Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Η σχέση της Νατάσας Παζαΐτη με τον Κώστα Καραμανλή επισημοποιήθηκε στα τέλη του 1997. Ο γάμος τους έγινε τον Απρίλιο του 1998 στην Πρώτη Σερρών. Τον Ιούνιο του 2003 έγινε μητέρα των διδύμων, Αλέξανδρου και της Αλίκης. Είναι πρόεδρος του Αθηναϊκού Ορειβατικού Συλλόγου (ΑΟΣ).
Ο γάμος τους ήρθε σαν επιστέγασμα της 10ετούς γνωριμίας τους
Ο Κώστας Καραμανλής το καλοκαίρι του 1988 κάνοντας τα πρώτα του βήματα στην πολιτική είχε γνωρίσει τη Νατάσσα Παζαϊτη όταν η ίδια είχε προσφερθεί να δουλέψει εθελοντικά στο πολιτικό γραφείο του μελλοντικού τότε πρωθυπουργού στην οδό Τσιμισκή στη Θεσσαλονίκη.
Το αρχικό ειδύλλιο μετατράπηκε σε σοβαρή σχέση που κρατήθηκε μυστική έξω από τα φώτα της δημοσιότητας. Η Νατάσα Παζαΐτη εγκατέλειψε αργότερα το πολιτικό γραφείο του μελλοντικού συζύγου της και εργαζόταν σε κατάστημα με είδη δώρων. Τελειόφοιτος της σχολής Νηπιαγωγών η Νατάσα Παζαΐτη επισημοποίησε αργότερα τη σχέση της με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας με τον οποίο συζούσε τα τελευταία πέντε χρόνια .
Έκτοτε σύναψαν σχέση η οποία εξελίχθηκε σε αρραβώνα και τελικά σε γάμο στην Πρώτη Σερρών. Περισσότερα από 10.000 άτομα ήταν οι καλεσμένοι στον γάμο, οι οποίοι κατέκλυσαν την Πρώτη. Άφθονο τσίπουρο, παραδοσιακοί ακανέδες (λουκούμια) και διάφορα εδέσματα υπήρχαν στα εκατοντάδες τραπέζια που στήθηκαν στην πλατεία της Πρώτης Σερρών για τους χιλιάδες καλεσμένους του νιόπαντρου ζευγαριού Κώστα Καραμανλή και Νατάσας Παζαΐτη.
Όπως είναι γνωστό, το ζευγάρι ζει από τότε στη Ραφήνα, ενώ έχουν αποκτήσει δύο παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Αλίκη.
Δείτε το βίντεο από εκείνη την ημέρα
Το παρασκήνιο της γνωριμίας τους
«Ποια είσαι εσύ; Πώς σε λένε;» Όταν ο Κώστας Καραμανλής ζητούσε να μάθει το όνομα της γλυκιάς φοιτήτριας της Παιδαγωγικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, που βρέθηκε να προσφέρει εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο νέο πολιτικό του γραφείο στη Θεσσαλονίκη, το 1988, δεν περνούσε καν από το μυαλό του πού θα οδηγούσε αυτή η γνωριμία…
«Νατάσα» απάντησε δειλά η ψιλόλιγνη κοπέλα με τα ξανθά μαλλιά.
«Νατάσα; Ρωσικό όνομα σε γραφείο Καραμανλή;» ήταν η πρώτη αντίδραση του νεαρού τότε πολιτικού.
Το ολικό make over
Η Νατάσα υπέστη ολική αλλαγή πετώντας από πάνω της το χαρακτηρισμό «η αδερφή της κομμώτριας» που τη συνόδευε σχεδόν από το πρώτο λεπτό που γνωστοποιήθηκε ο δεσμός της με τον Κώστα Καραμανλή, από εκείνους που έκριναν πως «δεν ήταν της σειράς του». Έκανε στιλιστική στροφή 180 μοιρών: από αδιάφορα φορέματα και στιλιζαρισμένα κοστούμια με βαρετές βάτες που θύμιζαν μικροαστή κοπελίτσα των 90s, πέρασε θεαματικά στα κομψά ταγέρ (τολμώντας ακόμη και το… ριψοκίνδυνο σατέν) και αεράτα φορέματα. Η εντυπωσιακή μετάλλαξή της μάλιστα στάθηκε αρκετές φορές αφορμή η κυρία Παζαΐτη να βάζει (με πλάνα και φωτογραφίες της) τον ίδιο τον πρώην πρωθυπουργό σε… δεύτερη μοίρα αφού η ίδια τραβούσε τα φλας σαν μαγνήτης, αφήνοντάς τον στη… σκιά της.
