Μπαμπά για σένα ..

Ζοφερή η νύχτα απόψε

Μια λάμψη σχίζει τον ουρανό.

Σταγόνες αλμύρας
αργοκυλούν στο πρόσωπο

καθώς σε αναζητώ μπαμπά μου.

Σαν σύννεφο λαχανιασμενο
προσπαθώ να σε αγκαλιάσω

Χέρια άυλα καίνε
εκλιπαρωντας

Αγκάθια στην καρδιά ανθίζουν οι θύμησες

λόγια ανείπωτα πνίγονται
σιωπές κραυγάζουν .

Ακούω την κελαριστη φωνή σου

συντροφιά του λυγμού μου παρηγορωντας με

Ζέφυρος που με αγκαλιάζεις τρυφερά

τις ώρες που η μοναξιά πυκνώνει γύρω μου

σαν ομίχλη μακροσκελής
ορρωδω για λίγο

Οξειδωμένες μνήμες σε άβατη γωνιά

σαν λόγχη στη ραχοκοκαλιά του νου.

Σε βλέπω στα μάτια των εγγονών σου

παρηγοριά βρίσκω στο γέλιο τους.

Τρία χρόνια που λάμπεις στο στερέωμα

γνώριμη η μορφή σου ,
της γνέφω

κοιτώντας τις στράτες του ουρανού

το άστρο σου ,καρφιτσωμενο αναγνωρίσιμο κοιτώ

συγνώμες ειπώθηκαν
πριν πετάξεις σαν το
διαβατάρικο πουλί

Το τελευταίο σου φιλί
στο μάγουλο χαραγμένο

βάλσαμο, ακριβό φυλαχτό
τροφοδοτεί την καρδιά μου

τα χέρια μου ευλόγησαν τα χείλη σου

δύναμη εμφυσωντας
στις δυσκολιες της ζωής μου.

Δάκρυ ,χαρές ,πόνος ζήσαμε αληθινά

οξύθυμος και τρυφερός μαζί

σαν την θάλασσα που απότομα φουσκώνει

χαϊδεύοντας μετά απαλά το ακρογιάλι

ατίθασος επαναστάτης στην καρδιά

περήφανος σαν αετός πετούσες

έδωσες γενναία, παλικαρίσια μάχη

το χέρι σου ένα και στιβαρό

ατσάλινη η γροθιά σου πάντα

βράχος σμιλεμένος από χρόνια

Σαν μικρό παιδί δάκρυζες ,
στην λέξη μάνα

την ζεστή αγκάλη της, στερήθηκες μικρός

κληρονομιά μας άφησες πολύτιμη

όλες τις αρετές σου
που γαλουχησες στο είναι μας

νόστος γλυκός ανεμίζει
στο πένθος της ψυχής.

Εις σε προστρέχω

Μου λείπεις

Ερατώ