Ό,τι πράξεις θα εισπράξεις   

Για ασφάλεια κυκλωθήκαμε με τείχη

και γίνανε τα τείχη φυλακή μας…

Κώστας Ουράνης

Γράφει ο Γιάννης Φρύδας

ΣΤΟ  ΚΑΦΕΝΕΙΟ  ΤΟΥ  ΓΙΑΝΝΗ  75

 Λάλησε, κούκε μ’, λάλησε…

Λαλήσεις δεν λαλήσεις, κούκε μ’, εμείς… λαλήσαμε νωρίτερα από εσένα. Και να λαλήσεις ποιος θα σε ακούσει; Είμαστε στη δεύτερη φορά Απρίλης σε πολιορκία κι η λευτεριά μας μετατίθεται για τον… κόκκινο Μάη. Εξάμηνος αποκλεισμός και να δούμε… Βαρεθήκαμε, κουραστήκαμε, αγανακτήσαμε, απελπιστήκαμε. Φυλακισμένοι είμαστε μέσα στα ίδια μας τα σπίτια. Μας επιβλήθηκε «κατ’ οίκον περιορισμός» άνευ απολογίας, δίκης και καταδίκης… Είναι για την προστασία της δημόσιας υγείας, είπαν…

Γνωρίζουμε μόνο πότε και μέχρι ποια ώρα προαυλιζόμαστε. Οι κινήσεις μας γίνονται, αφού τύχουν προηγουμένως της έγκρισης της πολιτική προστασίας. Θέλεις να πας για καμιά δουλειά και πρέπει να ενημερώσεις τον Χαρδαλιά. Έτσι και ξέχασες να στείλεις το μήνυμα για δήλωση της μετακίνησης ή τη γραπτή βεβαίωση, κορόνα-γράμματα τα παίζεις τριακόσια ευρώ. Έτσι, για έναν κορονοϊό!

Πέρυσι τέτοιον καιρό δεν γνώριζαν, λέει, πώς συμπεριφέρεται ο καινούργιος ιός και μας μαντρώσανε κάνα δίμηνο. Φέτος που τον γνώρισαν καλύτερα, μας το έκαναν εξάμηνο, όπως ρογιάζονταν παλιά οι τσοπάνηδες. Ξεκινούσαν τη δούλεψή τους από του Αγίου Δημητρίου κι από την… καλοπέραση που είχαν, όταν έπεφταν για ύπνο έλεγαν: «Τ’ αϊ-Γιωργιού να φέξει!», δηλαδή τη μέρα που θα ξερογιάζονταν. Λέτε να έχουμε κι εμείς τέτοια ελπίδα… φτου ξελευτερίας;

Αποκλείεται!… Ο κορονοϊός μεταλλάσσεται, γυροφέρνει και επιτίθεται. Είμαστε στο τρίτο κύμα και πάμε για το τέταρτο λένε οι ειδικοί. Απού κύμα σι κύμα πααίνουμι. Αρχίν’σα να νιώθου κι ιγώ ναυτικός π’ δε ζ’γώνου σι θάλασσα, άμα δεν είμι διμένος μι σαμαρουτριχιά απού κάναν πλάτανου  κι να φτάνει του νιρό μέχρι του κότσι απ’ του πουδάρι, όχι παριπάν’… Επομένως, αν αποκλείεται η ελπίδα, ο αποκλεισμός δεν αποκλείεται… (καφετζή, μας φώτισες…)

Η ατομική ελευθερία πήγε περίπατο, άλλο που  εμείς δεν μπορούμε να πάμε  όποτε θέλουμε… Βέβαια, ο περιορισμός αφορά τους νομοταγείς, οι υπόλοιποι δεν έχουν πρόβλημα και στέλνουν με τη σειρά τους τις απαγορεύσεις… περίπατο…

Ανδρών και γυναικών νομοταγών

βάζει το κράτος εις αποκλεισμόν.

