ίδιο το σπίτι, οι δυσκολίες της καθημερινότητας, η έλλειψη επαφής, οι πολλές ώρες δουλειάς και η συνακόλουθη έλλειψη ελεύθερου χρόνου.

Δυσκολεύεσαι λοιπόν να σηκωθείς το πρωί. Δεν έχεις κέφι, είσαι εριστικός, ανήσυχος; Κατηγορείς τη δουλειά που κάνεις. Δεν βγάζεις αρκετά χρήματα και αυτό σε καταπιέζει. Αποφασίζεις να αλλάξεις δουλειά. Την αλλάζεις, κερδίζεις περισσότερα αλλά και πάλι δεν βρίσκεις ψυχική υγεία και ευτυχία. Δεν έχεις χρήματα; Βρες αλλού την ευτυχία, στη φιλία και στην παρέα, στην ελευθερία, στη σκέψη. Ο Επίκουρος και οι μαθητές-φίλοι του είχαν ως μότο ότι η σκέψη είναι το καλύτερο αγχολυτικό. Ωστόσο κάποιος θα αναρωτηθεί: «Μπορεί κανείς να είναι ευτυχισμένος χωρίς χρήματα και πώς;». Στην ερώτηση αυτή ο Επίκουρος απαντάει πώς αν διαθέτουμε χρήματα δίχως φίλους, δίχως ελευθερία και μια μεθοδική ανάλυση της ζωής μας, δεν θα είμαστε ποτέ αληθινά ευτυχισμένοι. Ενώ αν τα διαθέτουμε αλλά στερούμαστε πλούτου, δεν θα είμαστε ποτέ δυστυχισμένοι.

Εκείνο που στη συνέχεια προέχει για την επικούρεια σκέψη είναι η καταπολέμηση της αμάθειας, των προκαταλήψεων και των φιλοδοξιών· ενοχλήσεων που προξενούν φόβο. Η «αταραξία», η αταλάντευτη αυτή εσωτερική μας γαλήνη, επιτυγχάνεται με την προσκόλλησή μας στις πνευματικές ηδονές και λιγότερο στις σωματικές.

«”Γεννηθήκαμε μια φορά και δε γίνεται να γεννηθούμε και δεύτερη, ενώ είναι βέβαιο πως δεν θα υπάρξουμε ξανά στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ όμως, ενώ δεν εξουσιάζεις το αύριο, αναβάλλεις την ευτυχία γι’ αργότερα.
Κι η ζωή κυλά με αναβολές και χάνεται, κι ο καθένας μας πεθαίνει μες στις έγνοιες.”

Ας κουβαλήσουμε την “αλαζονεία” της ευτυχίας στην καθημερινότητά μας, αξιοποιώντας τα μικρά καθημερινά, αρπάζοντας κάθε ευκαιρία για να χαμογελάσουμε και να σβήσουμε από την ζωή μας το όποιο μαύρο μας αγγίζει και λερώνει την ψυχή μας. Ας ακουμπήσουμε στο χαμόγελο και στο γέλιο των παιδιών, στην αυγή και το ηλιοβασίλεμα, στον ανθό του λουλουδιού και σε κάθε τι όμορφο σε αυτή την πλάση…

Αριστοτέλης Κωλώτης Κερασοβίτης