Ο Εθνικός Σύνδεσμος Αναπήρων Θυμάτων Πολέμου Ν. Τρικάλων για την Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940

Αγαπητοί αναγνώστες
Με την ευκαιρία της επετείου της 28ης Οκτώβριο 1940 έχουμε δικαίωμα να υπερηφανευόμαστε και την υποχρέωση να γονατίζουμε με ευλάβεια σε αυτούς τους ήρωες που άφησαν τη ζωή τους αλλά και τα μέλη τους στα σκληροτράχηλου βουνά της Ηπείρου προκειμένου να υπερασπιστούν την πατρίδα μας.
Όσοι λαοί ξεχνούν ή προδίδουν την ιστορία τους παύουν να τη συνεχίζουν.
Ορισμένες ημέρες καθιερώθηκαν ως εθνικές εορτές για να θυμόμαστε όσα δεν πρέπει να λησμονούμε που προβάλλουν σεβαστά ορόσημα στο πέρασμα του χρόνου και είναι σταθμοί για τη μετέπειτα εξέλιξη της σταδιοδρομία μας
Στις 3 το πρωί τις 28ης Οκτωβρίου 1940 ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Ελλάδα Γκράτσι επιδίδει το τελεσίγραφο του στον τότε πρωθυπουργό μας και με το οποίο ζητούσε την άνευ όρων παράδοση της πατρίδας μας.
Πήρε όμως την πρέπουσα απάντηση.
‘’Όχι δεν θα περάσετε’’
‘’Νυν υπερ πάντων ο αγών’’ έλεγε στο πρώτο διάγγελμα του ο τότε πρωθυπουργός μας.
Την 6η ώρα κηρύχθηκε γενική επιστράτευση των ελληνικών δυνάμεων. Δεν λησμόνησε το ομηρικό ‘’ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ’’.
Και αλήθεια σύσσωμο ξεσηκώθηκε και το έθνος.
Ένας ήταν ο ρυθμός και μια απόφαση.
Όχι κι ας γίνουμε στάχτη.
Η αγανάκτηση και ο πόνος που ένιωσε η ελληνική ψυχή για το βύθισμα της ‘’Έλλης’’ μας ξέσπασαν.
Στην Πίνδο, στο Καλπάκι, στην Κράμπαλα, στο Δελβινάκι, στον Καλαμά, στο Ιβάν, οι αξιωματικοί και οι οπλίτες μας με τις σκληρές μάχες που έδωσαν με πνεύμα αυτοθυσίας ανέτρεψαν και καταδιώξαμε μέσα στο Αλβανικό έδαφος την πολυάριθμη και πανίσχυρη Ιταλική στρατιά.
Η πολεμική ισχύ ‘’ΑΕΡΑ’’ λύγισε την ψυχή του Ιταλού φασίστα και η λόγχη του θρυλικού τσολιά θαυματούργησε και προκάλεσε τη σύγχυση την ηττοπάθεια και τον πανικό στους φασίστες.
Ο Ελληνικός λαός συμπαραστάθηκε και ολόψυχα στο στρατό.
Οι Ηπειρώτισσες γυναίκες σαν νέες Σουλιώτισσες κουβαλούσαν φορτωμένες πυρομαχικά στη γραμμή.
Ο Ελληνικός στρατός κατόρθωσε όχι μονάχα να αποκρούσει την ιταλική επίθεση αλλά και να ελευθερώσει τη βόρεια Ήπειρο μας.
Την Κορυτσά το Αργυρόκαστρο τους Αγίους σαράντα το Δέλβινο την Πρεμετή Μοσχόπολη που υψώθηκε αγέρωχη η γαλανόλευκη Ελληνική σημαία.
Στις 5:15 ώρα της 6ης Απριλίου 1940 Γερμανικές μεραρχίες προσβάλλουν αιφνιδιαστικά τα ελληνικά τμήματα των συνοριακών μας φρουρών της Μακεδονίας και Θράκης.
Οι Έλληνες δεν δείλιασαν.
Απαντούν και σε αυτούς ‘’ΟΧΙ’’ και προβάλλουν τα τιμημένα στήθη τους το δεύτερο ελληνικό ΟΧΙ αντυχή υπερήφανα στον καταπληκτικό λαό .
Οι Έλληνες είπαν είμαστε πληγωμένοι βασανισμένοι αλλά θα μείνουμε ελεύθεροι και θα σας χτυπήσουμε και με τα δεκανίκια των τραυματιών μας.
Επακολούθησε η μάχη της Κρήτης που διήρκησε όλον το Μάιο του 1941.
Με τον αγώνα μας το 1940-1941 διδάξαμε στη φοβισμένοι ανθρωπότητα ότι ο αγώνας δεν είναι αήττητος.
Χαρίσαμε το πρώτο χαμόγελο στη συμμαχική νίκη αναπληρώσαμε το ηθικό των συμμάχων.
Η μάχη της Πίνδου άλλαξε τη ρου της ιστορίας, είπε ο πρωθυπουργός της Νοτίου Αφρικής και ο ραδιοσταθμός της Μόσχας ομολόγησε.
Με την αντίσταση σας κερδίσαμε πολύτιμο χρόνο για την άμυνά μας ως Ρώσοι και ως άνθρωποι σας ευγνωμονούμε. Τέλος ο πρωθυπουργός μεγάλης Βρετανίας Τσόρτσιλ είχε πει το εξής θα λέμε ότι ‘’οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες’’.
Αυτά για την ηρωική πατρίδα μας. Η μάχη της Πίνδου αποτελεί πλέον ιστορική παρακαταθήκη του έθνους την οποία εμείς εναπομείναντες ανάπηροι θύματα πολέμου έχουμε ιερό καθήκον και υποχρέωση να την υπερασπιστούμε να και να προστατεύσουμε παραδίδοντας στις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων η Ελλάδα θα μείνει στους Έλληνες.

ΜΕΤΑ ΕΚΤΙΜΗΣΕΩΣ

Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΤΑΜΙΑΣ

Ζορμπά Ανθή Βλάχου Αποστολία