Τα άτομα με υπάρχουσα καρδιακή νόσο επηρεάζονται χειρότερα από τη νόσο COVID-19, αλλά ο ιός μπορεί επίσης να επηρεάσει την καρδιά και σε άτομα χωρίς καρδιακή νόσο.

Όταν υπάρχει σοβαρή λοίμωξη COVID-19, η καρδιά υφίσταται μια μαζική φλεγμονώδη απόκριση που ονομάζεται «μυοκαρδίτιδα». Ο ιός μολύνει τα κύτταρα της καρδιάς προκαλώντας σοβαρή φλεγμονή στον μυϊκό ιστό. Αυτό μπορεί να αλλάξει την ηλεκτρική αγωγιμότητα στην καρδιά, επηρεάζοντας την ικανότητά της να αντλεί αίμα γύρω από το σώμα. Το αποτέλεσμα είναι λιγότερο οξυγόνο να φτάνει στα όργανα, συμπεριλαμβανομένων των πνευμόνων. Το πώς συμβαίνει αυτό είναι ασαφές, αλλά υπάρχουν αρκετοί πιθανοί μηχανισμοί.

Πρώτον, η καρδιακή βλάβη μπορεί να σχετίζεται με τον τρόπο εισόδου του ιού στα κύτταρα. Μια πρωτεΐνη σε σχήμα ακίδας στην επιφάνεια του ιού «κλειδώνει» σε έναν υποδοχέα στην κυτταρική επιφάνεια που ονομάζεται «ACE2». Σε ασθενείς με υποκείμενες καρδιακές παθήσεις, υπάρχει μεγαλύτερος αριθμός υποδοχέων ACE2 στην κυτταρική επιφάνεια, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερο αριθμό σωματιδίων του ιού που εισέρχονται στο κύτταρο προκαλώντας σημαντικά περισσότερη φλεγμονή από ό,τι σε άτομα χωρίς καρδιακές παθήσεις.

Δεύτερον, όπως με κάθε λοίμωξη, το σώμα ξεκινά έναν πόλεμο ενάντια στον εισβολέα. Αυτό απαιτεί περισσότερη ενέργεια και αυξημένο μεταβολισμό για την καταπολέμηση μιας συστηματικής ιογενούς λοίμωξης, γι ‘αυτό η θερμοκρασία μας αυξάνεται κατά τη διάρκεια μιας λοίμωξης.

Μελέτες στην Κίνα έδειξαν ότι ασθενείς που ήταν σοβαρά άρρωστοι είχαν περισσότερες πιθανότητες να έχουν μεγαλύτερη συγκέντρωση τροπονίνης στην κυκλοφορία του αίματος από αυτούς που είχαν μολυνθεί λιγότερο σοβαρά. Αυτό βρέθηκε επίσης και στην Ιταλία.

Μερικοί ασθενείς με COVID-19 εμφανίζουν ξαφνική και σοβαρή εμφάνιση μυοκαρδίτιδας, που είναι γνωστή ως φλεγμονώδης μυοκαρδίτιδα. Έχει περιγραφεί σε νεκροψίες ασθενών με COVID-19 ή σε ζωντανούς ασθενείς με μικρή χειρουργική βιοψία του καρδιακού ιστού (βιοψία ενδομυοκαρδίου).

Η ταχεία φλεγμονώδης απόκριση απέναντι στον ιό κατά τη μυοκαρδίτιδα θεωρείται ότι οφείλεται σε έκρηξη ενός χημικού σήματος που ονομάζεται «καταιγίδα κυτοκινών». Οι κυτοκίνες είναι χημικοί αγγελιοφόροι που απελευθερώνονται από ανοσοκύτταρα. Προσελκύουν μεγάλο αριθμό φλεγμονωδών κυττάρων, που ονομάζονται Τ-βοηθητικά κύτταρα, στο σημείο της μόλυνσης.

Όταν εμφανιστεί καταιγίδα κυτοκινών υπάρχει μια μη ρυθμιζόμενη απόκριση που προκαλεί υπερβολική φλεγμονή, η οποία μπορεί να σκοτώσει τον ασθενή. Αυτοί οι ασθενείς όχι μόνο έχουν αυξημένη τροπονίνη, αλλά και αυξημένες συγκεντρώσεις φλεγμονωδών δεικτών που δείχνουν σημάδια σημαντικής ιογενούς λοίμωξης.