ΜΕΤΕΩΡΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ – Της «Σοφίας» τα καμώματα

Είναι γεγονός ότι ο συνδυασμός πυκνής χιονόπτωσης και ιδιαίτερα χαμηλών θερμοκρασιών, της «Σοφίας», οδήγησε σε πολύ «ζόρικες» μάχες με το χιόνι και τον πάγο όχι μόνο στα ορεινά χωριά μας αλλά ακόμη και μέσα στη Καλαμπάκα. Ήταν όμως το χειρότερο κύμα κακοκαιρίας των τελευταίων ετών; Όχι, σε καμία περίπτωση. Από το 2007 που γύρισα και ζω μόνιμα στη Καλαμπάκα, εργάζομαι ως μηχανικός σε σταθμούς κινητής τηλεφωνίας. Έζησα έντονα, και θυμάμαι απ’ έξω, τον χειμώνα κάθε χρονιάς. Ούτε σαν τον Γενάρη του ’17 ήταν, ούτε σαν τον Φλεβάρη του ’12, ούτε σαν το χειμώνα του 2009. Εκείνα τα κύματα κακοκαιρίας ήταν πραγματικά δύσκολα. Κι’ όμως η εικόνα του φετινού χειμώνα, στην πόλη μας και τα χωριά μας, είναι η πιο απογοητευτική που θυμάμαι.
Είναι καλό, θαρρώ, να γράψω για αυτά που βίωσα τις τελευταίες μέρες, έχοντας ως μέτρο σύγκρισης την ευρύτερη περιοχή όπου δραστηριοποιούμαι. Πριν 4-5 μέρες πήγα για δουλειά στη Πύρρα Τρικάλων ένα χωριό σχετικά κοντά στο Περτούλι. Σε υψόμετρο 1200 μέτρων, στις δέκα το πρωί, οι δρόμοι ήταν ανοικτοί και μπορούσες να κινηθείς με ασφάλεια.Φυσικά οι οδηγοί ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί τηρώντας προληπτικά τα απαραίτητα μέτρα προστασίας. Την ίδια στιγμή στη Καλαμπάκα και το Καστράκι γινόταν το «έλα να δεις». Δρόμοι κλειστοί, ακόμη και μέχρι τις προμεσημβρινές ώρες, τα αυτοκίνητα να ανεβοκατεβαίνουν χωρίς αλυσίδες στα Μετέωρα, Ι.Χ. και λεωφορεία να «διπλώνουνε» στο δρόμο. Μέσα σε ένα, κατά τα άλλα, προστατευμένο Μνημείο. Προχτές το βράδυ βγήκα με δύο φίλους για μια μπύρα. Οι τελευταίοι επισκέπτες των γιορτών προσπαθούσαν να ισορροπήσουν δίπλα μου πάνω στα παγωμένα πεζοδρόμια. Άλλοι, πιο θαρραλέοι, περπατάγανε κατά μήκος του οδοστρώματος της καθαρισμένης πλέονκεντρικής οδού μας. Αυτοί βέβαια, κινδύνευαν να παρασυρθούν από τα «σούπερ θορυβώδη καιφτιαγμένα» αυτοκίνητα συνδημοτών μας,που έχουν την ψευδαίσθηση ότι η οδός Τρικάλων είναι πίστα για πρωτάθλημα φόρμουλας ένα. Κάτοχος καφετέριας έβγαλε το υπερπολυτελές του τζιπ και για μόστρα το πάρκαρε έξω από το μαγαζί του, μισό μέτρο μακριά από το πεζοδρόμιο εμποδίζοντας σε μεγάλο βαθμό τα διερχόμενα εκχιονιστικά να κάνουν τη δουλειά τους. Χθες το πρωί βγήκα για δουλείες στο κέντρο της πόλης. Μπροστά στα μάτια μου, στο ύψος της κεντρικής πλατείας, συμπολίτης μας έπεσε στο παγωμένο πεζοδρόμιο, χτυπώντας σοβαρά το γοφό του. Κατά τα άλλα,ψευδό – επικοινωνιακές φωτογραφίες με τοπικούς άρχοντες να μοιράζουν σακιά με αλάτι κάνανε την εμφάνιση τους στα τοπικά ΜΜΕ. Ίσως να το είχαν για να παστώσουν τίποτε κρέατα ή να φτιάξουνε τυρί, γιατί στα πεζοδρόμια ακόμη και στο κέντρο της Καλαμπάκας δεν έπεσε ούτε κόκκος αλατιού, είναι ακόμη γυαλί και έχουν περάσει ήδη πέντε ημέρες από την τελευταία χιονόπτωση. Καλά, για τα ορεινά χωριά μας, ας μην γράψω καλύτερα για το πώς μπορεί να αισθάνονται οι κάτοικοι τους, που βρίσκονται στο έλεος του καιρού.