Μαργαρίτα Θεοδωράκη: Ζήτησα βοήθεια, όχι ζητιανιά – Έλενα Ακρίτα έγινες «Κατίνα»

Με μία μακροσκελή ανάρτησή της στο Facebook η Μαργαρίτα Θεοδωράκη απαντά σε εκείνους που την πλήγωσαν, εκφράζει ευχαριστίες σε όσους στάθηκαν στο πλευρό της και εξαπολύει δριμύ «κατηγορώ» σε εκείνους που έφεραν τον πατέρα της Μίκη Θεοδωράκη στα πρόθυρα του θανάτου. Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη, αναφέροντας και την Έλενα Ακρίτα, προειδοποιεί για μηνύσεις και αγωγές, ενώ αναφέρει ότι σε επόμενη ανάρτησή της θα παρατεθούν τρεις επιστολές, που είχε στείλει στον Πρωθυπουργό και στην Υπουργό Πολιτισμού, Λίνα Μενδώνη.

Στην εισαγωγή του κειμένου της αναφέρεται στην προσωπική της καταστροφή, η οποία όπως η ίδια υποστηρίζει ξεκίνησε στα χρόνια της κρίσης για να κορυφωθεί στις ημέρες της πανδημίας. Κι αφού περιγράφει αναλυτικά τις δύσκολες στιγμές της κατά τις οποίες δεν είχε χρήματα ούτε για τις βασικές ανάγκες και ευχαριστεί τους αμέτρητους φίλους της που την στήριξαν μιλά για κανίβαλους, ανθρωποφάγους, συκοφάντες και … Κατίνες. Στους πρώτους ανήκουν όσοι λέρωσαν με τα λόγια τους το όνομα του μεγάλου Μίκη Θεοδωράκη. «Πάνε να πεθάνουν τον πατέρα μου γιατί κανιβαλίζουν τρώγοντας τις σάρκες του… Ο πατέρας μου δυστυχώς τα διαβάζει και χάνεται μέσα στη δυστυχία. Φοβάμαι πως δεν θα αντέξει… Και τότε…».

Περνώντας στις Κατίνες η Μαργαρίτα Θεοδωράκη αναφέρεται στο πρόσωπο της Έλενας Ακρίτα με τα παρακάτω λόγια: «Δεν περίμενα να είσαι τόσο κουτσομπόλα. Έγινες Κατίνα… Δεν σε θαυμάζω πια. Σε λυπάμαι. Αντί να κουτσομπολεύεις δε μου στέλνεις κανα σακί ξηρά τροφή, δεν κοστίζει πάνω από 20 ευρώ…». Αμέσως μετά η Μαργαρίτα «καταθέτει» πως προχωρήσει σε μηνύσεις και αγωγές απέναντι σε όσους την ξεφτίλισαν, λέγοντας «Δεν είμαι ζητιάνα»…

Αναλυτικά η ανάρτηση της Μαργαρίτας Θεοδωράκη

Ευχές και κατάρες και το παράπονό μου για την αδιαφορία του υπουργείου Πολιτισμού.
Έχω όμως μέσα στη ψυχή μου την ευλογία του Αρχιεπισκόπου Αναστάσιου.
Κανιβαλίζουν, τρώνε τις σάρκες μου, σκοτώνουν τον πατέρα μου και μας ξεσκίζουν!

J’irai cracher sur vos tombes.

Σελίδες 1-32: Οι απαντήσεις μου.
Σελίδες 33-65: Οι 3 επιστολές μου προς τον πρωθυπουργό και προς την υπουργό Πολιτισμού. ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ!

Καλημέρα. Διαβάστε με, ιδιαίτερα οι κανίβαλοι κι οι ανθρωποφάγοι. Οι πρόστυχοι, οι χυδαίοι, οι προκλητικοί κι οι ανήθικοι! Οι άξεστοι, οι αγροίκοι. Σας προειδοποιώ όμως πως είναι πάρα πολλά αυτά που αναρτώ, όποιος έχει την υπομονή, πάντως σας παρακαλώ πολύ,

ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΤΕ ΤΟ! ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΠΑΝΤΟΥ!

Γιατί με πίκραναν πολύ, περισσότερο κι ανεπανόρθωτα τον πικραμένο πατέρα μου.
Και πιστέψτε με, αν ζούσα μόνη χωρίς τα 52 μωράκια μου, δεν θα μιλούσα, όπως τόσους μήνες, δεν μιλούσα, και θα παρέμενα στο απόλυτο σκοτάδι.
Καταφέρνω και διατηρώ το ηθικό μου παρά τα δυσμενή σχόλια.
Με βρίζουν πως είμαι ξεφτίλα και ξεφτιλίζω τον πατέρα μου! Μα δεν ντρέπονται καθόλου; Εγώ βρέθηκα στο χείλος του γκρεμού, δυο μέρες στο σκοτάδι, χωρίς ρεύμα και ειλικρινά το ψυγείο τελείως άδειο, τα 52 ζωάκια να με κοιτάνε στα μάτια, τρεις μέρες χωρίς απολύτως καθόλου φαΐ.
Εγώ απλά δεν έχω να φάω με τα σκυλάκια και τα γατάκια, έτσι απλά και ζήτησα βοήθεια από τους φίλους μου, έτσι απλά κι αθώα.
Η ανταπόκριση ήταν τεράστια.
Είναι καλοί οι άνθρωποι. Απίστευτα καλοί, ψυχούλες.
Εγώ άνθρωποι, βοήθεια ζήτησα.

Το ΑΚΟΥΤΕ; Β Ο Η Θ Ε Ι Α !!!!!
Όχι ζητιανιά.
Βοήθεια για να με υποστηρίξουν, για να με ενισχύσουν, για να με προστατεύσουν, για να με ανακουφίσουν.
Ναι, περισσότερο ήταν μια έκκληση για προστασία.
Γιατί είμαι ένας άνθρωπος που διατρέχει κίνδυνο .
Βοήθεια από τους φίλους μου. Κι ήρθαν εκατοντάδες άνθρωποι που δεν γνωρίζω από όλη την Ελλάδα και με βοήθησαν! Ξένοι!
Πολλοί που με αποκάλεσαν ΖΗΤΙΑΝΑ γνώριζαν με κάθε λεπτομέρεια την κατάντια μου. Γνωρίζω πολλούς!
Φαίνεται πως το απολάμβαναν.
Η ζωή μ’ έφερε σ´ αυτή την τετελεσμένη ολική καταστροφή και μη αναστρέψιμη δυστυχώς πολλούς μήνες τώρα και πάλι δυστυχώς για ακόμη ατέλειωτους μήνες, έως του χρόνου το καλοκαίρι, αν ο Θεός μας επιτρέψει να ξαναδουλέψουμε.
Είμαι ειλικρινής. Είμαι μία γυναίκα που έζησε με πολλή άνεση κάτω από την προστασία των γονιών της και για δεκαετίες ζούσε επίσης πολύ άνετα με τα τέσσερα παιδιά της, και χάρις στην καλή δουλειά της.
Κι ύστερα ήρθε το Δ.Ν.Τ. και η μεγάλη κρίση, η μεγάλη ύφεση και από το 2014 ζούμε άσχημα.
Όμως από τον περασμένο Φεβρουάριο με την καραντίνα λόγω κορονωϊού καταρρεύσαμε τελείως! Μας απαγόρεψαν να δουλεύουμε, να κάνουμε συναυλίες, επιδόματα δεν υπήρχαν για εμάς κι έφτασα στο σημείο να κινδυνεύω να βρεθώ στο δρόμο πεινασμένη.
Καταστράφηκα.
Ζάχαρη, μακαρόνια, φασόλια, φακές και καμιά σοκολάτα.
Μην μας ξεχνάτε.
Εμείς στην ψυχαγωγία και στον Πολιτισμό όπως το λένε, είμαστε εκατοντάδες χιλιάδες. Είμαστε πάρα πολλοί και ειλικρινά πεινάμε. Τόσο απλά. Πεινάμε.
Ένδεια, ανέχεια, στέρηση, δυστυχία, μιζέρια, εξαθλίωση.
Χωρίς κακομοιριά γιατί δεν μας πάει.

