Trikala Day Καθημερινή Ηλεκτρονική Εφημερίδα των Τρικάλων
Τι θα κάνατε αν κάποιος εμπόδιζε το παιδί σας να κινηθεί στην πόλη του; Μια διδακτική ιστορία στη χώρα του “ωχ αδερφέ μου”.
Του Μάνου Χωριανόπουλου
Πριν λίγες (χρονιάρες) μέρες ένας πατέρας που έκανε βόλτα με τον γιο του στη Γλυφάδα αποφάσισε να μην υποχωρήσει, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τη νοοτροπία ενός Έλληνα γάιδαρου, ένδοξου απογόνου, ενδόξων προγόνων.
Ο γιος του βλέπετε είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο και σε αυτή τη χώρα αυτό αποτελεί έγκλημα με ποινή την απαγόρευση κίνησης στους δρόμους των ελληνικών πόλεων.
Όπως μαντεύετε ένας οδηγός είχε παρκάρει στη ράμπα πρόσβασης ΑμΕΑ, για λόγους ανωτέρας βίας. Οι λόγοι συνήθως είναι οι εξής:
“Καφέ με τα φιλαράκια”, “ψώνια με το μωρό”, “γύριζα τόση ώρα για να βρω πάρκινγκ”, “έλα μωρέ ποιος θα περάσει;”, “έλα μωρέ, χωράει το αμαξίδιο από δίπλα” και άλλα τέτοια.
Ο πατέρας λοιπόν, βλέποντας ότι δεν μπορεί να κάνει τη βόλτα με το παιδί του, για τους παραπάνω λόγους υψίστης εθνικής σημασίας, αποφάσισε να μείνει εκεί και να περιμένει τον γάιδαρο οδηγό να γυρίσει. Δημοσιοποίησε μάλιστα αυτό που έζησε και πραγματικά αξίζει να διαβάσετε την ανάρτησή του που είναι μάθημα αξιοπρέπειας.
Ενώ ο πατέρας περίμενε με το παιδί του, περαστικοί κοιτούσαν με συγκατάβαση και έφευγαν, άλλοι όμως έμειναν να περιμένουν μαζί του. Ο οδηγός κάποια στιγμή ήρθε, ψελλίζοντας ένα “συγγνώμη” και λέγοντας ότι “είναι βιαστικός και πρέπει να φύγει”. Σε λίγο εμφανίστηκε και ένα αστροπελέκι φίλη του, που δυσαρεστήθηκε από τις αποδοκιμασίες των συγκεντρωμένων, αλλά και ο ξάδερφος του οδηγού, ο οποίος ήταν μάλιστα έτοιμος για τσαμπουκά, καθώς δεν μπορούσε να αντιληφθεί γιατί τέτοιο μένος απέναντι στον γάιδαρο εξάδελφό του.
Έλα ντε; Απλώς στέρησε από ένα παιδί το δικαίωμα του να κινείται στην πόλη.
Στο έργο “Η ελληνική κοινωνία σε 45 λεπτά” η αστυνομία ήταν όπως καταλαβαίνετε άφαντη. Είναι και γιορτές, δεν είναι για κλήσεις και αφαίρεση πινακίδων.
Έχουν ειπωθεί και έχουν γραφτεί αμέτρητες φορές τα ίδια και τα ίδια για τη νοοτροπία των νεοελλήνων που βασανίζουν τους συνανθρώπους τους με τον “ωχαδερφισμό” τους και τίποτα δεν αλλάζει.
Είναι θέμα Παιδείας φυσικά. Αλλά για να αλλάξει η νοοτροπία μέσω της Παιδείας θα χρειαζόταν μια 10ετία, αν υποθέταμε ότι μια φωτισμένη πολιτική ηγεσία έπαιρνε την απόφαση να φτιάξει σχολεία που θα παράγουν πολίτες και όχι παπαγάλους και μελλοντικούς πελάτες. Αυτή η πρόθεση δεν υπάρχει. Οι υπουργοί αλλάζουν το σύστημα εξετάσεων σαν να αναβοσβήνουν τα φώτα στο σπίτι τους και τα πολιτικά κόμματα τσακώνονται για την ίδρυση ή μη ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αυτό είναι το πλαίσιο συζήτησης για την Παιδεία σε αυτή τη χώρα με κερασάκι στην τούρτα τα μειωμένα κονδύλια.