Φτάσαμε σε σημείο, να πληρώνει πρόεδρος κοινότητας από την τσέπη του (και τον τιμά αυτή του η ενέργεια), για να μισθώσει μηχάνημα να ανοίξει το δρόμο του χωριού. Κατά τα άλλα, λειτούργησε ικανοποιητικά ο μηχανισμός του Δήμου μας, φρόντισε να δηλώσει ο δήμαρχος μας, με τον κ. Σακελλαρίου να του κάνει πλάτες, ουσιαστικά υποστηρίζοντάς τον! Τα μικροπολιτικάντικα τερτίπια τους ακόμη και τώρα δεν έχουν τελειωμό. Οφείλω να υπενθυμίσω και στους δύο τη σχετική και επίκαιρη ρήση του σύγχρονου Γερμανού φυσικού, Χάιζενμπεργκ:Είναι ολέθριο να επαναπαύεται κανείς πάνω στις δάφνες του. Είναι σαν να κοιμάσαι πάνω στο χιόνι. Σε παίρνει ο ύπνος και πεθαίνεις.
Εδώ θα πρέπει να ξεκαθαριστεί κάτι πολύ σημαντικό που ισχύει σε όλα τα θέματα του δήμου. Η αναλγησία και η μη προσφορά έργου από την εκάστοτε δημοτική αρχή σε καμιά περίπτωση δεν αντικατοπτρίζουν την ποιότητα εργασίας των εμπλεκόμενων εργαζομένων, η οποία μπορεί να είναι άριστη. Για την κακή τροπή που μπορεί να πήρε ένα έργο του Δήμου, δεν ευθύνεται ο μηχανικός που εκπόνησε μία αξιέπαινη μελέτη ή ο ηλεκτρολόγος που εργάστηκε υποδειγματικά. Για την προχειρότητα της αντιμετώπισης του χιονιά, δεν ευθύνονται οι χειριστές των εκχιονιστικών μηχανημάτων που παλεύουν, μέσα σε δυσμενείς συνθήκες, ολόκληρη την μέρα, αλλά ο κακός σχεδιασμός και εκτίμηση των τοπικών αρχόντων. Το ψάρι βρωμάει, πάντα, απ’ το κεφάλι.
Τι πάει να πει,δεν υπάρχουν χειριστές; Γνωρίζω συνδημότες μας, άψογους χειριστές, που μπορούν ανά πάσα στιγμή να συνεργαστούν με την δημοτική αρχή. Τι πάει να πει, δεν υπάρχουν μηχανήματα;Να αγοράσουμε μηχανήματα. Και αν ένα εκχιονιστικό είναι ακριβό,μπορούμε να ενισχύσουμε την εργαλειοθήκη μας, μεμερικά αποσπώμενα μαχαίρια αποχιονισμού για 4×4 πικάπ αυτοκίνητα του δήμου ή και εθελοντών. Κοστίζει μόλις, χίλια ευρώ το ένα, όσο δηλαδή και το τελευταίο«τραπέζωμα», που μας χρέωσε ο δήμαρχος.Με αυτή την έξυπνη κίνηση θα καθαρίζαμε πολύ πιο γρήγορα και αποτελεσματικά τους αστικούς δρόμους της Καλαμπάκας και του Καστρακίου, ενώ ταυτόχρονα θα αποδεσμεύαμε μεγάλα εκχιονιστικά μηχανήματα ώστε να επωφεληθούν τα ημιορεινά και ορεινά χωριά μας. Λύσεις πάντα υπάρχουν. Όρεξη για πραγματική προσφορά, υπάρχει;
Λυπάμαι, που τα συνεχή μας παθήματα, ως λαό, δεν μας γίνονται μαθήματα. Εξοργίζομαι, που φρικτές τραγωδίες όπως η πρόσφατη πυρκαγιά στο Μάτι, δεν μας δίδαξαν ότι έχουμε την υποχρέωση να μεριμνούμε για την πολιτική προστασία όλων των συνδημοτών μας. Πόσο μάλλον όταν επωμιζόμαστε και την ευθύνη της προστασίας των μοναχών και επισκεπτών μας, μέσα και γύρω από το Μνημείο μας. Για όλα τα παραπάνω έχουμε, άπαντες, μερίδιο ευθύνης. Ας μην το λησμονούμε αυτό. Η δημοτική αρχή ενός τόπου δημιουργείται κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν των δημοτών της.