Η Ανεργία μας έφερε τη φτώχεια, τη στέρηση των αναγκαίων πόρων ζωής, των αναγκαίων αγαθών.
Η ανάρτησή μου ήταν κραυγή απόγνωσης που οι περισσότεροι που βρίσκονται στη ίδια θέση με μένα, θάθελαν νάχαν τη δύναμη να ουρλιάξουν σαν κι εμένα!
Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι είναι να παίζεις μήνες κρυφτό με το ρεύμα, με το νερό, που κι αυτό μας τόκοψαν δύο φορές πριν από λίγο καιρό και τρέχαμε να βρούμε λεφτά για να μας το ξανασυνδέσουν. Να είσαι συνέχεια στην τσίτα για να έχεις ένα μονάχα σακί τουλάχιστον για τα 22 σκυλάκια και φαγητό για τα 35 γατάκια, γιατί ποτέ, ποτέ, ποτέ δεν έχεις χρήματα και όλο αυτοσχεδιάζεις.
Κι αυτό ένα χρόνο τώρα, ένα ολόκληρο χρόνο, από πέρσι τέτοια εποχή το 2019 και λίγο νωρίτερα.
Ένα χρόνο παιδεύομαι μέσα σε μία συνεχή αγωνία!
Βέβαια πέρσι ήμουν όλο ελπίδα πως το καλοκαίρι 2020 θα έχουμε καλή δουλειά και θα ξεπλήρωνα τα αμέτρητα χρέη που συσσωρεύονταν.
Και θάχουμε να τρώμε καλά.

Αλλά ήρθε η θλιβερή σημερινή πραγματικότητα και όλα νέκρωσαν, όμως εγώ συνέχιζα το κρυφτούλι με την ΔΕΗ για τα τρία σπίτια το δικό μου και των παιδιών παρακαλώ πολύ, και βέβαια να ψάχνω και να βρίσκω χρήματα με μία συνεχή αγωνία, τα χρήματα για τα νερά, για τα τηλέφωνα, για το γκάζι, γιατί αυτοί οι τρεις τελευταίοι κόβουν τις συνδέσεις τους στη βδομάδα πάνω! Είναι ανελέητοι!
Διακανονισμοί, συχνά κόψιμο νερού και τηλεφώνου, και όλο τέτοια, μήνες αγωνίας, κυνηγητό ασταμάτητο με τηλεφωνήματα από όλους αυτούς τους δικηγόρους που αναλαμβάνουν τα χρέη, τους έμαθα απ´ έξω, και πάλι κάποιος να μου δώσει 50€ για να ψωνίσω για να φάμε και όλο τέτοια ασταμάτητα.
Τίποτ´άλλο η ζωή μου, όλο γύρω από τα χρέη, τους ατέλειωτους λογαριασμούς και τις απειλές διακοπών και πως να βρούμε για να φάμε. Τα ζωάκια, εγώ, αλλά και τα παιδιά που είναι ακριβώς στην ίδια φάση, χωρίς δουλειά.

Ένας συνεχής εφιάλτης που τον συνήθισα και που δεν τελείωσε φυσικά και θα συνεχίσει έως το καλοκαίρι 2021 και βάλε.
Όμως ειλικρινά ο πολύς κόσμος το κατάλαβε, γιατί οι περισσότεροι που μίλησα στο τηλέφωνο, ήταν κι αυτοί στριμωγμένοι. Όχι βέβαια τόσο πολύ όσο εγώ, αλλά στριμωγμένοι. Κι όμως με βοηθούν, με σακιά για τα ζωάκια και με τρόφιμα!
Συμπαράσταση. Η υλική και κυρίως ηθική στήριξη και βοήθεια στη δύσκολη για μένα περίσταση.
Αυτό με έχει ηρεμήσει, κάπως να ξεκουραστώ, να μην σκέφτομαι συνέχεια τα χρέη και τα λεφτά, τα λεφτά, πως θα βρω λεφτά να φάμε!
Ο κόσμος είναι καλός, πόσοι καλοί άνθρωποι υπάρχουν. Μου τηλεφωνούν και μου λένε τόσο ωραίες κουβέντες, ενθαρρυντικές, όλο αγάπη, όλο συμπόνοια. Ναι συμπόνοια που την έχουμε ανάγκη.
Έχω ανάγκη μέσα στη μοναξιά μου μία καλή κουβέντα, να νιώσω να μου χαϊδεύουν τη ψυχή μου.
Είμαι κι εγώ σαν τους εκατομμύρια δυστυχισμένους που ζουν μες στην αβεβαιότητα και την ανέχεια. Ίδια κι απαράλλαχτη.
Με την εκρηκτική μου ανάρτηση είδα ανθρώπους να μ’αγαπάνε. Εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ κι εσύ.
Χαίρομαι τόσο πολύ που υπάρχουν Άνθρωποι! Γιατί κι εγώ παλιότερα έχω βοηθήσει πολλούς πολλούς ανθρώπους, όταν μπορούσα. Πολλούς ανθρώπους.
Πρέπει!

Υπάρχουν όμως και οι κανίβαλοι, οι ανθρωποφάγοι, Θεέ μου τι είναι όλα αυτά που γράφουν με ύφος θηριώδη κι απάνθρωπο;
Τι απαίσια. Τι φρικτά. Τι αηδεία. Συκοφάντες! Καταριέμαι τους συκοφάντες!
Αυτά τα γραπτά και τα σχόλια χαρακτηρίζονται από απανθρωπιά κι αγριότητα, από έλλειψη σεβασμού προς τον ανθρώπινο πόνο.
Δεν τα διαβάζω, θα πάθω συγκοπή. Οι φίλοι μου μου αναφέρουν στα πεταχτά μέσες άκρες. Όλα τα πιάνω δυστυχώς…
(Ιεροσυλία να μου πετάνε με αναίδεια να πουλήσω το σπίτι του πατέρα μου.)
Όμως ο μπαμπάς τα διαβάζει και φοβάμαι πως δεν θα αντέξει άλλο. Σοβαρά το λέω, δεν είναι καθόλου καλά με όλα αυτά.
Πολύ πρόστυχο εκ μέρους σας να με συκοφαντείτε.
Η προστυχιά σας ξεπέρασε κάθε όριο!

