Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Ο νέος κορωνοϊός απλώς προειδοποιεί ότι απαιτείται τάχιστα αλλαγή του κοινωνικού συστήματος για την αποτροπή του μοιραίου
Του ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΡΟΣΣΙΟΥ
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του συστήματος προπαγάνδας εντός και εκτός, με αφορμή το νέο κορωνοϊό, να προσανατολίσουν την Κοινή Γνώμη αποκλειστικά στο ευαίσθητο ζήτημα της Υγείας, εντούτοις δεν μπορεί να αποκρυβεί το καίριο ερώτημα που απασχολεί την υφήλιο: γιατί οι περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες της Δύσης έχουν καταρρεύσει αφού η αντίδρασή των ήταν η ενδεδειγμένη; Ποιο είναι το βασικό αίτιο της κατάρρευσης; Η απάντηση βγαίνει αβίαστα. Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποιημένη ιδεολογία που κυριαρχεί στα κοινωνικά συστήματα των περισσότερων χωρών. Η Ελλάδα για παράδειγμα, αντιμετωπίζει την πανδημία με ένα υπό κατάρρευση σύστημα υγείας και με μια κοινωνία κατεστραμμένη που ακολούθησε αυτή την εξελικτική πορεία. Δεν είναι τίποτε άλλο από τα αποτελέσματα της νεοφιλελεύθερης μετάβασης. Τι υποδηλώνει λοιπόν η συγκυρία που βιώνουμε; ότι η εποχή της κυριαρχίας του νεοφιλελεύθερου δόγματος της ελεύθερης οικονομίας και της παγκοσμιοποιημένης αγοράς, που προκάλεσε τόσες καταστροφές στον 20ό και 21ο αιώνα, τελειώνει ή οφείλει να λάβει τέλος. Και εξηγώ: Στις προ-καπιταλιστικές κοινωνίες η “αγορά” ήταν περιθωριακή, δεν ήταν η κυρίαρχη μορφή της κοινωνικής οργάνωσης. Η οικονομία ήταν πάντα ενσωματωμένη στην κοινωνία και περιοριζόταν από ηθικούς, συνήθεις κανόνες και πολιτικούς στόχους. Αυτό ανατράπηκε. Η λεγόμενη οικονομία της αγοράς είναι πλέον το κυρίαρχο εργαλείο της μετακαπιταλιστικής παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας και ο νεοφιλελευθερισμός η ιδεολογική της έκφραση. Όμως αργά ή γρήγορα θα αποκαλύπτετο η ολέθρια για το κοινωνικό σύνολο πρακτική αυτού του νέου οικονομικού φονταμενταλισμού. Και ήρθε ένας νέος κορωνοϊός και απέδειξε την εγκληματική για το κοινωνικό σύνολο πρακτική του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποιημένης αγοράς. Να σημειώσω ότι ο Α’ και ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος προκάλεσαν την κατάρρευση του κοινωνικού συστήματος του 19ου αιώνα, καταστρέφοντας ουσιαστικά τις τότε παγκοσμιοποιημένες ιδεολογίες: φονταμενταλιστική αγορά, φασισμός και διεθνιστικός κομμουνισμός. Για παράδειγμα, στην ΕΣΣΔ, η ιδεολογία της παγκόσμιας επανάστασης (Τρότσκι) ηττήθηκε και αντικαταστάθηκε από την έννοια του περιφερειακού σοσιαλισμού (Στάλιν). Το αντίστοιχο και στην περίπτωση της ελεύθερης οικονομίας της αγοράς. Από τη δεκαετία του 1970 ωστόσο, η έννοια του Νεοφιλελευθερισμού άρχισε να κυριαρχεί και εξακολουθεί ως σήμερα. Ο κόσμος είναι ενσωματωμένος σε μία μονάδα παραγωγής, σύνορα δεν υφίστανται και οι χώρες, ειδικά οι ασθενέστερες (Π.χ. Ελλάδα) έχουν χάσει την ικανότητα να ελέγχουν τις οικονομικές και κοινωνικές ροές στην επικράτειά τους.
Μετά το 2000 ειδικότερα στην Ε.Ε., εφαρμόζεται το δόγμα σοκ με στόχο την ταχεία αλλαγή των κοινωνικών συστημάτων στο όνομα μιας αποδοτικότερης οικονομίας. Απώτερος στόχος όμως είναι η αποικιοκρατική υποταγή όλων αυτών των ευρωπαϊκών και όχι μόνον κοινωνιών. Δεν ήταν παρά η επιβεβαίωση της κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Όμως, η κρίση του 2008 έδειξε όλον το παραλογισμό αυτού του συστήματος. Τα κράτη στερούνται μηχανισμών με τους οποίους μπορούν να μετριάσουν τις επιπτώσεις των εξωτερικών κραδασμών στις οικονομίες τους και η χρηματοπιστωτική κρίση εξαπλώθηκε παγκοσμίως με τη ροή των ψηφιακών πληροφοριών. Αυτή τη φορά, ένα άλλο τέρας εμφανίστηκε, του θανατηφόρου κορωνοϊού που προκάλεσε πανδημία. Για να κατανοήσουμε: προκειμένου να λειτουργήσει μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, είναι απαραίτητη μια μαζική κινητικότητα των ανθρώπων σε μια ευρύτερη περιοχή, η οποία ωστόσο είναι ταυτόχρονα ευνοϊκή και για την εξάπλωση του ιού. Τα συστήματα παραγωγής είναι αλληλένδετα και όταν ένας κεντρικός κρίκος αυτής της αλυσίδας σπάσει, βγει εκτός λειτουργίας, οι συνέπειες γίνονται αισθητές παντού. Ακριβώς όπως δεν έχουν την ικανότητα να καταστέλλουν οικονομικές κρίσεις, τα κράτη είναι ανίκανα να καταστέλλουν τις επιδημίες. Τα κατεστραμμένα συστήματα δημόσιας υγείας, ελέω της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, τα οποία έγιναν εμπορεύσιμο υλικό και ιδιωτικοποιούνται όλο και περισσότερο, δεν δύνανται να υπερασπιστούν την κοινωνία ενάντια στις μεγάλες επιδημίες, αλλά εξειδικεύονται περισσότερο στην αντιμετώπιση ασθενειών που απασχολούν τους έχοντες και κατέχοντες. Αυτό συνέβη στις χώρες του μεσογειακού νότου με την πανδημία, χώρες που πλήττονται από την οικονομική κρίση. Αντιθέτως, Κίνα και Ρωσία στη σύγχρονη μορφή τους, που δεν δέχτηκαν τα νεοφιλελεύθερα δόγματα, δεν κατέστρεψαν την ικανότητα των χωρών τους να αντιδράσουν αποτελεσματικά. Και το αποτέλεσμα είναι ορατό. Η Γερμανία από την άλλη πλευρά, που ελέγχει επιτυχώς την πανδημία, έχει διατηρήσει την κατάσταση αντίδρασης, αλλά καταστρέφοντας άλλους! Έχει ηγεμονική θέση στην ΕΕ και είναι ένας από τους λίγους που επωφελείται από αυτήν, σε βάρος των μεσογειακών χωρών ειδικότερα. Εν τέλει, ο νέος κορωνοϊός απλώς προειδοποιεί ότι απαιτείται τάχιστα αλλαγή του κοινωνικού συστήματος για την αποτροπή του μοιραίου. Το παλαιό ρηθέν: ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε (πεθαίνουμε) βρίσκει τώρα την απόλυτη εφαρμογή του.
Απόστολος Ρόσσιος
Δημοσιογράφος