Φιλοδοξώντας, να παίξω για λίγο, το ρόλο της ανύπαρκτης υπηρεσίας πολιτικής προστασίας του τόπου μας, παραθέτω επιγραμματικά, αν και,μάλλον άτεχνα, τα εξής:
Αφήνουμε μία βρύση, κατά τη διάρκεια της νύκτας, λίγο ανοικτή. Αν και πάλι παγώσουν οι σωλήνες, μεειδικό φλόγιστρο (ή και απλό γκαζάκι υγραερίου) ζεσταίνουμε για λίγα λεπτά τα μέρη των σωληνώσεων που βρίσκονται στις δυσμενέστερες, θερμοκρασιακά, θέσεις.Κατά την οδήγηση σε χιονισμένο ή παγωμένο οδόστρωμα πρέπει να είμαστε διπλά προσεκτικοί. Διατηρούμε σταθερή και χαμηλή ταχύτητα αποφεύγονταςτα απότομα φρεναρίσματα και επιταχύνσεις. Προτιμούμε το αυτοκίνητο μας να «κόβει» από τις στροφές του κινητήρα, επιλέγοντας χαμηλότερη σχέση στο κιβώτιο ταχυτήτων. Αποφεύγουμε να αφήνουμε το χειρόφρενο τραβηγμένο. Αν το παρμπρίζ είναι γεμάτο χιόνι, το καθαρίζουμε με το χέρι, αλλιώςοι υαλοκαθαριστήρες κινδυνεύουν να σπάσουν. Σε περίπτωση στρώματος πάγου σε αυτό, χύνουμε ένα μπουκάλι νερό που να βρίσκεται σε θερμοκρασία δωματίουκαι σε δευτερόλεπτα το παρμπρίζ θα καθαρίσει. Δίνουμε πάντα προτεραιότητα στους πεζούς και σε βαρέα αυτοκίνητα και ποτέ δεν δυσχεραίνουμε το δύσκολο έργο των χειριστών μηχανημάτων αποχιονισμού. Καθαρίζουμε το χιόνι έξω από τα σπίτια μας,δημιουργώντας διαδρόμους όπου θα συνδεθούμε με τους γείτονες. Καθαρίζουμε το χιόνι στο μέρος του πεζοδρομίου που μας αναλογεί.Με αυτό τον τρόπο στηρίζουμε την δημοτική αρχή να δώσει βάροςσε σημαντικότερα πόστα ευθύνης. Προτιμούμε φτυάρια πλαστικά ή αλουμινίου, έχουν μικρό βάρος και ταυτόχρονα δεν «στομώνουν» εύκολα από το χιόνι. Προμηθευόμαστε έγκαιρα ένα – δύο τσουβάλια αλάτι από τον δήμο. Ασφαλώς θα πρέπει να έχει προνοήσει να ταπαρέχει στους δημότες του.
Ας οργανωθούμε λοιπόν, γιατί μπορεί η «Σοφία» να έφυγε, ο «Τηλέμαχος» όμως, ζυγώνει…
Θα αποτελούσε ευχάριστη, αν και ουτοπική, έκπληξη, αν κάποιος της δημοτικής μας αρχής, αναλάμβανε,να ενημερώσει πληρέστερα τους συνδημότες μας, για αντίστοιχα ζητήματα, δείχνοντας έτσι, το προσδοκώμενοενδιαφέρον για το λαό των Μετεώρων.