Αν πάθει κάτι θα τους μηνύσω. Έχουν ρίξει πολλή λάσπη.
Με παρουσιάζουν σαν ένα τέρας που σκοτώνει τον πατέρα της. Που τον ξεφτιλίζει δηλαδή.
Αν δεν είχα απολύτως καμία βοήθεια από κανέναν αυτή τη βδομάδα που πέρασε, πώς θα ήμουν; Με τα 52 ζωάκια; Πώς;
Είναι τεράστιος ο πόνος να νιώθω τον πατέρα μου που παρακολουθεί να με κάνουν ρεζίλι όλα αυτά τα υποκείμενα και κατ´επέκταση τον ίδιον.
Αισχρός ο λόγος τους με τ´αρνητικά σχόλια, που προσβάλλει την ηθική και την αξιοπρέπειά μου, όλο ύβρεις και μικροπρέπεια.

*Ντροπή σας για τον Μίκη Θεοδωράκη!

Πολλοί ασχολείστε με τα πλούτη του πατέρα μου και τον προσβάλετε.
Γιατί ο πατέρας μου είναι ένας ποιητής, δεν ήταν ούτε έμπορας, ούτε επιχειρηματίας, ούτε εφοπλιστής, στόχος του στη ζωή του δεν ήταν τα χρήματα.
Κι εσείς τον σχολιάζετε για τα χρήματά του.
Ο στόχος στη ζωή του ήταν η δημιουργία της Τέχνης.
Η Τέχνη του ήταν μεγαλειώδης.
Και περισσότερο η αφοσίωσή του στον Αγώνα για λευτεριά απ´όταν ήταν έφηβος και τον βασάνισαν οι Ιταλοί στο υπόγειο της commandatura στην Τρίπολη, νεαρός τελοιόφοιτος του Γυμνασίου.
Περνώντας μετά από χρόνια αγώνων και μαχών, στα βασανιστήρια της Μακρονήσου.
Λίγο νωρίτερα στις εξορίες μέσα σε κακουχίες στην Ικαρία.
Κι έπειτα ήρθε η φασιστική Χούντα κι ήμουν κι εγώ κοντά του μικρό κοριτσάκι με τον μικρό μου αδελφό Γιώργο.
Πάλι ξανά ένας ανελέητος αγώνας στην Παρανομία. Τον πιάσανε.
Πάλι βασανιστήρια και απομόνωση στη Ασφάλεια στη Μπουμπουλίνας και στις φυλακές Αβέρωφ.
Ξανά εξορία στη Ζάτουνα μαζί κι οι τέσσερεις η μαμά, ο Γιώργος κι εγώ και ξανά μετά στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στον Ωρωπό.
Πάντα στον αγώνα και στην πάλη.
Την εποχή της Χούντας ο αντιδικτατορικός αγώνας στο εξωτερικό, γυρίζοντας όλη τη γη πόσες φορές, καταγγέλοντας μαχώμενος τη δικτατορία.
Πάντα αγωνίζεται για το καλό έως τις μέρες μας.
Ζήσαμε με πολύ πόνο και κακουχίες. Με φόβο, τρόμο και κίνδυνο.
Είστε γελοίοι λοιπόν να αναφέρεστε στα πλούτη ενός αγωνιστή και ενός πεφωτισμένου δημιουργού, τον μοναδικό στην χώρα μας.
Πρέπει να ντρέπεστε που αμαυρώνετε το όνομά του με τις εγκληματικές ανοησίες που γράφετε ανελέητα.
Αντί να καμαρώνετε που έχουμε για μας, εμείς οι Έλληνες, ένα τόσο λαμπρό παληκάρι, που πάλεψε για το δίκιο μας κι ακόμη παλεύει κατάκοιτος στο κρεβάτι του αιωνόβιος γλυκός καλός πατέρας.
Αντί να καμαρώνετε για το θεϊκό έργο του που εξυψώνει την Ελλάδα στα πέρατα της οικουμένης.
Αντί να είστε περήφανοι που έχετε την τύχη να ζείτε «την εποχή που έζησε ο Μίκης Θεοδωράκης»!
Αντί για αυτό, μέσω εμού προσπαθείτε να τον ρεζιλέψετε. Ποιόν; Το γίγαντα του αιώνα; Είστε χαζοί αλλά κι επικίνδυνοι!
Αν πάθει το παραμικρό ο πατέρας μου σας καθιστώ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ!
Έτσι και πάθει κάτι ο πατέρας μου, τη βάψατε!
Για το λόγο αυτό μην ξαναβάζετε στο βρωμερό σας στόμα, ανήθικοι, το όνομα του πατέρα μου!
Γιατί το λερώνετε. Είστε υπόλογοι, είστε υπεύθυνοι αν του συμβεί κάποιο κακό!
Αυτό μου λένε στο τηλέφωνο οι πολλοί καλοί ανθρώποι που μου τηλεφωνούν και μου συμπαραστέκονται!
Γιατί τον έχετε ΠΟΛΥ στενοχωρήσει. Ντροπή σας για τον Μίκη Θεοδωράκη.
Τώρα πολλοί από τους κανίβαλους απολαμβάνουν – προσβάλλοντας την αξιοπρέπειά του – την ανησυχία, την αναστάτωση, το άγχος του πατέρα μου, γιατί τους κατατρέχει ο Φθόνος.
Είναι δυστυχώς μία μερίδα ανθρώπων, φτηνοί, ευτελείς, χαμηλής ποιότητας άνθρωποι * ποτισμένες οι ψυχές τους από μίσος για τη μεγαλοσύνη του Θεοδωράκη. Κι από τον φθόνο φτάνουν στη ζηλοφθονία! Η ζήλια τους οδηγεί πάλι στο φθόνο για τη μεγαλοφυΐα του μπαμπά.
Και η ζήλεια τους φουντώνει όσο συνειδητοποιούν τη μεγαλοψυχία του!
Κι εφ´ όσον υπερέχει και πάντα θα υπερέχει ο μπαμπάς, η ζήλεια κι ο φθόνος θα παραμένουν οι δυο τους σύντροφοι.
Για τους ποταπούς αυτό που τους βασανίζει είναι αυτό που είναι ο μπαμπάς, κάτι που δεν θα είναι ποτέ οι ίδιοι.
Ο φθόνος και η ζήλεια τους πίκραναν πολύ τον μπαμπά μου.
Ο αξιοπρεπής πατέρας μου.
Αυτός που συμπεριφέρεται πάντα με σεβασμό στους άλλους, αποφεύγοντας τις απρέπειες, τις μικροπρέπειες όπως κάνουν συχνά οι διάσημοι σταρ.
Υπερήφανος, με ευγένεια ήθους, χωρίς καμία έπαρση. Ταπεινός.
Υπερήφανος, δεν επιτρέπει να τον υποτιμούν και δεν καταδέχεται τα άτομα που τον μειώνουν.
Αξιοπρέπεια, το αίσθημα της τιμής του.
Ευγενική και πολιτισμένη μορφή..
Είστε απωθητικοί.