Η πρώτη εντύπωση που προκαλούσε η Νατάσα σε εκείνους που τη συναντούσαν ήταν του κοριτσιού της επαρχίας, που έκανε τις κλασικές «μαμαδίστικες» επιλογές στο ντύσιμό της.
«Σφιγμένα», «σοβαροφανή» ταγέρ που σε καμία περίπτωση δεν κολάκευαν ούτε αναδείκνυαν τη λεπτή κορμοστασιά της και μαλλί-κοκοράκι, με άφθονη λακ, βγαλμένο από ελληνική βιντεοταινία του ’80. Στη γλώσσα των μετρ της μόδας: «Τα ρούχα της τη φόραγαν, δεν τα φόραγε».
Κάθε εμφάνισή της στο πλευρό του Κώστα Καραμανλή άρχισε να γίνεται η χαρά των φωτορεπόρτερ. Όχι όμως και της… αστυνομίας της μόδας που καραδοκούσε!
Και αυτό γιατί στα 90s η Νατάσα χρειαζόταν επειγόντως χείρα βοηθείας. Γιατί μπορεί να τη συνέκριναν με την πριγκίπισσα Νταϊάνα, όμως όλοι οι γνώστες του στιλ τόνιζαν πως το ντύσιμό της υστερούσε.
Πάντως, σε κάποιους Έλληνες έδειξε τυφλή εμπιστοσύνη, ακόμη και για την πιο σημαντική μέρα της ζωής της. Όπως στον Κώστα Φαλιάκο που είχε σχεδιάσει το λιτής γραμμής νυφικό που φορούσε περνώντας το κατώφλι της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής, στην Πρώτη Σερρών, στο πλάι του σημερινού πρωθυπουργού. Έχοντας τότε αρκετά κοντό καρέ -αλλά πάντα ξανθό- το μαλλάκι της, χαρακτηρίστηκε -κατά κοινή ομολογία- ένα απλώς συμπαθητικό κορίτσι.
Η κουπ, ακόμη και τα κραγιόν που επέλεγε από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα για οποιαδήποτε επίσημη ή κοσμική της έξοδο, έμπαιναν στο μικροσκόπιο των fashionistas και αναλύονταν ένα προς ένα. Η στιλιστική της μετάλλαξη, ομοίως. Όμως, κάθε χρόνο, η Νατάσα βελτιωνόταν.
Σιγά-σιγά εγκατέλειπε τα ασφαλή λευκά φορεματάκια -δεν τα πέταξε πάντως στο χρονοντούλαπο της ιστορίας- και τα αδιάφορα παντελόνια. Κάποιοι την επέκριναν. Μέχρι και «emotional beauty» (καθώς είχε αλλάξει το χρώμα των μαλλιών της τρεις φορές σε λιγότερο από ένα μήνα, προσθέτοντας σκούρες τούφες) την είχε χαρακτηρίσει ο φυσιογνωμιστής Γιώργος Κοτσαμπάσης μιλώντας προ καιρού στην «Espresso».
Πλέον, σύμφωνα με τη σχεδιάστρια μόδας Έλενα Δραγώνα που είχε αναλύσει εξονυχιστικά το στιλ της, ό,τι και αν φορά, το επιλέγει προσεκτικά. Από ένα μαύρο φόρεμα με «V», μέχρι ένα λαδί κοστούμι που είχε επιλέξει να φορέσει στην Αυστραλία και μια ροζ καμπαρντίνα που διάλεξε για να γευματίσει με τη σύζυγο του πρωθυπουργού της Σλοβενίας, η χειρουργός του Λαϊκού άλλαξε πολύ.