  Τι νόημα έχουν πια τα μηνύματα με τους κωδικούς στο 13033;  Πιο καλά θα είναι να στέλνουμε το φωνητικό μήνυμα «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω», για να θυμόμαστε και «τα σκλαβάκια», το παιχνίδι που παίζαμε όταν ήμασταν παιδιά και στα χωριά μας ζούσαμε ελεύθερα πουλιά…  Όσοι θέλουν μπορούν να το λένε κι έτσι: «παίρνω αμπάριζα και βγαίνω κι όθι μου γουστάρει πααίνω», αρκεί να μην φωνάζουν δυνατά τις πέντε τελευταίες λέξεις, επειδή μ’ αυτές τις λέξεις μπορεί να μπλέξεις…

Έναν χρόνο τώρα ό,τι γίνεται, σωστό ή λάθος, εύστοχο ή άστοχο, σοβαρό ή γελοίο, για τον ίδιο λόγο (πανδημία) και με τον ίδιο τρόπο (απαγορεύσεις) γίνεται… Τα αποτελέσματα  κρίνουν  τα πάντα  και είναι αδιάψευστα… Αδιάψευστη, επίσης, είναι

και η παροιμία (που είναι και τίτλος του σημερινού Καφενείου), η οποία θέλει να υπενθυμίσει προς όλους την βεβαιότητα: «ό,τι πράξεις θα εισπράξεις». Άλλωστε, είναι γνωστή η άποψη που υποστηρίζει, ακριβώς, το ίδιο, προβλέπει και προειδοποιεί:

«Συνέχισε να κάνεις αυτό που έκανες μέχρι τώρα και θα συνεχίσεις να παίρνεις αυτό που έπαιρνες μέχρι τώρα».

 

Ανοιχτές επιστολές…

Τις περισσότερες φορές (άντε, μην τα πάρω και πω όλες τις φορές…) οι δημόσιες ανοιχτές επιστολές γίνονται προς κάποιον (συνήθως πολιτικό) είτε για… γλείψιμο είτε για… φτύσιμο. Είναι καθαρά υπόθεση και μέθοδος κολακοκοράκων, οι οποίοι στοχεύουν στα μάτια του παραλήπτη της επιστολής. Ο μεν κόλαξ να του τα κλείσει, ο δε κόραξ να του τα βγάλει. Η πρόθεσή τους ερμηνεύεται εύκολα, γι’ αυτό είναι και οι δυο για… κράξιμο. Σας καλώ, λοιπόν, να αναφωνήσομεν τρις: Κρα! Κρα! Κρα!… αν και θέλουν περισσότερο κράξιμο…

 

Οι διαπιστώσεις αυτές δεν θα με εμποδίσουν να προβώ κι εγώ σε ανοιχτές επιστολές, παραβλέποντας το κράξιμο που θα προκαλέσω. Ήταν να μην ανοίξω το στόμα μου!… Το κάνω καθαρά για… εκπαιδευτικούς σκοπούς ή για την προστασία της δημόσιας υγείας (που είναι και περισσότερο της μόδας).

 

  Ανοιχτή επιστολή στην πρόεδρο της δημοκρατίας:

Κυρία, πρόεδρε! Στην παρέλαση της 25^ης Μαρτίου τιμώμενο πρόσωπο είναι ο πρόεδρος της ελληνικής δημοκρατίας κι όχι ο σύζυγος, ο σύντροφος, ο μπατζανάκης, ο κουμπάρος, ο συμπέθερος, ο βλάμης κι ο κάθε βλαμμένος που νομίζει ότι μπορεί να μοιράζεται την αποδιδόμενη τιμή στον αρχηγό του κράτους. Τι τον ήθελες τον σύντροφο και μας τον παλούκωσες εκεί; Ποιον άλλον πρόεδρο είδες να το κάνει; Πώς δεν πήρες στην παρέλαση και τη γάτα. Θα πεις, κακώς βάζω ιδέα, αλλά, μάλλον, θα αποδειχτεί φτωχή απέναντι στις πρωτοτυπίες (νέου πρωτοκόλλου) που έχεις επιδοθεί.