Το υβρεολόγιό σας φανερώνει την αισχρότητά σας, την έλλειψη αγωγής, ίχνος λεπτότητας και καλών τρόπων.
Τα κωλογραπτά σας προκάλεσαν ζωηρή ανησυχία στον πατέρα μου, αναταραχή, έλλειψη ψυχικής ηρεμίας, ψυχική ανασφάλεια, αγωνία οφειλόμενη στα γραφόμενά σας. Όλα έχουν ταράξει τον πατέρα μου και είναι ανάστατος.
Ταράξατε την ησυχία, τη γαλήνη του.
Ανησυχώ, αισθάνομαι αγωνία για τον μπαμπά.
Σε λίγες μέρες κυκλοφορεί το βιβλίο μου «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» από τις εκδόσεις Ιανός.
Διαβάστε το για να μάθετε πραγματικά ποιοί είμαστε.

*Δεν τα διαβάζω. Με αηδειάζουν.

Τι θάλεγαν όλοι αυτοί οι κανίβαλοι αν χωνόμουν κάτω από τα σεντόνια του κρεβατιού τους και μύριζα αδιακρίτως τις κλανιές τους;
Μα δεν ντρέπονται οι αθεόφοβοι! Δεν έχουν τσίπα πάνω τους!
Πάνε να πεθάνουν τον πατέρα μου από την στενοχώρια του, γιατί κανιβαλίζουν, τρώγοντας τις σάρκες του, γιατί αυτός ο άνθρωπος πονάει, είναι μπαμπάς και αγαπάει και βλέπει να ξεσκίζουν την υπόληψη της πολυαγαπημένης του κόρη. Φοβάμαι πως δεν θ´ αντέξει. Και τότε…..
Αναρτώ τις ευχές, αλλά και τις κατάρες μου γιατί πολύ το παρατράβηξαν! Δεν θα επιτρέψω να κάνουν άλλο κακό στον μπαμπά μου! Να φοβούνται από εδώ και πέρα. Τα γκεμπελίστικα κωλοκείμενά τους είναι όλα δημοσιευμένα και με την υπογραφή τους.
Ο πατέρας μου δυστυχώς τα διαβάζει και χάνεται μέσα στη δυστυχία.
Εγκληματική παρενόχληση. Το λέμε bouling.
Θα τους πεθάνω! Οι αλήτες και οι αλήτισσες!
Πρόστυχοι, χυδαίοι, προκλητικοί, ανήθικοι.
Είστε άκαρδοι και σκληροί, αγενείς και προκλητικοί. Μάθετε τρόπους κι έπειτα πιάνετε μολύβι και χαρτί. Λίγο καλούς τρόπους με τους κατατρεγμένους. Αν ποτέ αποκτήσετε ευγένεια, καρδιά και είστε αλληλέγγυοι σε όλα τα ζωντανά της γης, ανθρωπάκια και ζωάκια, μας ξαναγράφετε. Αίσχος!
Έτσι αφανίζουν ανθρώπους με ήθος και τιμιότητα.
Αλλά δεν θα τους περάσει. Ως εδώ!
*Σχόλιο του μπαμπά κάτω από την ανάρτησή μου τη δεύτερη μέρα:
Δεν έχω φίλους. Δεν έχω χρήματα. Είμαι ξένος στη χώρα μου. Ξεχασμένο το ΠΑΜ η παρανομία, ο αγώνας, η Μπουμπουλίνας, η Ζάτουνα, ο Ωρωπός. Από όλους! Άραγε θα υπάρξει τάφος για μένα στη χώρα μου;

Μισώ τη ζωή!

*Βησιγότθος, Οστρογότθοι, Μαμελούκοι, Βάρβαροι, Άξεστοι.

Οι Οστρογότθοι και οι Βησιγότθοι έχουν απάνθρωπα αισθήματα, αναρτώντας εγκληματικά σχόλια και θανατηφόρα κείμενα. Ορδές Ταρτάρων ξεχύνονται στο διαδίκτυο. Από μακριά μυριάδες τα άλογα που φέρνουν τους κατακτητές και γράφουν ανακρίβειες, ψέματα, υπερβολές, ανόητα κουτσομπολιά. Επικίνδυνα όμως. Και να που ακούω τα ποδοβολητά, όλο πλησιάζουν οι καλπασμοί των αλόγων και με φέρνουν πιο κοντά, πιο κοντά στην αναμπουμπούλα. Σ´ αυτή την απέραντη έρημο των Ταρτάρων οι μυριάδες καβαλάρηδες θα έρθουν να μας κατακτήσουν, θα προσβάλουν την τιμή μας, την αξιοπρέπειά μας.
Μου προκαλείται δυσφορία, ένα αίσθημα δυσαρέσκειας απλώνεται στο μυαλό μου.
Είστε χυδαίοι, αγενείς, αδιάκριτοι. Παραβιάζετε τους κανόνες της ευπρέπειας.
Δεν ανέχομαι τις προσβολές σας. Θίγεται την τιμή μου, την υπόληψή μου, μιλώντας με άσχημα λόγια. Με προσβάλλατε μπροστά σε χιλιάδες κόσμο γράφοντας με ταπεινωτικά λόγια.
Βάρβαροι με έλλειψη ανθρωπιάς, ευγένειας, λεπτότητας. Απάνθρωποι, σκληροί με έλλειψη ευαισθησίας.
Σκληροί και άσπλαχνοι.
Αυτός ο φόβος απέναντι στους Ταρτάρους, όλο μεγαλώνει την αγωνία μου μήπως κάποτε αυτή η απέραντη διαδικτυακή ερημιά πλημμυρίσει από άγριους καβαλάρηδες και το μυαλό μου να κυριαρχηθεί από την βοή και την αρπαγή των χιλιάδων εισβολέων που θα πλημμυρίσουν την ψυχή και την καρδιά μου.
Θα είναι υπόλογοι αν πάθει τώρα κάτι ο πατέρας μου. Είναι υπεύθυνοι για τον διασυρμό μας που μπορεί να φανεί μοιραίος για τον πατέρα μου, 95 χρονών. Οι φρικτοί αυτοί άνθρωποι χοροπηδούν κουτσομπολεύοντας πάνω στα κορμιά μας, φτύνοντας πάνω στον πόνο και στη δυστυχία μας.
Γιατί είμαστε επώνυμοι και βρήκαν την ευκαιρία να απλώσουν το δηλητήριό τους!
Τιποτένιοι, ανάξιοι λόγου, μηδαμινοί, ασήμαντοι, πρόστυχοι!
Ήταν μεγάλη προστυχιά να γράψουν τόσα τερατουργήματα.

*Ευχαριστίες.

Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους τους ανθρώπους σπουδαίους και απλούς που μου συμπαραστάθηκαν στη δύσκολη αυτή στιγμή της ζωής μου.
Τον αγαπημένο φίλο μου Αρχιεπίσκοπο Τιράνων Αναστάσιο που μου έστειλε μήνυμα πως θα με προσέχει. Του εύχομαι γρήγορα να γίνει καλά. Μόλις έμαθα πως παίρνει εξιτήριο.
Ο Αναστάσιος είναι στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός και τον έφεραν μέσα σε κάψουλα, εδώ στην Αθήνα, δυο βδομάδες τώρα και είναι καλύτερα. Να τον έχει ο Θεός καλά.
Την αγαπημένη μου κυρία Μαριάννα Βαρδινογιάννη και τον κύριο Βαρδή Βαρδινογιάννη.
Τον Περιφερειάρχη μας κύριο Παναγιώτη Νίκα και την Αντιπεριφερειάρχη κυρία Αθηνά Κόρκα.
Την Μαρία Καλλίρη, Αντιδήμαρχο στο Δήμο μας Βέλου-Βόχας.
Αναφέρω μονάχα τους συνεργάτες-φίλους μου που μου πρόσφεραν με κάθε τρόπο βοήθεια, σακιά για τα ζωάκια, τρόφιμα για μένα, χρήματα. Συμπαράσταση με πάθος!

Νάναι καλά.

Τον Γιώργο Βάλαρη και τον Γιώργο Λυκιαρδόπουλο.
Την Πέγκυ Ζήνα και τον Γιώργο Λύρα.
Την Ελένη Βιτάλη.
Τον Παναγιώτη Πετράκη.
Τον Σπύρο Κουτσοβασίλη.
Τον Γιάννη Αρμουτίδη.
Τον Χρήστο Φωτίδη.

Ευχαριστώ όλους τους δημοσιογράφους που επικοινώνησαν μαζί μου και ήταν όλοι στο πλευρό μου! Ευχαριστώ που με παρουσίασαν με το αληθινό μου πρόσωπο και όχι σαν την παλαβή κόρη του Θεοδωράκη! Ευχαριστώ για την υποστήριξή τους. Γιατί κάλλιστα θα μπορούσατε κι εσείς να κανιβαλίσετε!
Την περασμένη Τετάρτη, δυο μέρες μετά το συμβάν, εκατοντάδες άνθρωποι μου τηλεφώνησαν και μου μιλούσαν με λατρεία, συχνά πολλοί έκλαιγαν και μου μιλούσαν με αγάπη. Ήθελαν όλοι να βοηθήσουν. Χιλιάδες, χιλιάδες οι καλοί άνθρωποι. Αγάπη. Και βέβαια για τον μπαμπά λατρεία.
Έως και το Σάββατο τα τηλεφωνήματα ήταν άπειρα. Κυριακή σταμάτησα να σηκώνω το τηλέφωνο. Έπρεπε να γράψω αυτά που γράφω.
Άπειρος είναι ο κόσμος που μου τηλεφωνεί, μου συμπαραστέκεται, με λόγια και αγάπη, με σακιά ξηρές τροφές, τρόφιμα και χρήματα.
Δεν μπορώ όμως να μην αναφέρω για τις ευχαριστίες τον Χρήστο Παπανικολάου, τον Αντώνη Γερασίμου, τον Ηλία Μπουντούρη, τον Πάνο, την Όλγα από την Ξάνθη, τον Ναπολέων, την Ειρήνη τη συμπεθέρα, την Λαοκρατία, τον Βασίλα, τον Πέτρο και την Πέπη, την Έμμυ και την Μάνια, την Χρύσα, την Ηλιάνα, την Γιούλη από την Λούτσα, τον Δημήτρη και την Ερμιόνη από το Αιτωλικό, τον Δημήτρη από τον Πύργο, την Μίκα από την Ρόδο, την Βάιο από την Πεντέλη, την Μακεδονία, την Σοφία από την μακρινή Αμερική, τον Φώτη από τον μακρινό Καναδά, τον Κωνσταντίνο από το Λουτράκι, τον Δημήτρη και την Μαριλίζα από την Κύπρο, τον Νίκο Νικολάου από την Κύπρο, τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, τον Χιλιανό φίλο μου Jaime Svart.

Την Άννα Παπαγεωργίου Πρόεδρο της Χορωδίας Ναυπάκτου.

Ευχαριστώ την υπεύθυνη για τα αδέσποτα του δήμου Μαραθώνα, κα Ελευθερία Χατζηγαβριήλ για τις υπέροχες συμβουλές της σχετικά με τα ζωάκια μου..
Και τον νέο μου φίλο Παναγιώτη Μήλα και τους Angels.

Ευχαριστώ τον φίλο μου Γιώργο Λιάνη. Όχι πως οι παραπάνω δεν είναι φίλοι μου. Όμως ο Γιώργος είναι αδελφός μου. Το ίδιο ειν´ αδελφός μου κι ο Παρασκευάς από τη Θεσσαλονίκη. Τον ευχαριστώ.

Τελειώνω με την μικρή μου φίλη Μαρίσια από την Σαντορίνη, που είκοσι χρόνια πριν χορεύαμε οι δυο μας ξέφρενα στην κουζίνα στο Κουκάκι, και που από την πρώτη μέρα έτρεξε και κατέθεσε 50€ με κωδικό στα ΑΤΜ, ήταν η πρώτη σωτηρία.

Ευχαριστήρια στους αγαπημένους κολλητούς μου:
στην Μαίρη Βιντιάδου που τρέχει σαν τρελή για να με βοηθήσει.
στον Τάκη Μουζάκη που τρέχει σαν τρελός για να με βοηθήσει.
Στον κολλητό μου Θοδωρή από την Αλμυρή που πολεμά με το σπαθί του για να με υπερασπιστεί θαρραλέα.
Στην Πέγκυ, το Πεγκουλίνι μου.
Στο Σοφάκι που είναι η επέκταση του μυαλού μου.
Στον Μιχάλη που είναι η άλλη επέκταση του μυαλού μου.
Στους δύο υπέροχους γιους μου Μίκη και Άγγελο που μάχεται για το δίκιο της μάνας του. Έχω ακόμη δύο…
*Κυριακή χαράματα.
Ο Μούργος με κοίταζε για πολλή ώρα με τα κίτρινα διαπεραστικά γυαλιστερά του μάτια και κούναγε συνεχώς την ουρά του. Σκούπιζα αφηρημένη και σκεφτόμουν στενοχωρημένη. 7:00 το πρωΐ. Ξημέρωσε πριν λίγο.
«Είσαι στενοχωρημένη;», με ρωτούσε.
Αχ Μούργο, πανέξυπνε, με κατάλαβες πως είμαι στενοχωρημένη! Τι έξυπνο σκυλί σκέφτηκα και γύρισα γύρω μου. Τριγύρω μου, σάστισα ήταν πάνω από δέκα σκυλιά και με κοιτούσαν επίμονα με την ίδια αδημονία, καθήμενα και στέκονταν όλα στα δυο τους μπροστινά πόδια και ολονών οι ουρές πηγαινοέρχονταν με νεύρο, αλλά με χαρά!
Όλα καταλάβαιναν τη στενοχώρια μου. Τι γλυκιά οικογένεια έχω! Πόσο δεμένοι είμαστε. Υποστήριξη. Συγκινήθηκα. Ανησύχησαν. Ανησυχούν.
Ν´αγαπάτε τα ζωάκια όλης της γης. Είναι πιο πολιτισμένα κι αγαπησιάρικα από τους ανθρώπους.

