Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
“Ρώτησα γιατί με άφησαν αλλά οι γονείς μου νόμιζαν ότι θα είναι για μικρό χρονικό διάστημα. Δυστυχώς πέρασε πολύς χρόνος, εγώ είχα συνηθίσει με τη θεία και τον θείο μου, και με μεγάλωσαν με πολλή αγάπη και τρομερή φροντίδα. Αν δεν ήταν εκείνοι δεν θα ήμουν αυτός που είμαι σήμερα. Δεν πήρα ποτέ απάντηση για το τι συνέβη. Προσπάθησα να βρεθώ με τον πατέρα μου να μάθω τελικά τι είχε γίνει, κανείς δεν μου έδινε μια απάντηση”, ανέφερε.
“Όταν ήμουν 14 ετών αποφάσισαν οι γονείς μου ότι έπρεπε να επιστρέψουν στο Λονδίνο. Πήγα να μείνω μαζί τους για λίγο διάστημα αλλά δεν μπορούσα μέσα μου να το αντέξω. Τους έχω συγχωρέσει. Δούλεψα πολύ, πήγα σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους, γινόταν αυτό μέχρι τα 20- 21 μου. Ούτε ο αδερφός μου δεν είχε απάντηση να μου δώσει. Θεωρούσα ότι εκείνος ήταν το τυχερό παιδί, ότι πήραν τον αδελφό μου και άφησαν εμένα, αλλά τελικά ήμουν πολύ τυχερό παιδί γιατί αυτοί οι άνθρωποι μου έδωσαν τον καλύτερο τρόπο εκπαίδευσης στη ζωή” τόνισε.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε στη φορά που ο πατέρας του τον είδε σε μια παράσταση στο Λονδίνο: “Πίστευα ότι θα τρέξει και θα με αγκαλιάσει και θα μου πει ότι είναι περήφανος για μένα αλλά τελικά δεν συνέβη τίποτα από αυτά. Ήρθε και μου είπε απλά ήσουν καλός αγόρι μου. Μέσα μου με έχει στεναχωρήσει πάρα πολύ. Ο πατέρας μου έλεγε ότι μας πιστεύει, μας αγαπάει, αλλά δεν είχε τον τρόπο έκφρασης. Έχω κλάψει πολύ για τον πατέρα μου. Πέθανε στα 67 του από καρδιά, ενώ εγώ είχα παράσταση εκείνη την ημέρα στο Λονδίνο. Η μητέρα μου ζει, εκείνη τη συγχώρησα πολύ πιο νωρίς από ό,τι τον πατέρα μου”. Μάλιστα κοίταξε την κάμερα και της έστειλε ένα μήνυμα: “Καλή χρονιά, να είσαι πάντα καλά. Σε αγαπάω πολύ, ξέρω ότι έχεις θυσιάσει πάρα πολλά στη ζωή σου για μένα και ας αφήσουμε ό,τι αρνητικό έχει συμβεί στο παρελθόν και να βλέπουμε το μέλλον με θάρρος και αγάπη”.
enikos