 

  Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό:

Κυριάκο! Όταν ο πρωθυπουργός  παίρνει τηλέφωνο την εταιρεία ΓΕΚ – ΤΕΡΝΑ και την παρακαλάει να κτίσει σχολείο στο Δαμάσι, επειδή το παλιό έπεσε στον πρόσφατο σεισμό, δεν έχουμε κράτος και χώρα, ΛΑΤΕΡΝΑ έχουμε… Ο ευεργέτης αν θέλει παίρνει μόνος του την πρωτοβουλία, δεν είναι ανάγκη να του το υποδεικνύουν, διότι μετά όλο και  κάτι θα ζητήσει για την…  ευεργεσία του.

Εκτός αυτού, μην εκτίθεσαι συνεχώς, προβλέποντας και λέγοντας πότε θα ξεμπλέξουμε από την πανδημία. Δεν βλέπεις ότι πάντοτε πέφτεις έξω; Να λες: «προσεχώς», «εν οίδα ότι ουδέν οίδα» ή «σκάστε και κολυμπάτε!» Μας πήγες «Από Αύγουστο χειμώνα κι από Μάρτη καλοκαίρι…»

Έλιγις χάνουμι του Χαμένου (τον Νοέμβριο) για να κιρδίσουμι τα Χριστούγιννα, χάνουμι του Μάρτη να κιρδίσουμι του Πάσχα κι τώρα χάνουμι του Πάσχα να κιρδίσουμι του καλουκαίρι… Τιλικά χάνουμι… κι τ’ αβγά κι τα πασχάλια…  Μη λεςτίπουτα! Δε γλέπ’ς π’ του γρουσουζεύ’ς;

Με την ευκαιρία να σου ζήσει και το σκυλί που υιοθέτησες! Δεν μπορεί να σου βγαίνει φιλόζωη η Κατερίνα κι εσύ να μην έχεις στο Μαξίμου ούτε χρυσόψαρο!   Όμως, έχω και μια απορία: Καλά, τόσες φιλοζωικές οργανώσεις, δεν βρέθηκε μία να διαμαρτυρηθεί; Κανένας δεν ανησύχησε για την τύχη αυτού του τετράποδου; Τι φταίει το σκυλί να βλέπει κάθε μέρα την Πελώνη, τον Γεραπετρίτη και τον Σκέρτσο;

 

  Ανοιχτή επιστολή εις τον αρχιεπίσκοπον:

Μακαριώτατε! Είμαι ευγνώμων!… Επί αρχιεπισκοπίας σας  κατάλαβα καλύτερα, παρότι γνώριζα ότι το Πάσχα είναι κινητή εορτή (έστω κι αν δεν αντελήφθην εισέτι, τι επισκοπείτε και δια ποίον σκοπόν ούτε σκοπεύω να επιμείνω…), αλλά δεν ήξερα ότι ρυθμίζεται κι αυτό με πράξη νομοθετικού περιεχομένου.

Οι ασφαλείς πληροφορίες σας ότι ο ιός μέχρι στις δέκα το βράδυ του Μ. Σαββάτου θα ξεκουράζεται και κατά τις δώδεκα τα μεσάνυχτα θα βγει παγανιά, θα σώσουν, κυριολεκτικά, το ποίμνιον! Διότι το ποίμνιον θα έχει, εγκαίρως, επιστρέψει από την Ανάσταση, για να ακολουθήσουν οι μυστικοί δείπνοι κι ας ψάχνουν τότε ο Χ κι ο Χ (δηλαδή, Χρυσοχοΐδης – Χαρδαλιάς)   να βρουν… αν πέτυχε η μαγειρίτσα…

Φωτιά στην ψησταριά την επομένη τι ώρα λέτε να βάλουμε, Μακαριώτατε; Τι αποφασίσατε επ’ αυτού με τον πρωθυπουργό;

 

  Ανοιχτή επιστολή στη Ντόρα:

Μας έδωσε πολύ μεγάλη χαρά η είδηση ότι το Πάσχα θα πας στην Κρήτη (μακριά από μας κι ας είναι και στην Κρήτη). Θαυμάσαμε την αποφασιστικότητά σου, όταν είπες: «Κανείς δεν θα με κρατήσει από το να πάω στην Κρήτη το Πάσχα».

Αυτά λένε σε έναν λαό αποκλεισμένο επί έξι μήνες; (και του ανάβουν τα λαμπάκια;) Ξέρουμε ότι μπορείς να πηγαίνεις όπου θέλεις, αλλά δεν είναι ανάγκη να μας το λες κιόλας! Έχουμε τις έγνοιες μας, μην προσθέσουμε και τη δική σου!

Ντόρα, για να μη σπάσω κούπες για τα λόγια που ’πες (και μας την έσπασες) κι εγώ

θα πάω στο χωριό μου μετά το Πάσχα, ανοίξετε  δεν  ανοίξετε τις υπερτοπικές μετακινήσεις. Είχαμε την ουτοπία, τώρα μας μάθατε την υπερτοπία και καταντήσαμε στη δυστοπία…

Θα πάου, Ντόρα… Έχου μάσει κι τα λιφτά για του πρόστιμου. Αν δε μι πιάσουν  τα γλιτώνου και  πιρνάου στου Μ’ζάκι κι αγοράζου τα μακαρόνια μ’ (τρύπια κι στριφογυρ’στά), τ’ς μανέστρις μ’, όσπρια, λάδια, καφουζάχαρις, κριάτα, ψουμί στου Λιφτέρη Μπαλατσούκα κι μέτρα μ’ του ντουρό μ’ ένα τσακνάκι!…

Α, μι συνχουρείς π’ τ’ αστόχ’σα! Θα πάρου κι κουρκάρι για να φ’τέψου τα κήπια μ’. Η φτώχια θέλει καλοπέραση… Να μην τ’ς λείπει του ψουμί κι του κριμμύδι!…

 

  Ανοιχτή επιστολή στον Αλέξην, τον αριστεροκεντρώον:

Αλέξιε, ένας αριστερός που προσπαθεί να γίνει κεντρώος, ούτε αριστερός είναι, ούτε κεντρώος μπορεί να γίνει. Γι’ αυτό βγαίνει μετά τα μεσάνυχτα κι ο Πολάκης (μαζί με τα φαντάσματα) και ακυρώνει αυτά που λες. Βέβαια, αυτά τα θέματα αφορούν στο μαγαζί σου και δεν μου πέφτει λόγος, αλλά δεν χάνεις και τίποτε να ακούσεις την άποψή μου, η οποία, μάλιστα, είναι και εντελώς δωρεάν. Μην κοιτάς που πληρώνεις την άποψη του Λούλη, για το πώς θα αντιμετωπίσεις τον Κούλη!…

Στο κέντρον έχουμε τη Φώφη (εμείς οι ολυμπιακοί έχουμε και τον παιχταρά τον Φορτούνη), αλλά το κόμμα της εμφανίζει τάσεις φυγόκεντρες. Εδώ είναι το περίεργο. Εσύ κι ο Μητσοτάκης προσπαθείτε να πάρετε το κέντρο κι αυτοί που έχουν το κέντρο προσπαθούν να φύγουν από το κέντρο. Το κέντρο ούτε το παίρνεις ούτε το κρατάς με… παρακεντέδες. Το πολύ να βρεθείς σε κάνα παράκεντρον ή απόκεντρον…

 

  Ανοιχτή επιστολή στον Πολάκην τον καραμπουζουκλήν:

Ε, όχι να κάτσω να γράψω και επιστολή στον Πολάκη!… Έχει και η χαζομάρα τα όριά της… Ξέρω ότι θα θυμώσουν κάποια παιδιά, αλλά με λίγο ξίδι (ειδικά το βαλσάμικο) θα τους περάσει…

 

Επί πτερύγων ανέμων…

Περί αιολικών, περί ανέμων και υδάτων και περι-βόλι μου οργωμένο…

Το παρόν σημείωμα χρειάζεται δυο τίτλους (έναν για τους ανέμους και έναν για τα ύδατα…) κι ένα τραγούδι τσάμικο, όπως το «περιβόλι μου οργωμένο» από κλαρίνο σολ και στα χοντρά παιγμένο (επειδή, γενικώς, είναι χοντρά και τα παιχνίδια…).

Χοντροσπάνι μου οργωμένο και με φτερωτές σπαρμένο,

έχεις γύρω γύρω αλτάνες, λαμαρίνες, μαντζουράνες.

Σκιζοκάραβο και Πάδη θα σας φάει το σκοτάδι

Έτσι λέει η ΡΑΕ (κούνια που την κούναγε!…)

Παρακαλώ να σταματήσουν τα όργανα! Σταματώ κι εγώ το τραγούδι προκειμένου να προχωρήσω σε σχολιασμό κειμένου. Τι κειμένου… κειμένων πες καλύτερα και των προσκείμενων στα κείμενα, διότι και εξ αντικειμένου η άποψή τους είναι υποκειμενική…  Αν καταλάβατε κάτι, συγχαρητήρια!…  Αν δεν καταλάβατε, κανένας

δεν θα σας παρεξηγήσει, αλλά ούτε κι εσείς να παρεξηγήσετε τον καφετζή που θα προσπαθήσει να σας εξηγήσει, αλλά μπορεί να μην το καταφέρει…

Πρόκειται για κείμενα υποστηρικτικά των αιολικών και που εναντιώνονται στην άλλη άποψη, η οποία εκφράστηκε στον τόπο μας και με το γνωστό Ψήφισμα της Πρωτοβουλίας Αργιθεατών.

Ως φερόμενος, μεταξύ άλλων φερόμενων, ότι υπέγραψα κι εγώ αυτό το ψήφισμα, επιβεβαιώνω ότι το έπραξα (αλλά υπόσχομαι να μην το ματακάνω, προτού ρωτήσω τις σοφές κεφαλές του τόπου!…). Γνωστοποιώ με την ευκαιρία ότι δεν εκπροσωπώ την υπογραφή κανενός άλλου απ’ τους φερόμενους, αλλά τη δική μου , ας πάει κατ’ ανέμ’, την εκπροσωπώ…

Διαβάζουμε μεταξύ άλλων σ’ αυτά τα κείμενα (θα τα βάλω μπλε γιατί μπλέξαμε…):

«Εν πρώτοις, σεβαστή η πρωτοβουλία των συνδημοτών και φίλων (δημοτών άλλων περιοχών), αλλά την απορρίπτουμε ως εκτός πραγματικότητας, μη ρεαλιστική (Ζητούν: ούτε μια ανεμογεννήτρια στα βουνά της Αργιθέας….) και αντίθετη στα τοπικά συμφέροντα των Αργιθεατών…»

Κι εγώ, ως φερόμενος κι ως υπογραφόμενος, απορρίπτω την απόρριψή σας! Οι δημότες άλλων περιοχών είναι Αργιθεάτες και θα προσκομίσουν το συντομότερο  εξέταση δεσοξυριβοζονουκλεϊνικού οξέος (κοινώς ντι εν έι) να το πιστοποιήσουμε. Κάτι ακόμη… Μπορεί να έχουν «επικίνδυνη» υπογραφή, αλλά να είναι χρήσιμοι κι ακίνδυνοι… στην απογραφή.

«Ο απειλούμενος με ερήμωση, δημογραφική συρρίκνωση και οικονομική πτώχευση Δήμος Αργιθέας έχει ανάγκη από Αειφορικές Επενδύσεις, ίδια έσοδα και ανταποδοτικά έργα μέσω των ισχυρών εταιριών ΑΠΕ…»

Ενώ, αν έρθουν οι ισχυρές εταιρίες θα αναστραφεί η δημογραφική συρρίκνωση.  Οι ανεμογεννήτριες (περιέχουν και το γεννήτριες, βλέπετε) θα προκαλέσουν γεννήσεις και κατακόρυφη αύξηση του πληθυσμού… Ο δήμος δεν θα προλαβαίνει να κτίζει σχολεία!… Το ζήτημα είναι ποιες θα γεννήσουν, αλλά ελπίζουμε να το προβλέψουν κι αυτό οι εταιρίες. Πάντως, για τους δύσπιστους, στην περιοχή της Καρυστίας στην Εύβοια που έχει από χρόνια πάρα πολλές ανεμογεννήτριες, οι γίδες αντί για ένα γεννούν τώρα από τρία κατσίκια, όσα και τα πτερύγια από τις φτερωτές!!!

«Δεν επηρεάζουν ζώα, φυτά, ενώ τα πρόβατα απολαμβάνουν ακόμα και τη σκιά που δημιουργείται κάτω από τις ανεμογεννήτριες».

Τι τ’ λες αφ’νού τώρα;… Κάθουντι, ορέ, κατάραχα τα πρόβατα να σταλίσουν, για ν’ απουλάψουν τουν ίσκιου απ’ τ’ς φτιρουτές;… Του προυί κατιβαίνουν σια κάτ’, για τ’ στρούγκα,  του στάλου τ’ς κι για να πιουν νιρό. Πουρτουκαλάδις θα πιουν απάν στ’ ράχη;… Τι τα πέρασις τα πρόβατα, βόιδια να κάθουντι στουν ήλιου ή ιμάς πιρνάς για βόιδια; Μπουρεί να μην ξέρουμι απού χρηματιστήριου, αλλά απού πρόβατα κι απού γίδια ξέρουμι κι παραξέρουμι… Κι πού ξέρ’ς ισύ αν ιπηριάζουν τα φυτά, τα ρώτ’σις;

 

Τολμηρή και πρωτοπόρα… κι όποιο β’νό το πάρει η μπόρα…

Ας γράψω κάτι και για την ισχυρή απόφαση 153/2018 της ευρείας (!…) διαπαραταξιακής (!…) πλειοψηφίας (!…). Επειδή είναι τόσο σπουδαία για τον τόπο βάζω σε κάθε λέξη θαυμαστικό και αποσιωπητικά εντός παρενθέσεως. Η ισχυρή αυτή απόφαση δεν είναι και τόσο ισχυρή δεοντολογικά (ξέμεινε από ηθικό πλεονέκτημα), μιας και είναι διασταύρωση παραταξιακής αποστασίας (παραταξιακής διάλυσης πες καλύτερα) και… περίεργης συμμαχίας, η οποία μεθοδεύτηκε και πάρθηκε βιαστικά (δεν ξέρουμε γιατί και χωρίς να έχουν ποτέ οι Αργιθεάτες ενημέρωση). Άλλος αποχωρούσε από την ψηφοφορία, άλλος ψήφιζε παρών, άλλοι λευκό κι έμεινε η κυβερνώσα τότε παράταξη με τρεις (και το λουρί της μάνας…) οι οποίοι ψήφισαν ΟΧΙ… Για περισσότερες πληροφορίες στα πρακτικά του δήμου ή σε άλλα καφενεία… Κάπως έτσι βγήκε μισό σκυλί, μισό ζαγάρι και το κεφάλι μαντρόσκυλο. Πώς να μας προστατέψει ένα τόσο μπασταρδεμένο σκυλί από τόσους καθαρόαιμους λύκους; Του λέει κι ου κτηνήγιατρους ότι τέτοια σκ’λιά είναι μαναχά για να τρων κουμμάτια…

Αν κάποιος της διαπαραταξιακής πλειοψηφίας (της ευρείας να μην αστουχιόμαστι!) πήγε ποτέ ή ήξερε πού είναι το Χοντροσπάνι, αποσύρω όλα τα θαυμαστικά, επειδή όπως μοιάζουν με παλούκια φοβάμαι μην καρφώσουν και σ’ αυτά καμιά φτερωτή και μου τα κάνουν ανεμογεννήτριες… Πάντως Χοντροσπάνι είναι μόνο το Χοντροσπάνι κι όχι όλη η κορυφογραμμή της Καράβας…

Όθεν προτείνω στο νυν δημοτικόν συμβούλιον, έστω και με οριακήν πλειοψηφίαν, να μετατρέψει δια νεοτέρας αποφάσεώς του την ισχυράν και σαφή ταύτην απόφασιν εις σαφώς ανίσχυρην και άχρηστον. Νυν και αεί…

 

Να ξαναρχίσουμε το γλέντι, πες το τραγούδι σου Τσελέντη!…

Ας ακούσουμε και τον Άκη Τσελέντη τι λέει γι’ αυτά σε πρόσφατο άρθρο του. Απ’ ότι ξέρω… ξέρει κι αυτός λίγα γραμματάκια…

«Όσο η ποιότητα ζωής στις πόλεις υποβαθμίζεται, η ανάγκη απόδρασης στο φυσικό τοπίο θα γίνεται συνεχώς μεγαλύτερη. Εξάλλου το τοπίο, φυσικό και πολιτισμικό, είναι ο βασικός πόλος έλξης των Ελλήνων και των ξένων τουριστών στην πατρίδα μας που στηρίζουν τις τοπικές οικονομίες στα νησιά και τελευταία τα ορεινά χωριά.