*Αποσπάσματα από μία Maria Orfanakos:

Σοκαριστικα απο το μενος και την χολη που εβγαλαν καποιοι στα σχολια τους.
Απο κει και περα πολυ πιθανον να εχει κανει κακη διαχειριση της περιουσιας που της αφησε ο πατερας της. Πολυ πιθανον τα εξοδα της να ειναι τεραστια λογω των πολλων ζωων που εχει.
Και ολα μαζι να την στοχοποιουν σαν το μαυρο προβατο της οικογενειας.
Κι εγω διαφωνω με τοσα ζωα οταν καποιος δεν εχει την δυνατοτητα να τα φροντισει η δεν εχει βοηθεια και απο αλλα ατομα, ωστε να γνωριζει πως εαν προκυψει κατι πως θα τα αναλαβουν.
Εαν καποιοι χρειαστουν βοηθεια να προωθησουμε τα ζωα της για υιοθεσιες ας επικοινωνησουν και μαζι μου να βοηθησω οπως μπορω, εστω και απο μακρια. Μπορω να βοηθησω. Αρκει και η ιδια να συνειδητοποιησει πως εφοσον δεν μπορει να τα φροντισει τοσα ζωακια θα πρεπει να βρουν καλα σπιτια εννοειται. Ουτε τοσο απλοικα οπως λενε καποιοι να φυγουν απο εκει, δηλ. να πανε που ? σε καταφυγια ζωα απο σπιτι ? τραγικο ειναι, η στον δρομο ?
Σιγουρα ομως ειμαι και κατα της ανθρωποφαγιας απο γνωστους συγγενεις και μη, και σιγουρα θα πρεπει η οικογενεια της να την βοηθησει.
Κι εγώ απαντώ:
Γιατί σας αφορά αυτό το ζήτημα; Ξέρετε την αλήθεια για να έχετε άποψη;
Πήρε κιόλας το δικαίωμα να σκέφτεται τι θα γίνουν τα σκυλάκια!
Ε ρε τι κόσμος Θεέ μου! Για ξεκουμπιστείτε από εδώ και παρατείστε μας. Αφήστε μας ήσυχους με τα προβλήματά μας και μην παρεμβαίνετε, πηγαίνετε στο σπιτάκι σας να μαγειρέψετε κάνα φαγητό.
Με ποιό δικαίωμα με βάζετε στο στόμα σας και με κρίνετε; Άντε στο διαόλο!
Δεν υπάρχει πιο πολιτισμένος τρόπος για να σας το πω πως ενοχλείται θανάσιμα, αει στα κομμάτια!
Έτσι και πάθει κάτι τώρα ο πατέρας μου σας καθιστώ υπεύθυνους! Ουαί κι αλίμονό σας!
Μάρτυρές μου όσοι διαβάζουν τα αηδειαστικά σας κείμενα και σχόλια και αναγουλιάζουν!
Γράφετε ό,τι πιο αισχρό, και κατινίστικο, ανακριβές και εγκληματικά πονετικό υπάρχει! Παλιάνθρωποι! Κανίβαλοι! Οστρογότθοι! Βησιγότθοι! Μαμελούκοι! Γκεμπελιστές φασίστες!
Ουστ απο δω! Υπάρχουν άνθρωποι με καρδιά και με αισθήματα, εκατομμύριοι που προσφέρουν την αγάπη τους και την καρδιά τους!
Σκουλίκια δρόμο από δω! Αρκετά με βρίσατε! Μας κουράσατε κουτσομπόληδες! Σας γράφω με το ίδιο ελεεινό σας ύφος γιατί μόνο έτσι καταλαβαίνετε, άθλια υποκείμενα!
Μήπως και να σας στείλω καμιά αγωγούλα;

*Ελένη Βιτάλη.
Ξεσπά μετά την εξομολόγηση της κόρης του Θεοδωράκη: «Κρεμάστε τη και πάντα άξιοι…»
*Ένα σωστό δημοσίευμα.
Αναψε και κόρωσε η δημοσιογραφία της πλάκας. Ακριτα, επιπόλαια χωρίς ίχνος ρεπορτάζ έκαναν viral τον διασυρμό ενός ανθρώπου. Φωτιές έβγαλαν τα πληκτρολόγια, όλοι ήξεραν, όλοι είχαν αποψάρα, όλοι δίκαζαν και καταδίκαζαν. Μέχρι που κυκλοφόρησε ράδιο αρβύλα ότι στις συναυλίες που έκανε επί χούντας στο εξωτερικό, αυτός λέει κοιμόταν σε σουίτες και το συγκρότημά του σε κουρελούδες. Σόρι που θα σας το χαλάσω αλλά υπήρξα αυτόπτις μάρτυς. Στα δεκαέξι μου χρόνια ο Μίκης με πήρε μαζί του σε μια περιοδεία που έκανε στη νότια Γαλλία και στο Παρίσι. Ούτε σε σουίτες κοιμόταν ο ίδιος (δεν τα γούσταρε κιόλας όλα αυτά), ούτε σε κουρελούδες το συγκρότημά του.
Μέναμε όλοι στο ίδιο ξενοδοχεία, τρώγαμε στο ίδιο τραπέζι, ήμασταν μια παρέα. Μάρτυρες η ορχήστρα του, ο Αντώνης Καλογιάννης, ο Πέτρος Πανδής και η Αφροδίτη Μάνου – η τελευταία μπορεί να το επιβεβαιώσει. Μίκη, άκου να τελειώνουμε. Μαθαίνω ότι είσαι τόσο πικραμένος από όλο αυτό, που θέλεις να φύγεις από την Ελλάδα. Δεν θα φύγεις, δεν θα πας πουθενά. Θα μείνεις εδώ που σε αγαπάμε. Και σε αγαπάμε με όλα τα σωστά και τα λάθη – γιατί εμείς βλέπεις είμαστε οι σούπερ αλάνθαστοι. Μίκη, η υστεροφημία σου θα αγνοήσει τις μικρότητες και θα καλπάσει στο μέλλον μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια μας. Σε αγαπάμε Μίκη. Κι όσοι σε γνωρίσαμε, σε αγαπάμε ακόμα πιο πολύ. Γιατί ευλογήθηκε ο δρόμος μας και συναντηθήκαμε, όχι μόνο με έναν σπουδαίο δημιουργό, αλλά με έναν άνθρωπο γεμάτο καλοσύνη και γενναιοδωρία ψυχής. Τα σέβη μου. Και τα φιλιά μου.
*Κι άλλο ένα σωστό μήνυμα:
Μαργαρίτα καλησπέρα.
Ελπίζω να είσαι ψυχολογικά καλύτερα.
Αυτή η ασθένεια μας έχει κλονίσει σωματικά και ψυχικά . Είμαστε άνθρωποι δραστήριοι και η αναδουλειά μαζί με την κλεισούρα εμένα ιδικά μου έχει προκαλέσει κατάθλιψη.
Μαργαρίτα επιθυμώ να σου γράψω όμως και ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ το οποίο είμαι σίγουρος πως θα εκφράζει όλους-ες τους φερέλπιδες, ανερχόμενους μουσικούς και τεχνικούς των μουσικών στεκιών, των Μπαρ, των γάμων, των πανηγυριών, των ταβερνών που προσπαθούσαν να επιβιώσουν με το άσημο μεροκάματο σε αυτούς τους μικρούς πολυχώρους. Εξέφρασες την κατάσταση που βιώνουν πάρα πολλοί συνάδελφοι καλλιτέχνες που τα ΜΜΕ δεν τους ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται για αυτούς. Πρόσφατα μου δόθηκε η εντύπωση από λεγόμενα αντιδημάρχων πως έχει πέσει γραμμή μετά την κατακραυγή του πρωθυπουργού με την Πρωτοψάλτη να σβήσουν όλοι από το χάρτη όταν μάλιστα όλοι αυτοί εκπροσωπούνται από ένα ξύλινο αριστερόστροφο συνδικαλιστικό όργανο.
Εύχομαι να ξεπεράσουμε γρήγορα με οποιονδήποτε τρόπο αυτή την κατάσταση και να ψάξουμε να βρούμε μια ηλιαχτίδα φωτός για να πάρουμε κουράγιο και να επιβιώσουμε . ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ
——————————————————————

*Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος

από το κρεβάτι στον Ευαγγελισμό μου είπε πως με στηρίζει και πως θα με φροντίζει, γιατί καταλαβαίνει σε πόσο επικίνδυνη κατάσταση βρίσκομαι. Αισθάνεται την απόγνωσή μου και είναι στο πλευρό μου κι ας είναι άρρωστος!
Επικοινωνεί και με τον πατέρα μου που βρίσκεται στο δικό του κρεβάτι στο σπίτι του. 90 και 95 χρονών. Εμψυχώνει ο ένας τον άλλον!

*Έλενα Ακρίτα.

Καλά δεν περίμενα να είσαι τόσο κουτσομπόλα! Έγινες κατίνα!
Εγώ που σε θαύμαζα πάντα πάντα από παιδάκι, διάβαζα πάντα όλα τα γραπτά σου.
Δεν σε θαυμάζω πια. Σε λυπάμαι. Κάνεις πολύ κακό στον πατέρα μου 95 χρονών, εσύ που γράφεις όλες αυτές τις αηδείες.
Συμπεριφέρεσαι μ´εμάς σαν πλύστρα.
Σε λυπάμαι για το χαμηλό επίπεδο που έχεις πέσει. Ή μήπως σε παρέσυραν;
Ανήκεις κι εσύ στην κατηγορία των κανίβαλων, ανθρωποφάγων!
Και κάτι ακόμη: δεν αγαπάς τον πατέρα μου.
Άσε εμένα, ποτέ δεν με αγάπησες.
Πόσα δεν λέω κακά στον κατάκοιτο πατέρα μου για να μην στενοχωριέται, ο οποίος γνωρίζει βεβαίως την κατάστασή μου, αλλά αδυνατεί να με βοηθήσει οικονομικά.
Τα δυσάρεστα δεν κάνει να τα λέμε σε γέρους ανθρώπους γιατί είναι πολύ αδύναμοι.
Δεν πρέπει να τους στενοχωρούμε έτσι ανήμποροι που είναι οι γέροι.
Ο γέρος άνθρωπος δεν αντέχει τις στενοχώριες.
«Είσαι καλά;», με ρωτάει η μανούλα μου.
«Καλά, καλά μαμά μου», της απαντώ κι αρχίζουμε πάντα τις πολύ παλιές μας ιστορίες.
Γιατί να την πικράνω;
Γράφοντας και σχολιάζοντας με αυτόν τον ελεεινό τρόπο την απλή ανάρτησή μου για βοήθεια από τους φίλους μου γιατί βρίσκομαι στο χείλος του γκρεμού, with a little help from my friends, ξεσκίσατε την πολλή άρρωστη καρδούλα του πατέρα μου και σας καθιστώ υπεύθυνους αν πάθει τώρα το παραμικρό!
Του κάνεις κακό! Εμένα πως να με βλάψεις; Είμαι power!
Όχι σ´εμένα που είμαι power!
Ανήκεις κι εσύ στη κατηγορία των κανίβαλων, ανθρωποφάγων…..
Αναξιοπρεπής, συμπεριφέρεσαι με απρεπή και ανάρμοστο τρόπο, με ποιό δικαίωμα αναφέρεσαι στα προσωπικά μου δεδομένα;
Η προσβλητική ανάλυσή σου με εξέθεσε δημοσίως.
Αντί να με κουτσομπολεύεις, δεν μου στέλνεις κανά σακί ξηρά τροφή, δεν στοιχίζει πάνω από 20€.
*Μηνύω υποβάλλω μήνυση σε όλους αυτούς που με διασύρουν στο διαδύκτιο και στα ΜΜΕ.
Θα σας κάνω αγωγή, ήδη έχουμε προχωρήσει με τον δικηγόρο μου. Θα σας ξεφτιλίσω.
Για συκοφαντία που με μειώσατε και με διασύρατε δημοσίως.
Εκδηλώσατε δε το μένος σας με απίστευτη σκληρότητα και απανθρωπιά.
Τα γραπτά που κυκλοφόρησαν εις βάρος μου είχαν ως αποτέλεσμα τη δυσφήμηση, τον διασυρμό, τη συκοφαντία.
Θα σας κάνω Αγωγή.
Για συκοφαντική δυσφήμηση.
Γιατί βλάψατε την τιμή μου και την υπόληψή μου. Αμαυρώσατε την εικόνα μου, τ´όνομά μου.
Προσβάλλατε την τιμή μου.
Και κάτι σοβαρό: όσοι κανιβαλίζουν να μην μου ξανααπαντήσουν γιατί επιβαρύνουν τη θέση τους!
Ήδη σας έχω ράψει από ένα κομψό κουστουμάκι, για τα χυδαία σχόλια και τις απαράδεκτες δημοσιεύσεις σας που παραβιάζουν τα προσωπικά μου δεδομένα.
Ας μην συμπληρώσω τα αποδεικτικά στοιχεία με τους νέους εμετούς σας.
Μήνυση για τον διασυρμό μου, για την προσπάθεια γελοιοποίησης μου δημοσίως, γιατί μου βλάπτετε την καλή μου φήμη, σπιλώνετε την υπόληψή μου.
Μήνυση για συκοφαντία για να με μειώσετε, να με διασύρετε δημοσίως.

*Ρεζίλι.

Με κάνατε ρεζίλι, θίγοντας την αξιοπρέπειά μου δημοσίως, με γελοιοποιήσατε, φτάσατε έως τον εξευτελισμό. Εκμηδενίσατε την αξιοπρέπειά μου μπροστά σε χιλιάδες κόσμο.
Μας ρεζιλέψατε με τα απαράδεκτα κείμενα που δημοσιεύσατε και διάβασαν εκατοντάδες χιλιάδες αναγνώστες, μας ντροπιάσατε. Προβήκατε στον δημόσιο εξετευλισμό μου και του πατέρα μου. Επιτιθέμενοι εναντίον μου και περιφρονώντας με, εξεφτελίσατε τον πατέρα μου, καθιστώντας τον εντελώς απροστάτευτο και φέρνοντάς τον σε δύσκολη και άβολη θέση, κάνοντάς τον να αισθανθεί ντροπιασμένος και ταπεινωμένος.
Με ρεζιλέψατε δημοσιεύοντας με δυσμενή σχόλια, λεπτομέρειες της ιδιωτικής μου ζωής.
Με ντροπιάσατε μπροστά σε όλους.
Αισθάνομαι τόσο άσχημα που νομίζω πως κανείς δεν με εκτιμά.
Με εξευτελίσατε.
Τι ρεζιλίκια είναι αυτά!

