Μύθος του Καιάδα: Οι Σπαρτιάτες δεν έριχναν άρρωστα παιδιά στη χαράδρα αλλά προδότες και εγκληματίες (φωτο)

Στον Καιάδα κατέληξε ο Αριστομένης, ο Ανδανιεύς, μαζί με πενήντα αιχμαλώτους.

Ο μύθος του Καιάδα – Αρχαία Ελλάδα: Η ανατροπή του μύθου

Ο Καιάδας ήταν σπηλαιοβάραθρο του τρόμου, το οποίο βρισκόταν κοντά στο χωριό Τρύπη. Τα περισσότερα οστά που βρέθηκαν εκεί, ήταν ανθρώπινα. Μάλιστα, οι περισσότεροι σκελετοί ήταν ανδρικοί. Η επικρατέστερη ερμηνεία ήταν πως το σπηλαιοβάραθρο χρησιμοποιήθηκε κατά τους Μεσσηνιακούς πολέμους για την καταδίκη εχθρών της Σπάρτης ή προδοτών σε θάνατο.

Εκεί, βρέθηκαν επίσης βέλη, δόρατα, λύχνοι, σιδερένιοι χαλκάδες και σιδερένια δεσμά. Έτσι, φαίνεται πως εκεί εκτελούνταν φυλακισμέμοι και αιχμάλωτοι. Θεωρούσαν πως έτσι η ψυχή δεν θα έβρισκε γαλήνη και θα ήταν αιώνια τιμωρία.

Ο μύθος του Καιάδα – Αρχαία Ελλάδα: Η αρχή του μύθου

Ξεκίνησε από τον Πλάτωνα στην «Πολιτεία». Έκανε λόγο για θανάτωση βρεφών σε βάραθρο. Επίσης, ίσως ταυτίστηκε με αναφορά του Πλούταρχου στο βίο του Λυκούργου για τους «Αποθέτες». Οι Σπαρτιάτες οδηγούσαν σύμφωνα με αυτή τα παιδιά τους σε επιτροπή γερόντων. Αν το πόρισμα ήταν αρνητικό, σήμαινε πως τα παιδιά τους δεν θα ήταν ικανοί πολίτες και οδηγούνταν σε βάραθρο.

Ο μύθος του Καιάδα – Αρχαία Ελλάδα: Οι εκτελέσεις των αιχμαλώτων

Ο Ηρόδοτος αναφέρθηκε σε εκτελέσεις αιχμαλώτων στη φυλακή και όχι στον Καιάδα. Η μυθολογία του Καιάδα φαίνεται να ξεκινά το 1904, έπειτα από έρευνα στο σπηλαιοβάραθρο. Τότε, συμπέραναν πως οι Σπαρτιάτες έριχναν στο γκρεμό νεκρά παιδιά, ενώ το 1956 αποδείχθηκε πως οι σκελετοί ανήκαν σε ανήλικους. Επίσης, μετά από έρευνες του 1980 και του 2003 αποδείχθηκε πως η Σπαρτιατική σκληρότητα περί Καιάδα ήταν λανθασμένη και πως ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας.