Λάρισα: Ο πεθερός μετρούσε την προίκα της νύφης – Ο γάμος που άφησε εποχή

Η μέρα του γάμου είχε φτάσει αλλά όλα ξεκαθάρισαν το απόγευμα στο σπίτι της νύφης. Οι 8 λέξεις που ακούστηκαν δύσκολα θα ξεχαστούν…

Σε μία κοινωνία όπου οι δύο μελλόνυμφοι δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους, μπορεί να μην είχαν καν γνωριστεί νωρίτερα, το προξενιό μεταξύ των δύο οικογενειών γίνονταν με συνοπτικές – πλην ακριβείς – διαδικασίες. Εφόσον οι δύο οικογένειες συμφωνούσαν στο τίμημα, όλα τα άλλα έβρισκαν το δρόμο τους. Η προίκα που έπρεπε να δώσει η οικογένεια της νύφης στο γαμπρό ήταν τόσο ισχυρή που επισκίαζε ακόμη και τους πιο στενούς δεσμούς φιλίας μεταξύ οικογενειών. «Χωρίς αυτή δεν γίνονταν τίποτε. Γάμοι διαλύθηκαν ή αναβλήθηκαν για κάποιο διάστημα έως ότου καταφέρει ο πατέρας της νύφης να εξασφαλίσει τα μετρητά, δηλαδή τις λίρες με τις οποίες γίνονταν οι συναλλαγές μέχρι τη δεκαετία του ’60» εξηγεί ο εκδότης του Θεσσαλικού Ημερολογίου Κώστας Σπανός.

Ενδεικτικό της σπουδαιότητας που είχε η προίκα στα συνοικέσια της εποχής, είναι το ιστορικό παράδειγμα ενός γάμου στην περιοχή της Αγιάς τη δεκαετία του ’50, όπου οι συγγενείς του γαμπρού ανήμερα του γάμου, βρέθηκαν πρώτα στο σπίτι της νύφης για να διασφαλίσουν το ακέραιο του τιμήματος. «Μετράτε τις λίρες και μετά πάμε στην εκκλησία» ήταν η κουβέντα που ειπώθηκε και έμεινε για πάντα χαραγμένη στη μνήμη της 80χρονης – σήμερα – Ευαγγελίας.

Ένας άλλος άγραφος νόμος της εποχής, άρρηκτα συνδεδεμένος με το γάμο, ήταν η προϋπόθεση για κάποιον να έχει παντρέψει όλες τις αδελφές του, για να μπορέσει ο ίδιος να παντρευτεί. Αυτό εκ των πραγμάτων όμως, είχε ως αποτέλεσμα πολλά χωριά να γεμίσουν με δεκάδες – εκατοντάδες γεροντοπαλίκαρα. Όπως εξηγεί στο onlarissa.gr ο κ. Σπανός «ήταν κυρίως έθιμο των βλαχόφωνων αλλά έχει επικρατήσει και σε όλους τους Θεσσαλούς. Πρώτα τα αδέλφια έπρεπε να παντρέψουν τις αδελφές και μετά να παντρευτούν τα αγόρια. Αυτό τηρούνταν μέχρι πριν από τριάντα – σαράντα χρόνια και ήταν ένας ισχυρότατος άγραφος νόμος.

Δυστυχώς όμως πολλοί έμεναν ανύπαντροι όχι μόνον επειδή δεν είχαν χρήματα για την προίκα της αδελφής, αλλά και για άλλους λόγους, όπως για παράδειγμα όταν η γραμματιζούμενη αδελφή δεν ήθελε να πάρει έναν βοσκό ή αν η αδελφή ήταν ερωτευμένη ή «ξεδιάλεγε» τους γαμπρούς για πολλά χρόνια.