*Ζητιάνος, ζήτουλας.

Πρόσωπο που εκλιπαρεί για κάτι συχνά αναξιοπρεπώς.
Αυτός που παρακαλεί για κάτι με τρόπο φορτικό και εξευτελιστικό, που ζητά συνέχεια κάτι, συνήθως χρήματα και είναι όλο «δώσε και δώσε».
Είμαι λοιπόν τέτοιος άνθρωπος και δεν το ήξερα;
Ζητιανιά είναι για τους γονείς που ζητάνε χρήματα για το παιδάκι τους για να το σώσουν στην Αμερική από τον καρκίνο;
Είναι βοήθεια.
Ζητιανιά είναι όταν προσφέρουν ένα σακί ξηρά τροφή για τα σκυλάκια και για τα γατάκια;
Είναι βοήθεια.
Αλλά θέλουν να λένε ζητιανιά, όσοι έχουν αλλά δεν προσφέρουν από τσιγκουνιά!
Νάναι καλά οι άνθρωποι που βοήθησαν και έσωσαν τα παιδάκια και χάρις τα χρήματα που πρόσφεραν πήγαν σε Νοσοκομεία στο εξωτερικό. Οι γονείς τους δεν ζητιάνεψαν. Βοήθεια ζήτησαν και τους βοήθησαν οι άνθρωποι.
Αλλά δεν τους κατακρεούργησαν!
Τα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας για τους αδύναμους πολίτες, τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και τους άστεγους που έχουν ανάγκη, που δεν είναι σε θέση να εξασφαλίσουν αλλιώς την τροφή τους είναι ζητιανιά;
Είναι βοήθεια.

*ΟΧΙ, ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΖΗΤΙΑΝΑ, ΧΑ, ΧΑ, ΧΑ!

Επειδή μου έχουν πρήξει τα παπάρια οι κανίβαλοι, οι ανθρωποφάγοι, οι Οστρογότθοι, οι Βησιγότθοι, οι Μαμελούκοι, οι συκοφάντες και κινδυνεύει πλέον ο πολύ γέρος και άρρωστος πατέρας μου από το άρρωστο, σαδιστικό μυαλό τους και τους καθιστώ υπεύθυνους για ό,τι του συμβεί,
στέλνω παρακάτω την αλληλογραφία μου με το Υπουργείο Πολιτισμού, για να γνωρίζετε πως γνώριζαν πως ζητιάνα δεν ήμουν και δεν είμαι, αλλά μία πολίτης παγιδευμένη στη μοιραία κρίση που μας δέρνει και ζήταγα δικαιωματικά να έχουμε κι εμείς η Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης» ένα μερίδιο από τα εξαγγελμένα ανακουφιστικά μέτρα της Κυβέρνησης, απλά για να ζήσουμε κι εμείς και να μην πεθάνουμε της πείνας.
Αλλά κι αυτοί μ’ έγραψαν κανονικά, ούτε ένα ευρώ δεν λάβαμε, ούτε μία συναυλία δεν μας έδωσαν, όταν διαφήμιζαν με στόμφο τις 270 εκδηλώσεις του καλοκαιριού, ενώ σε άλλους έδωσαν, όπως στην Εστουδιαντίνα 14 συναυλίες, ενώ αριθμητικά ως μουσικό συγκρότημα έχουμε τον ίδιο αριθμό μουσικών πάνω στη σκηνή και καλλιτεχνικά είμαστε στο ίδιο επίπεδο.

Γνωρίζοντας δε πως έχω το βαρύ καθήκον της διαχείρισης όλου του έργου του Μίκη Θεοδωράκη θα θεωρούνταν αυτονόητο πως το υπουργείο Ποκιτισμού συνεργαζόταν με μένα και είχε αγαθές σχέσεις.

Τίποτα από όλα αυτά. Είμαι ανύπαρκτη για όλους αυτούς.
Δημοσιεύω τις τρεις επιστολές που έστειλα στην υπουργό Πολιτισμού και κοινοποίησα στον πρωθυπουργό και στον υπουργό Εσωτερικών, από τις 24 Μαΐου έως τις 17 Οκτωβρίου 2020.

Τις έστειλα στον συμπαθέστατο κατ´εμέ πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη και στην επίσης συμπαθέστατη κατ´εμέ υπουργό Πολιτισμού κ. Λίνα Μενδώνη.
Η κυρία υπουργός απήντησε μονάχα στη δεύτερή μου επιστολή.
Όμως δεν θάπρεπε εδώ και μια βδομάδα να μου τηλεφωνήσει και να μου συμπαρασταθεί η συμπαθεστάτη κυρία Μενδώνη και όλοι οι άλλοι εφ’ όσον γνωρίζουν το πρόβλημά μου και κατ´ επέκταση το πρόβλημα όλων των μελών της Ορχήστρας «Μίκης Θεοδωράκης», μουσικών, τεχνικών, υπεύθυνους της παραγωγής.
Και ενώ παρακολουθείτε το ξέσκισμα μου, με αφήνετε να με ρεζιλεύουν και να μ´ αποκαλούν ζητιάνα, ξεφτίλα, καταχρήστρια!
13-9-20, στην επιστολή που μου απηύθυνε η υπουργός, γράφει μεταξύ άλλων:
«Τέλος όσον αφορά στην Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», σας γνωρίζω ότι το Υπουργείο Πολιτισμού έχει προγραμματίσει την στήριξή της μέσω εκδηλώσεων τους χειμερινούς μήνες με την συμμετοχή της Ορχήστρας.
Αναμένουμε να οριστικοποιηθούν τα υγειονομικά πρωτόκολλα, δεδομένου ότι οι εκδηλώσεις θα πραγματοποιηθούν σε κλειστούς χώρους, για να συγκεκριμενοποιήσουμε το πρόγραμμα.»
Οπότε με κορόϊδεψε; Πως το λένε αυτό; Πλήρη αδιαφορία, κρυφτούλι; Μα να μην μου απαντούν ποτέ; Αθλιότητα!
Μου λέει ψέματα τελικά. Γιατί διαδικτυακές θεατρικές παραστάσεις επιχορήγησαν πρόσφατα. 41!
Κάποια σχόλια στο διαδύκτιο σχετικά με εμένα αναφέρονται στο ότι, «γιατί να ζητάω βοήθεια στο face book και δεν απευθύνομαι στο ΥΠΠΟ!»
Ιδού λοιπόν η τίμια προσπάθειά μου, από μήνες παλιά, που χάθηκε όμως μέσα στα κύματα του πελάγους!
Στέλνω κι εγώ τις επιστολές. Έχω κάθε δικαίωμα να τις δημοσιοποιήσω ως Ελληνίδα πολίτης, μιας και απευθύνομαι σε δημόσιους λειτουργούς.

ethnos