Η μαζική εξάπλωση των ανεμογεννητριών θα μεταβάλλει βαθιά τη φυσιογνωμία του ελληνικού τοπίου τόσο με την προσθήκη των τεράστιων ανεμογεννητριών όσο και με τις συνοδευτικές επεμβάσεις (δίκτυα και δρόμοι). Η βιομηχανοποίηση του ελληνικού τοπίου θα αφήσει ένα διαρκές και μόνιμο αποτύπωμα που τελικά θα μειώσει την ελκυστικότητα του».

 

Κήπια…

̶  Θα πάου στου χουριό να σκάψου τα κήπια.

̶  Σκάψου τα κήπια; Τι λες τώρα; Ήσουν και δάσκαλος!…

̶ Γιατί υπάρχει ασυμπίβαστου; Οι δασκάλοι δε σκάβουν τα κήπια; Μπαΐρια τ’ αφήνουν;

̶ Δεν λέω αυτό. Δάσκαλε, ο κήπος είναι αρσενικό! Ο κήπος, οι κήποι είναι το σωστό. Όχι, κήπια!…

̶ Καλά ου θ’κός ου κήπους μπουρεί να ’νι κι σιρκός. Γλέπου π’ δεν παράγει τίπουτα κι καλά κάν’ς κι δεν τουν σκάβ’ς! Ιγώ όσου σβαρνιόμι δεν τ’ αφήνου χέρσα τα κήπια μ’.

̶  Άιντε πάλι, δάσκαλε, με τα κήπια… Λάθος, δάσκαλε, τα κήπια…

̶  Καλά, τα κήπια είνι λάθος. Τα  θερμοκήπια κάνι είνι σουστό, για να ξέρου;…

̶  Πως το ’πες, δάσκαλε;

«Είναι αδύνατο για έναν άνθρωπο να μάθει αυτά που νομίζει ότι ήδη ξέρει». Έτσι είπε ο Επίκτητος…

 

Μεγαλοβδόμαδο…

«Η υψηλότερη μορφή της Άνοιξης που ξέρω: μια ελληνική Μεγάλη Εβδομάδα», έλεγε ο Γιώργος Σεφέρης. Είμαστε στο Μεγαλοβδόμαδο, αλλά οι περιορισμοί κι ο φόβος που απλώθηκε γύρω μας δεν μας αφήνει να το ζήσουμε όπως ξέρουμε κι όπως θέλουμε. Μακριά στέκεται και φέτος η άνοιξη…

Ευχόμαστε να είναι το τελευταίο Πάσχα με αυτές τις συνθήκες! Για τώρα, ας  φέρνουμε νοερά κοντά μας την ομορφιά της ανοιξιάτικης ελληνικής φύσης, καταφεύγοντας στις εικόνες, τους ήχους κι όσα κατέγραψαν στη μνήμη μας οι αισθήσεις μας, από τον τόπο του και τα βιώματά του ο καθένας.

Όπως, ακριβώς, μας τα φέρνει και περιγράφει στο υπέροχο πρόσφατο ποίημά της η Σωτηρία Τσέλιου – Παππά: «Αργιθέα! Ο τόπος μου!»

 

Εικόνες ευωδιαστές
που κάθε μέρα έρχονται
στη μνήμη μου.
Πανέμορφα απλά βουνά
πυκνές λωρίδες πράσινου
με αγριολούλουδα λουσμένες.

 

Ας καταφεύγουμε, επίσης, όπως πάντα το έκανε ο λαός μας, στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, για να παίρνουμε ελπίδα και δύναμη από την σταυροαναστάσιμη πορεία του ακάνθινου Ιησού. Από την Άκρα Ταπείνωση, τα μαρτύρια, τη Σταύρωση και την οδύνη του θανάτου στον θρίαμβο της Ανάστασης…

 

 

 

Καλή Ανάσταση!

 

28/4/2021