Ακόμη και με τον κλασικό χειρουργικό σκούφο και τη μάσκα δίπλα στον ασθενή της, όταν ήταν στο Λαϊκό, έκανε περήφανους τους… εστέτ. Κι εκείνοι την ευχαριστούν, ειδικά μια και πλέον επιλέγει σικάτα μίνι που τονίζουν τα γυμνασμένα πόδια της.
Ο Αλέξανδρος και η Αλίκη γεννήθηκαν στις 12 Ιουνίου του 2003, λίγο πριν ο πατέρας τους Κώστας Καραμανλής γίνει πρωθυπουργός της χώρας..
Τα δίδυμα παιδιά της οικογένειας
Τα παιδιά σήμερα είναι 17 ετών και με αφορμή τα χθεσινά γενέθλιά τους η μητέρα τους Νατάσα Παζαΐτη μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς της φίλους στο Instagram μία σειρά από τρυφερές φωτογραφίες των παιδιών της.
Η fake μάχη με τον καρκίνο και το κείμενο που διαψεύστηκε
Η Νατάσα Παζαΐτη πάντα ήταν μια γυναίκα με αξιοπρέπεια, ήθος, σεβασμό στο πρόσωπο του συζύγου της και πρώην Πρωθυπουργού, Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα και πάντα είχε μια πολύ εκλεπτυσμένη μορφή και παρουσία.
Ακολουθεί το κείμενο που κυκλοφόρησε ότι το είχε γράψει η ίδια άλλα διαψεύτηκε:
Ο καρκίνος ήταν ένα μόνο blackout στη ζωή μου
«Καρκίνος. Μια λέξη ταυτόσημη του φόβου και της αγωνίας.
Μια λέξη σκληρή, που καθορίζει τη ζωή, τις σχέσεις και την ανθρώπινη υπόσταση μας. Τίποτα στη ζωή αυτή, δεν μας προετοιμάζει επαρκώς, για να αντιμετωπίσουμε σε εμάς ή σε κάποιο δικό μας άτομο, μια τόσο σοβαρή κατάσταση όσο ο καρκίνος. Ο ψυχίατρος Victor Frankl που επέζησε από 3,5 χρόνια εγκλεισμού στο Άουσβιτς, αναφέρει το εξής: «Αν η ζωή έχει νόημα στη χαρά, τότε έχει νόημα και στον πόνο και στην αρρώστια, αρκεί ο καθένας να βρει αυτό το νόημα για τον εαυτό του». Αυτό το νόημα, ανακάλυψε και επαναπροσδιόρισε πάλι από την αρχή, η Χριστίνα. «Ένα black out, αυτό είναι μόνο», λέει και πίνει αργά το φρεσκοστυμμένο χυμό της.
Την κοιτάζω και απορώ με την ηρεμία που αποπνέει η μορφή της. Τα μάτια της αστράφτουν από αισιοδοξία και στα χείλη της βρίσκεται μόνιμα κρεμασμένο, ένα ολόφωτο χαμόγελο.
Αγωνίστηκε για καιρό, πάλεψε το σώμα της που την πολεμούσε και είναι σήμερα νικήτρια της ζωής.
-Θεωρούσα την ευημερία δεδομένη και ξαφνικά, σαν καταιγίδα στη μέση του πουθενά, με χτύπησε ο καρκίνος. Αισθάνθηκα την αβεβαιότητα που επιφέρει το άκουσμα αυτής της ασθένειας. Την αγωνία, την οργή. Κι ύστερα τον πόνο, τη φρίκη.
Που πάω τώρα, σκέφτηκα. Τι θα γίνει από δω και πέρα; Είμαι πολύ νέα για να είμαι μελλοθάνατη, κι όμως είμαι. Γιατί, Θεέ μου; Γιατί σε μένα, τώρα; Αυτό το αχανές γιατί, σερνόταν πάνω μου, μαύρο και απειλητικό, σφηνωμένο κάθε στιγμή στο μυαλό μου.
Ο καρκίνος είχε φτάσει σε 3ο στάδιο όταν αποφασίστηκε η μαστεκτομή.