Ελπίδα όμως υπάρχει. Πρώτον, αν πληθύνουν τα παραδείγματα των ανθρώπων που δεν θα σιωπούν απέναντι στους γαϊδαρους και αυτών που δεν θα κοιτούν με συγκατάβαση, αλλά θα κάθονται στο πλευρό ενός παιδιού, που έχει δικαίωμα να κινείται. Μιλήστε, δείξτε τους, κάντε τους να ντραπούν. Απέναντι σε τέτοιες συμπεριφορές, φυσικά δεν έχει θέση η αυτοδικία, έχει όμως θέση η καταγγελία και η διαπόμπευση.
Δεύτερον, εφόσον δεν αλλάζει η νοοτροπία του γάιδαρου, ας επιληφθεί η Πολιτεία για την αυστηροποίηση των ποινών. Ένας οδηγός που παρκάρει σε ράμπα πρόσβασης ΑμΕΑ ΔΕΝ πρέπει να έχει δίπλωμα και πινακίδες και ΔΕΝ πρέπει να οδηγάει. Αφού δεν καταλαβαίνει τι κακό προκαλεί ας πηγαίνει με ταξί και Μέσα Μαζικής Μεταφοράς για να μην καταστρέφει με το παρκάρισμά του τις ζωές των άλλων.
Τρίτον, τόσες επιτροπές, τόσοι φωτεινοί παντογνώστες, δεν υπάρχει άραγε ούτε μια ιδέα για το πως να διασφαλιστεί ότι τα σημεία διάβασης πεζών και ΑμΕΑ, δεν θα προσφέρουν “λύση” στο κάθε γαϊδούρι, που βιάζεται να παρκάρει για να ξεσκάσει;
Με την ευχή το 2019 να γίνουμε άνθρωποι θα κλείσω με τα λόγια του πατέρα στο τέλος της ανάρτησής του. Επαναλαμβάνω ότι αξίζει να τη διαβάσετε ολόκληρη και στο μέλλον να σταθείτε στο πλευρό όποιου αντιμετωπίσει παρόμοια συμπεριφορά.
Η θεραπεία απέναντι στον ωχαδερφισμό, είναι η συμμετοχή και η παρέμβαση.
“Του εύχομαι καλή χρονιά και παίρνω τον Δημήτρη και περνάμε απέναντι..ένας κύριος που ήταν εκεί μου λέει “δεν έπρεπε να φύγεις” και με παίρνει το παράπονο οπότε μια μια κοπέλα που ήταν όλη την ώρα εκεί με αγκαλιάζει στον ώμο και μου λέει “καταλαβαίνω ή προσπαθώ καλή χρονιά”.. Φωνάζω στον Νίκο ότι φεύγω και ένα ευχαριστώ σε όσους κάθησαν μαζί μας..
Ο Δημήτρης έχει ραντεβού με μια φίλη του και πρέπει να βιαστούμε..είμαι χάλια αλλά γελάμε γιατί είναι χαρούμενος που θα πάει για καφέ..φτάνουμε στο αυτοκίνητο και η αστυνομία γράφει τον διπλανό μου 5 ώρες μετά γιατί είναι παρκαρισμένος σε θέση ΑμΕΑ…σκέφτομαι ξανά ότι θέλω να φύγω, θέλω να μας πάρω και να φύγω..
Τα έγραψα όλα μα όλα για να περάσουν ίσως κάποια μηνύματα.
Μην παρκάρετε σε ράμπες και διαβάσεις πρόσβασης των ΑμΕΑ. Μην κλείνετε τα πεζοδρόμια. Μην παρκάρετε σε θέσεις ΑμΕΑ. Αφήστε εμάς τις οικογένειες, τους συνοδούς αλλά σκεφτείτε τα ίδια τα άτομα και τον εαυτό σας γιατί είμαστε όλοι εν δυνάμει άτομα με αναπηρία, σε μια κακή στιγμή..η συνείδηση μας είναι η πρόσβαση τους στην καθημερινότητα, στην ζωή, στην συμμετοχή και όχι στον αποκλεισμό..”
news247