Μήνες μετά την επέμβαση, δυσκολευόμουν ακόμα να συλλάβω τις αλλαγές στο σώμα μου. Δεν είχα χάσει μόνο το μαστό μου, αλλά και τη γυναίκα μέσα μου. Και φυσικά, ως παράπλευρες απώλειες, τα μαλλιά μου, τις βλεφαρίδες, τα φρύδια μου.
Φοβόμουν τους ανθρώπους, τα αδιάκριτα βλέμματα, τους ψιθύρους. Ντρεπόμουν να ομολογήσω πως έπασχα, κρυβόμουν.
Η περίοδος των θεραπειών ήταν η κάθοδος στην κόλαση. Όταν άνοιγε η πόρτα της χημειοθεραπείας ένιωθα απέραντα μόνη. Απροστάτευτη. Έτσι κι αλλιώς εκεί δεν χωρούν άλλοι. Είναι αυτός που πονά και οι πόνοι του. Το φάρμακο περνούσε μέσα μου και έκαιγε τη φλέβα μου και εγώ φανταζόμουν τον καρκίνο σαν ένα τεράστιο κόκκινο φίδι, που με είχε πιασμένη από το λαιμό και με έσφιγγε δυνατά, μέχρι να σταματήσω να ανασαίνω.
Πώς θα μπορούσα να του ξεφύγω;
Με είχε καταβάλει ο καρκίνος, αλλά πιο πολύ ο θρύλος που τον ακολουθεί. Η νοοτροπία μας απέναντι του, ο τρόπος που μάθαμε να τον φοβόμαστε, ακόμα και τα ονόματα που πλάσαμε για να τον καλύψουμε. Το θεριό, η κακιά αρρώστια, το σαράκι, η «επάρατη νόσος». Τότε συνειδητοποίησα πως ο καρκίνος μπορεί να είναι μόνο ένα πρόβλημα και όπως όλα τα προβλήματα, έπρεπε πρώτα να το αποδεχτώ για να το λύσω.
Για να τον νικήσω, έπρεπε να τον ονοματίσω, να τον κοιτάξω κατάματα δίχως να τον αφήσω να με τρομοκρατήσει. Όταν το κατάφερα αυτό, είχα ήδη τη μισή λύση. Παραδέχτηκα ότι έχω έναν εχθρό και ετοίμασα το οπλοστάσιο μου. Και εκεί που λίγο καιρό πριν, δεν υπήρχαν αισθήματα, παρά μονάχα κενό, ένα πηχτό σκοτάδι, ένιωσα σα να βρέθηκα ξαφνικά στο φως του ήλιου.
Ο διακόπτης είχε ανάψει. To blackout είχε τελειώσει. Τέρμα στην άρνηση, στο πένθος, στην οργή. Όλα στο on. Οn στη ζωή, στις μικρές στιγμές που της δίνουν αξία, on στην αισιοδοξία και στη θετική σκέψη.
Είχα κηρύξει εγώ τώρα πόλεμο μαζί του. Μου είχε στερήσει ένα μαστό, δεν θα του επέτρεπα να μου πάρει τη ζωή μου. Άλλαξα τα πάντα γύρω μου, εκτός από τους ανθρώπους που με αγαπούσαν. Έδωσα ιδιαίτερη προσοχή στη διατροφή μου και ξεκίνησα να κάνω όλα αυτά που αμελούσα να κάνω για μένα, καθώς πίστευα πως θα έχω αρκετό χρόνο μπροστά μου για να τα κάνω.
Ήταν λάθος αυτό το σκεπτικό και η εμπειρία μου με τον καρκίνο, με βοήθησε να καταλάβω τη σπουδαιότητα κάθε μέρας που κυλούσε.
Έμαθα πως κάθε μέρα είναι πολύ σημαντική, για να την σπαταλώ σε ασήμαντα πράγματα και έπαψα να αγχώνομαι για καταστάσεις και ανθρώπους που δεν μπορούσα να αλλάξω. Κάθε μέρα είναι και μια νίκη ενάντια στο θάνατο, συνεπώς έμαθα να τη ζω σαν γιορτή.Ο καρκίνος μου έδειξε επίσης, πόσοι και ποιοι με αγαπούν πραγματικά. Οι άνθρωποι που έμειναν δίπλα μου, είναι αυτοί που δε λύγισαν από την εικόνα μου, που δεν με κοίταξαν ποτέ με οίκτο. Αυτοί που μου κρατούσαν το χέρι όταν έκανα εμετό και άντεχαν τα ουρλιαχτά και τη θλίψη μου.
Ήταν πολύ σκληρό να με βλέπουν να ξεφτιλίζομαι, γιατί ο καρκίνος έχει την ιδιότητα να σε ξεφτιλίζει, αλλά, όταν πίστεψα ότι αυτό το πράγμα θα τελειώσει, όταν είδα πως είχα τη στήριξη των δικών μου ανθρώπων, τότε άντεχα κι εγώ μαζί τους. Αντλούσα δύναμη από την ενέργεια τους και έτσι το νίκησα, δε με νίκησε.
Η ζωή ποτέ δεν σταματά να μας δίνει μαθήματα και με τον καρκίνο, πήρα κι εγώ το δικό μου. Ευτυχώς ήταν μόνο ένα blackout.
Η διάψευση του κειμένου
Το κείμενο είχε δημοσιευθεί αρχικά στις 6/6/2015 από την ιστοσελίδα fylada.gr και η συντάκτρια ονομάζεται Νατάσα Καραμανλή, αλλά δεν έχει την παραμικρή σχέση με την σύζυγο του κ. Καραμανλή εκτός από την συνωνυμία. Κάποια ιστολόγια το αναδημοσίευσαν και χρησιμοποίησαν τη φωτογραφία της κ. Νατάσας Παζαΐτη – Καραμανλή. Αυτές τις μέρες, ξεκίνησε μια δεύτερη αναπαραγωγή του κειμένου και πάλι με την φωτογραφία της κα Παζαΐτη
Στην αρχική δημοσίευση συμπλήρωσαν:
«Αγαπητοί φίλοι και αναγνώστες της fylada.gr, σας ενημερώνουμε ότι ορισμένα site έκαναν αναδημοσίευση το παρόν κείμενο της κειμενογράφου μας Νατάσας Καραμανλή (ουδεμία σχέση με την σύζυγο του πρώην πρωθυπουργού) δίνοντας την λανθασμένη εντύπωση προς εσάς, πως αναφερόμαστε στην κα Νατάσα Καραμανλή, σύζυγο του κου Κωνσταντίνου Καραμανλή, πρώην πρωθυπουργού της Ελλάδος. Λυπούμαστε για οποιαδήποτε σύγχυση φέρουν τα συγκεκριμένα site, και ευελπιστούμε σύντομα να σταματήσουν τις αναδημοσιεύσεις αυτού του είδους».
Tα δημοσιεύματα έχει διαψεύσει και η σύζυγος του κ. Καραμανλή, Νατάσα Παζαΐτη μέσω της σελίδας στο facebook Κέντρο Μαστού Embio.
«Σήμερα αναρτήθηκε σε κάποια ιστοσελίδα άρθρο με τον τίτλο «Ο καρκίνος μου έδωσε το δικό του μάθημα ζωής». Το άρθρο, το οποίο περιγράφει την προσωπική εμπειρία μιας γυναίκας που καταπολέμησε τη νόσο, υπογράφει συντάκτρια της ιστοσελίδας, με το όνομα Νατάσσα Καραμανλή. Η απλή συνωνυμία της συντάκτριας του άρθρου με εμένα, καθώς και ο τίτλος του που παραπέμπει στην επιστημονική μου ιδιότητα, οδήγησε στην ταύτιση της υπογράφουσας με εμένα και στη μαζική αναπαραγωγή του άρθρου από άλλα sites αλλά και ιδιώτες.
Το ενδιαφέρον όλων μας για την καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού είναι δεδομένο. Το ενδιαφέρον κάποιων ανθρώπων για την επιστημονική μου τοποθέτηση είναι συγκινητικό. Όμως αυτή ακριβώς η επιστημονική μου ιδιότητα επιβάλλει να αποφεύγονται ακόμα και οι καλοπροαίρετες παρεξηγήσεις που μου αποδίδουν κείμενα που δεν είναι δικά μου.
Αναστασία Παζαΐτη
Γενική Χειρουργός – Χειρουργός Μαστού»
